kum gibi, chanlix

yedi

“Acımasız olma şimdi bu kadar, dün gibi çekip gitme.”

chan:
çok az kaldı.
yeni yıla, çok az kaldı sevgilim.
bana ne kadar sinirlendiğini hissedebiliyorum.
ama artık sensizliğe dayanamıyorum.
yanına geleceğim,
sarılacağız yeniden.
öpeceğim o güzel gözlerini.
beni bekle felix.

[31 Aralık 2020, 23.45]

—

Chan, kıpkırmızı olan gözleriyle yazdığı nota baktı. Tüm arkadaşlarına veda etmişti birkaç cümleyle. Üzülmemelerini ve onun adına, Felix adına mutlu olmalarını söylemişti.

Notunu yatağının üstüne, Felix ile çekindiği tüm fotoğrafların ortasına koymuştu. Derin bir nefes alıp banyoya ilerledi.

Felix’in en sevdiği kıyafetlerini giyip, suyunu açtığı küvetin içine girdi. Soğuk su vücudunu titretmeye yetmişti. Belki su değildi titremesine sebep olan, korkusu ve isteğiydi. Heyecanıydı. Kenara koyduğu telefonuna baktı, saatin 23.58 olduğunu gördüğü gibi hiç beklemeden bileğine bastırdı elindeki keskin jileti. Canı yanıyordu, kalbi daha da hızlı atmaya başlamıştı. Acıyan eline aldı jileti, diğer bileğine de bastırırken sevgilisinin ismini sayıklıyordu. Onun en sevdiği şarkıyı mırıldanıyordu.

Elindeki jileti suya düşürdüğünde yanan bileklerine bakıp huzurla gülümsedi. Berrak su, kıpkırmızı kanla boğuluyordu. Yaşlar akan gözleri kapanırken bilinci de yok oluyordu, son kez saate bakarken tam da 00.00 olduğunu görmüştü.

Bilinci tamamen gitmeden önce, zorlukla fısıldadı şarkı sözlerini.

“Acımasız olma şimdi bu kadar, dün gibi çekip gitme...”