chapter twelve>ANG PAGHINGE NG TAWAD
napaluha nalang ako sa nangyare at hiyang-hiya sa mga taong nakatingin at nakarinig sa pagtatalo namen,i love her so much kahit na ganto kame ,walang pansinan,lageng nagaaway, at ngayong wala na sya hindi ako papayag na iwan nalang nya ko basta-basta masakit isiping yung taong mahal na mahal mo ay sya pa yung lumalayo sayo.
tulala ako ng 30 minute at parang walang na papansin sa paligid ewan ko ba sa dinami dami ng pwede pagawayan si anne pa, si anne na alam kong crush ng barkada ko,si anne na baliw na baliw kay al bakit pa si anne ang pinagselosan nya.
ilang sandali bumuhos ang malakas na ulan di alintana sakin ang ginaw ang tangi kong nararamdaman ay unti-unting dinudurog nang mga salitang sinabi ni mariejoh sakin.
natauhan lang ako ng muli kong maalala na may CP akong dala, tumakbo ako kung saan ako pwedeng sumilong at naghanap ng plastik para paglagyan ng CP ko nang makahanap ako inilagaw ko ang CP ko na muntik muntikang mabasa dahil sa lakas nang ulan,at nang nailagay ko na muli akong tumakbo papuntang bayan kung saan nakatira si joh maaring mukha akong tanga sa lagay ko pero di ko dama ang pagod , dumadampi parin sa puso't isip ko ang mga masasakit na sinabi ni mariejoh kaya di ko maiwasang mapaluha habang sinusuyod ko ang maulan daanan papuntang bayan.
mga 20 minute akong tumakbo papunta sa bahay nila joh at nang marating ko yon nagsisigaw ako ng nagsisigaw
"MARIEJOH! SORRY NA! MARIEJOH SORRY NA PLS!"paulit-ulit kong sigaw sa labas nang bahay nila mariejoh
alam kong may taong lumabas sa pinto nila pero hindi parin ako nilalabas sa gate, hindi ko parin madama ang ginaw at kahit basang basa na ko at namamaos na kakasigaw hindi parin ako nilabas.siguro galit na galit talaga sya sakin.walang tao sakanila tuwing weekend kaya alam kong sya yung taong lumabas.
tumigil nalang ako sa kakasigaw nang bigla nalang ako bumagsak sa kinatatayuan ko at wala na kong madama kung di ang lamig na dumadaloy sa katawan ko.
(after 2 hour)
nagising ako nang madama ko na may humahaplos sa mukha ko isang mainit na bagay tingin ko facetawel,dinilat ko ang dalawa kong mata at naaninag ko si joh,mukhang nagaalala sya.
"ba't nakabusangot yang mukha mo?"tanong ko na pabiro sakanya
"nagawa mupang magbiro eh noh?kita mong may sakit kana"tugong nya sakin na mukhang nagaalala
"ako magkakasakit? di wa giniginaw lang ako."tanong ko sakanya
"kaya ka giniginaw may sakit ka at mainit ka"sagot nya sakin habang nakangiti
"uy ngumingiti na sya"biro ko pa sakanya
"hay sarap pala magkasakit lalo na kung ang magaalaga sayo yung taong mahal na mahal mo"dagdag ko pa
"naku rie kutusan kaya kita"sabi nya at sabay amba nang kamay
"uooops,joke lang.ang cute mo talaga pagnagagalit"biro ko pa
"hay naku rie tigilan mo nga ko"sabi nya sakin at biglang tayo
alam kong nagaalala sya pero gusto ko parin malaman at itanong kung ok na kameng dalawa
"wait lang joh,mapapatawad mo paba ko?"tanong ko
"anu nanamanyan ba yan rie magpahinga kana lang jan"sagot nya
"mhie I love you and sorry sa lahat"dagdag ko pa
pero ngumiti lang sya sakin di ko alam kung anung ibig sabihin nun pero Ok Na Yan kasama ko naman sya masaya na ko,pinagpatuloy ko nalang ang tulog ko at dama ko ang init nang katawan ko.
(minsan akala mo galit pa pero napatawad kana pala di lang nya magawang aminin,Ok Na Yan kesa alam mong ok kayo pero may tinatago pala sama nang loob)
(if you like this part pls comment)
BINABASA MO ANG
OK NA YAN (ongoing)
Adventurethanks sa lahat na bumasa i hope like it :D this is my first book. ang story na ito ay tungkol sa tropa(barkada/friendship) and yung ibang part naman ay tungkol sa mga iba't-ibang problems na nararanasan natin minsan.. pls read my work :) OK NA YAN
