𝐂𝐨𝐢𝐧𝐜𝐢𝐝𝐞𝐧𝐜𝐞. Atsuteru

終わり

Kamelya ve Kırmızı Krizantem. Odaya salmıştı kokularını. Yaşlı gözlerinin arasında, onları gördü Atsumu. Mağrurluğu temsil ederdi Kamelya. Kırmızı Krizantem ise sessiz isteği. Tesadüfün böylesi.

"Anlamlar yüklenmiş,
İncecik gövdeli çiçeklere.
Hallerine acımamış kimse.
Aşklara ve nice hüzünlere,
Kurban edilmişler tüm narinlikleriyle."

Onun kısa şiiri ile, gülümsemişti Terushima. Cam gibi parlak gözleri, okşamıştı parmak uçlarıyla. Eline gelen kirpiklerle, titremişti içi amansızca. Güzel yüzü süzdü boylu boyunca. Kim kıyabilmişti bu güzelliğe? Kelebek öpücükler kondurdu her bir yerine. Ve sonra kana bulanmış dudaklarında kaldı bakışları. Hafifçe yaklaştı. Ama tereddüt, onu yavaşlattı. Atsumu'nun hala belinde olan parmakları, tenini güç verircesine okşadı.

Onların dudakları, secde etti birbirine. O anda gürleyen gök ile Osamu ve Suna sıçradı yerinde. Lanetlendiklerini hissetmişlercesine. Korku dolandı gözlerinde. Pişmanlık gezdi içlerinde. Yuva yapacaktı yüreklerinde. Ama onlarda kalp olsa, Atsumu incinmezdi böylesine.

Alice ve tavşan kayboldu harikalar diyarında. Tesadüf oldu aşklarının adı, umut oldu kavuşan dudakları. Terushima'nın bembeyaz tenine, nazikçe dokundu Atsumu. Kırmaya, incitmeye korkar oldu. Terushima ise, onun naifliği ile aşkla doldu.

Gece bitti, gün doğdu. Karanlığın şerri yok oldu. Atsumu yabancı yatakta doğruldu, acıyan başını tuttu. Terushima onun sesini duydu ama gözlerini açmaya korktu. Yaşananların uyuşturucunun yada alkolün etkisi olmamasını umdu. Atsumu'nun gitmesinden korktu.

Atsumu bir süre başı elinde durdu. Yatakta öylece oturdu. İçinde yarım kalan cenazeler için düzgün bir tören sundu. Son konuşmacı oldu ve hepsini içinden kovdu. Sonra yataktaki yerine döndü. Ellerini Terushima'nın porselen tenine koydu, nazikçe ruhuna dokundu.

"Teşekkür ederim Tesadüfüm, ikimize de kucak açtığın için.
Teşekkür ederim sitrin gözlüm, ikimizin de acılarını kucakladığın için.
Söz veririm, bir daha dökülmeyecek papatyalarımız."

Atsumu'nun fısıltısı ulaştı göğe. Tesadüf el ele verdi kaderle. Kader ilk defa güldü ikiliye. Ne Osamu, ne Suna. Tadamadı aşkı bir daha. Ve Terushima ile Atsumu, kutsandı en saf duyguyla.

.
.
.