Fan• ChanRose

9

Rosé

Chanyeol'la binadan çıktığımızdan bu yana konuşmuyorduk onun arabasındaydık ve gereksiz sessiz bir ortamdı, gergindim ve Chanyeol'un her zamanki espirilerinden yapıp ortamın havasını ısıtmasını istiyordum. Rahatsızca kıpırdandım yerimde o sırada aklıma radyo geldi ve elimi uzattım açmak için. Chanyeol ne yaptığımı görmek için gözünü yoldan ayırdı. Kısa bir süre bana baktıktan sonra hafifçe gülümseyip önüne döndü yine. Gerçekten aşırı garip biri değil mi? Boyuna, cüssesine ve giyinişine bakan biri onun soğuk ve sert olduğunu düşünür ama küçük bir çocuk gibi davranır çoğu zaman ayrıca gülüşüne bakar mısınız kaç yaşında bu çocuk 5 mi? Kendi kendime agucuk gugucuk yaparken radyodan Lewis Capaldi'nin sesi duyuldu Someone You Loved çalıyordu. Bu şarkıyı severdim ama sahnede söylediğimden beri ne zaman dinlesem geriliyordum. Chanyeol tekrar bana döndü ve konuşmak için bir hamle yaptı ama sonra sustu ne diyeceğini merak etmiştim.

- Ne diyecektin Chanyeol?

-Hiç, bir şey demeyecektim ki.

-Hadi ama bir şey söyleyecektin, söyle.

-Şey...

-Evet dinliyorum.

-Bu şarkıyı sen sahnede söylediğinde çok heyecanlanmıştım ve seni tebrik etmek istemiştim ama şu ödül töreninden sonra toplandığımızda seni Seulgi'yle konuşurken duydum ve bu şarkıdan utandığını söyledin, neden öyle demiştin ki? Söyleyişinde tek bir kusur yoktu.

Bir süre sessiz kaldım. O tekrar konuştu.

-Benimkisi yersiz bir merak söylemek istemiyorsan söyleme, sonuçta bana anlatmak zorunda değilsin.

-Hayır hayır anlatmakta bir problemim yok. Sadece o şarkıyı gerçekten severdim ama konserde söyleyince sanki günlüğümün birkaç sayfası ortalığa saçılmış gibi hissettim ve insanlar hayatımda birinin olduğuna ya da ne bileyim birine platonik olduğuma dair bir sürü haber çıkardı. En sevmediğim şey de buydu. Adımın sürekli birileriyle anılması rahatsız edici.

Chanyeol'un yüzü düşmüştü ve yaptığım hatayı fark ettim.

-Chanyeol

-Efendim Rosé

-Öncelikle bana adımla seslenirsen daha mutlu olurum biliyorsun bana yakın olan kişiler bana adımla seslenir.

Şaşırmıştı buna çünkü Jenkai için birlikte onlarca kere birlikte olsak da hiçbirine söylememiştim bunu ama kalbini kırmıştım ve buna hakkı vardı. 

-Peki Chaeyoung.

-İşte böyle ve söylemeliyim ki şu an bu durumdan nefret etmiyorum ya da senden. Sinirli de değilim. Yarın seninle fotoğraf paylaştığımda da sinirli olmayacağım. Niye biliyor musun?

Bana şaşkın şaşkın bakmaya devam ediyordu.

-Çünkü senden şikayetçi değilim. Bu sana umut vermekse amacım bu değil. Kimseyi kalbime dahil etmeye gücüm yok, bak solom bile yeni çıkıyor ki grupta solosu olmayan bir ben kaldım. Şirket beni gözden çıkarmaya hazır ve benim bu yüzden daha çok çabalamam gerekiyor. Senin sevginin gerçekliğinden şüphem yok o yüzden şu an seninle bu arabadayım ama benden bir şey bekleme olur mu, bu şartlardayken seni hayatıma alamam.

-Şartlar değişirse benim için kapını açar mısın Chaeyoung? Ben senden hiçbir zaman bir şey beklemedim, beni fark et istemedim, beni sev istemedim ama eğer beni hayatına alıp almayacağının ilk adımı bu şartlarsa bunun için savaşabilirim. Ondan sonra yine benden hoşlanmazsan arkadaş oluruz ama şimdiden beni arkadaş olup tüm kapılarını kapatma bana. 

-Şartların değişmesinin olanağı yok ki Chanyeol. Bu olanlar hep vardı ve ben kurtulamadım.

-Olanaksız bir şey yoktur ki Chaeyoung ben bundan 1-2 ay önce seni haberin olmadan seviyordum ve bir fan sayfasına döküyordum içimi ama şu an seninle bir arabada kahve içmeye gidiyorum.

Güldüm Chanyeol'a gerçekten çocuk gibiydi. Ama isterdim her şeyi normale döndürmesini. Çok bir beklentim yoktu hakkım olan etkinlikleri, çekimler ve albümleri istiyordum ve bir de özgürlüğü. Ben de biliyordum idol olmanın kolay olmadığını ama hayranlardan ve onlar için çabalamaktan mutluydum zaten sadece kendim hakkında kararları kendim almak istiyordum.

-Eğer bu adaletsiz şirkete adalet getirip bana hak ettiğim özgürlüğü sağlayabilirsen senin için kapımı açacağım Chanyeol ama benden şu an başka bir şey isteme olur mu Chanyeol?

-Oldu bil Chaeyoung seni hapsettikleri kafesten kurtaracağım.

Mutlu olmuştu, bense umutlanmıştım sanki bu konuşmadan. Kendine gel Chae dedim kimse kimse için bu kadar uğraşmaz. O da bıkar bir süre sonra senden ama dedi bir yerlerden bir ses senin için o kadar süredir fan sayfası olan çocuk sen ona söz vermişken senin için uğraşmaz mı? Ve bu iç hesaplaşmayı bölen şey Chanyeol'un geldik deyişiydi. Kafamı sallayıp indim büyük arabadan. Chanyeol'un çocuksu kişiliği ve kişiliğine uymayan kocaman siyah arabası. Chanyeol gerçekten ne istiyordu, kimdi ve neleri severdi merak etmiştim o an. Hangi Chanyeol gerçekti, hangisi ona zorla dayatılmıştı?