Sherkolang

Reunion

[High School Graduation Class '08-'09]

"Bes! Pa-picture lang ako.. Remembrance ba. Dali na!!"

Nakangusong lumapit ako sa best friend ko na si Davis. It's our last day as classmates. Ang gwapo talaga ng best friend ko. No wonder na tinamaan ako dito.. But I can't tell him that because I don't want our friendship to be ruined. "Oh? Wag mo akong titigan, Abby.. Sige ka baka iisipin kong.. Inlove ka na sakin." Tawa niya. Damn those dimples. Napailing ako bago sumenyas kay ate girl na kuhanan kami ng pic. "Gago hindi. Iww!"

"Abby, let's go!" Tawag ni daddy. "Farewell to you my friend, we'll see each other again.. Byeee chopsticks.." Kanta ko. Sumakay na ako ng kotse pero bago pa umandar ang kotse narinig ko siyang sumigaw. "Abby! I'll wait for you after ten years!"

~~

[10 years later]

Tahimik akong naglalakad sa red carpet na nilapag nila dito para may grand entrance daw kuno ang mga dadalo ng high school reunion namin daw, dapat bukas pa in-adjust nila.. Nagtataka pa ako kasi the exact time na sinabi nila sakin is 6:00PM dapat andito na ang lahat but it turns out na ako pa lang ang nandito ang it's already 7:30PM.. Pinagloloko ba nila ako?

"Abby..."

Dahan-dahan akong napalingon sa pinanggalingan ng boses na iyon... "Davis?" Nakangiti kong sagot.. "How are you? It's been 10 years. Siguro may asawa ka na ano? Hahaha sa gwapo mong yan imposibleng wala. Am I right?"

"I'm fine and no.. I'm not yet married pero ngayon ang engagement party namin.." Tila huminto ang pagtibok ng puso ko sa narinig. Nag-iinit ang sulok ng mga mata ko dahil sa katotohanang ikakasal na ng best friend ko na matagal ko nang mahal. "W-wow, Congrats, where is she?" Sabi mo hihintayin mo ako? Pero bakit Kung ikakasal ka lang rin naman?

"She's right in front of me.." Bigla akong napatingin sa kaniya. "C-come again?"

He then, smiled and knelt "Matagal ko na dapat ginawa to.. Kaya ko naman gumawa ng paraan para makita kita araw-araw at dumalaw.. Pero mas iniisip ko pa rin ang sorpresang ito.. Mas pinili ko na mamiss kita. Mahal na mahal kita, Bes. I want to be with you for the rest of my life, I want to share memories with you. I want to be more than just your best friend, Abby. Will you marry me, Miss Abigail Villardo?"

"Yes, I will marry you!" I shouted enthusiastically. Gaining the attention of the people near me. I cried and hughed my pillow after realizing that everything was just part of my imaginations. Ilang taon kong pinaniwala ang sarili ko na my bestfriend will be back after 10 years, but I was wrong.

"Yes! Yes Davis I'm marrying you!" I shouted again, swaying my body in glee. Agad na nataranta ang mga nurses at nagsimula na ring magreklamo ang mga kapwa ko mental patients dahil sa kaingayan ko. "Yeyy! Mommy, Daddy! I'm getting married! Finally I'm getting married!" Niyugyog ko ang balikat ng isa sa mga pasyente, as if she's my mom.

Dumating ng isa sa mga nurses at agad akong pinaturokan ng pampatulog. Bago pa tuluyan manlabo ang aking paningin at mawalan ng malay dahil sa epekto ng niyon ay magkasunod na tumulo ang aking mga luha habang naririnig ko ang mga pangako ng kaibigan kong naging kasintahan ko three months ago bago siya mamatay sa aksidente sa mismong araw ng kasal namin.

"Davis... B-bumalik ka na p-please?"

"Ma'am, matagal na po wala si Sir Davis. Shh tahan na po, Ma'am." Pagpapatahan ng nurse sakin. Pinilit kong pumiglas ngunit hindi na kinaya ng katawan ko ang pampatulog at tuluyan na 'kong nawalan ng malay.

'Mahal na mahal kita, Abby ko. Salamat dahil dumating ka sa buhay ko.'

By MillyMcCaulette