Και μετά έφυγε...

Στο Διάλειμμα

Όταν τελείωσαν οι δύο πρώτες ώρες, η Θία, η Λόρελ και ο Όλιβερ βγήκαν στο χολ του πρώτου ορόφου και πήγαν και οι τρεις στα ντουλαπάκια τους που ήταν στο ισόγειο, όλος τυχαίος τα ντουλαπάκι της Λόρελ και του Όλιβερ ήταν δίπλα δίπλα ενώ της Θία ήταν δύο ντουλαπάκια πιο κάτω από της Λόρελ. Πήραν όλοι τα βιβλία για τα επόμενα μαθήματα, η Λόρελ και η Θία είχαν πάλι κοινά μαθήματα και την 3η ώρα, ο Όλιβερ είχε γραφτεί στην σχολική ομάδα ποδοσφαίρου, οπότε είχε προπόνηση. Είχε ήδη αλλάξει και είχε βάλει τα ποδοσφαιρικά του ρούχα, η Λόρελ όταν είχε τελειώσει με τα βιβλία της βάλθηκε να μην αφήσει το βλέμμα της από πάνω του, όταν κατάλαβε πως είχε γίνει κάπως κουραστική και περίεργη με αυτό άρχισε να του πιάνει συζήτηση για να χαλαρώσει με την αμηχανία της.
- Πήγαινες και στο άλλο σου σχολείο ποδόσφαιρο; τον ρώτησε
- Και όχι μόνο, έμενα σε βόρεια περιοχή οπότε πήγαινα και χόκεϊ, εδώ θα έλεγα ότι έχετε πάρα πολύ ζέστη για χόκεϊ!! Την κοίταξε με ένα βλέμμα λες και του άρεσε αυτό.
- Η αλήθεια είναι ότι το χειμώνα δε χιονίζει τόσο εύκολα, αλλά έχει ένα δροσερό κρύο που σε χαλαρώνει και σε τσιτωνει ταυτόχρονα. Ξέρω ένα μέρος εδώ κοντά, ίσως όταν αρχίσουν τα κρύα να πάνε να στο δείξω. Το χωριό μας έχει τόσο τέλεια τοπία που ώρες ώρες, πραγματικά χαίρεσαι που είσαι εδώ! Η Λόρελ αφέθηκε λίγο, ένιωθε λες και ήταν ήδη σε αυτό το τοπίο, πόσο ήθελε να πάει αυτήν την στιγμή... Ήταν το αγαπημένο της μέρος, το μόνο που την γαληνευε πλέον.
- Γιατί όχι; Θα ήθελα να μάθω τα μέρη του χωριού και κυρίως αυτά που έχουν περισσότερη ομορφιά, της είπε ο Όλιβερ διακόπτοντας τον ονειρικό διαλογισμό της.
- Τι ώρα πρέπει να πας για προπόνηση; ρώτησε η Θία λίγο κάπως θυμωμένη, εμείς ήδη έπρεπε να ήμασταν πάντως στην αιθουσα Βιολογίας, οπότε τι λες να συναντηθούμε πάλι εδώ; στο επόμενο διάλειμμα.
- Α περνάει γρήγορα η ώρα, πρέπει να είμαι εκεί μέχρι τις 11 οπότε τρέχω γιατί δε βλέπω να έχω πολύ περιθώριο ακόμα, τους είπε ο Όλιβερ και έτρεξε κατευθείαν προς τα έξω ενώ και οι δύο απόρησαν πως γίνεται να ξέρει που είναι το γήπεδο. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο Όλιβερ επέστρεψε προς αυτές. Εμ, προς τα που είναι το γήπεδο; και οι δύο έδειξαν προς την αντίθετη κατεύθυνση που κάποια άλλα αγόρια με ποδοσφαιρική φορεσιά κατευθυνόταν προς τα έξω, ο Όλιβερ έτρεξε προς εκείνους και χαιρέτησε κάποια αγόρια, όπου κατευθείαν έπιασαν συζήτηση.

- Νομίζω ότι σε γουστάρει... Είπε η Θία και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της. Και από ότι κατάλαβα μάλλον και συ τον γουστάρεις!!! Ουαου η κολλητη μου θα έχει αγόρι! Επιτέλους! Όλες θα φριξουν εδώ μέσα αν σε δουν μαζί τους και ειδικά η κακιά τριάδα.
Η Λόρελ έριξε ένα μικρό χαμόγελο και κοίταξε επίμονα την κατεύθυνση που ακολούθησε ο Όλιβερ, ενώ πάλι ήλπιζε να ξανά γυρίσει σε αυτήν...
- Ναι, μάλλον είμαι ερωτευμένη μαζί του... Είπε κάπως στα χαμένα. Τι λες πάμε στην αίθουσα βιολογίας τώρα; η Λόρελ γύρισε να κοιτάξει την Θία και εκείνη την στιγμή της εγνεψε θετικά.
Κατά την διάρκεια του μαθήματος η Λόρελ δε μπορούσε να σκεφτεί την μικρή συζήτηση που είχε με την Θία, σχετικά με τον Όλιβερ. Είχε ανάγκη για μια τρυφερότητα αυτό το διάστημα, αλλά φοβόταν πως θα αντιδρούσε ο μπαμπάς της. Θα της φώναζε συνέχεια ακόμα κι αν ήταν απλά φίλοι με τον Ολιβερ, αλλά δεν την ένοιαζε, ήθελε να ζήσει έναν εφηβικό έρωτα! Είχε καταλάβει πως ο Όλιβερ την έκανε να νιώθει μετά από τόσο καιρό ελεύθερη, πως δεν την περιορίζει κανείς, πως οι γονείς της είναι καλά η τουλάχιστον χωρισμένοι όπως και ήθελε να είναι.
- Λόρελ, της ψιθύρισε η Θία, αλήθεια χαίρομαι για σένα που ίσως έχεις την ευκαιρία να έχεις σχέση και μάλιστα με τον Όλιβερ, φαίνεται πολύ καλός και μετά από όσα έχεις περάσει σου αξίζει κάτι τέτοιο. Σου αξίζει να νιώσεις αγάπη! Να ξέρεις θα είμαι εδώ για σένα και αν θες μπορείς σήμερα να έρθεις σπίτι μου να μείνεις, έχουμε καιρό να κάτσουμε μαζί και νομίζω πως είναι καλή στιγμή για λίγη περιποίηση και στις δύο μας!! Τι λες;
- Μμ... Ακούγεται τέλεια ιδέα ναι, η μαμά μου δε νομίζω να έχει θέμα με αυτό οπότε θα έρθω. Κράτησε μια μικρή παύση σαν να σκεφτόταν τι να πει στη συνέχεια, Θία σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου ακόμα, αλήθεια δε ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα!!
- Ούτε και γω θα ήξερα Λόρελ, και πήραν η μία την άλλη όσο πιο διακριτικά μπορούσαν, μια αγκαλιά.
Είχαν απομείνει περίπου δεκαπέντε λεπτά μέχρι το τέλος της ώρας. Έτσι αποφάσισαν και οι δύο να παρακολουθήσουν μιας και ήταν το αγαπημένο τους μάθημα.
Όταν η ώρα τελείωσε, πήγαν πάλι στα ντουλαπάκια τους όπου περίμεναν και τον Όλιβερ για να πάμε και οι τρεις στην τραπεζαρία για το δεκατιανο τους. Μετά από αρκετή ώρα ο Όλιβερ εμφανίστηκε χωρίς ίχνος ιδρώτα πάνω του.
- Γεια σας κορίτσια, συγγνώμη που άργησα. Είπα να κάνω ένα ντους πρώτα, γιατί ο coach μας ζόρισε λίγο σήμερα. Τέλος πάντων, πάμε για φαγητό; Δε νομίζω να μπορείτε να με κουβαλήσετε μέχρι εκεί αν πέσω.
- Ναι πάμε, είπαν και οι δύο ταυτόχρονα και όλοι κατευθυνθηκαν προς την τραπεζαρία.
Όταν έφτασαν στην τραπεζαρία βρήκαν ένα άδειο τραπέζι που χωρούσε μόνο ένας ακόμη μαζί με αυτούς, έκατσαν εκεί και έβγαλαν ταυτόχρονα το φαγητό τους, άρχισαν να τρώνε ενώ ταυτόχρονα συζητούσαν για διάφορα θέματα, για το σχολείο ή και για έξω από το σχολείο.
- Εσείς κορίτσια ασχολείστε με κάποιο άθλημα;
- Λοιπόν είμαστε κολλητές, ξεκίνησε να λέει η Θια, επειδή κάποτε και γω ήμουν καινούργια εδώ και ήθελα να ξεκινήσω μπαλέτο. Η μόνη που με πλησίασε ήταν η Λόρελ και από τότε δε χωριζομαστε.
Η μία κοίταξε ταυτόχρονα την άλλη και έριξαν ένα τεραστιο χαμόγελο ενώ και οι δύο ταυτόχρονα θυμήθηκαν εκείνη την ημέρα.
- Οπότε μπαλέτο; Η μικρή μου αδερφή λατρεύει το μπαλέτο, είμαι σίγουρος ότι θα λατρέψει την ιδέα πως εδώ υπάρχει σχολή. Τις απάντησε και κατευθείαν δάγκωσε μια ακόμη μπουκιά από το τοστ του
- Α έχεις αδερφή; Πόσο χρονών είναι; τον ρώτησε η Λόρελ
- Ναι έχω και η μόνη που εχω. Είναι 10 χρονών, πηγαίνει δημοτικό και ώρες ώρες σου κλέβει την καρδιά.
Η Λόρελ και η Θια κόλλησαν η μία πάνω στην άλλη, σαν μικρά παιδιά που περίμεναν να ακούσουν με αγωνία την συνέχεια της ιστορίας, μα ο Όλιβερ δεν συνέχισε
- Εσείς έχετε αδέρφια; τις ρώτησε
- Εγώ έχω έναν μικρό αδερφό, είναι ίσα με την αδερφή σου και πάω στοίχημα πως μάλλον γνωρίστηκαν... Του είπε η Θια και η Λόρελ γέλασε πίσω από το λεπτό και απαλό χέρι της.
- Εγώ είμαι μοναχοπαιδι... Δεν έχω άλλα αδέρφια και με τα λεγόμενα άλλων παιδιών δε θελω και να εχω... Είπε η Λόρελ περήφανη.
- Α πως είναι να... Ο Όλιβερ πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρόταση του, χτύπησε το κουδούνι και τότε και οι τρεις τους πανικοβλημενοι μάζεψαν γρήγορα τα φαγητά τους και ότι άλλο είχαν πάνω στο τραπέζι και έφυγαν για μάθημα και οι τρεις αφού είχαν πάλι (και ευτυχώς για την Λόρελ) κοινό μάθημα.