Toen ik in de grote zaal aankwam zag ik federico staan, zijn moeder is een goede vriendin van men vader. Ik ging naar hem toe, gaf hem een knuffel en zei: 'Amai dat is lang geleden! Ik heb je gemist!''Ja ik jou ook.' Zei hij. Ik zag dat Leon verbaasd keek en weg ging. Misschien was hij jaloers? Ik hoop het niet, er is geen reden voor... Als de les gedaan was ging ik naar men locker. Toen ik hem opende zag ik een brief... Ik deed hem open:
Liefste Violetta,
Ik moet je iets vragen...
Kom om 14:00 naar het plein aan het school.
Teminste als je het wilt weten...
Liefs,
Leon
Toen ik dat las dacht ik dat er iets was! Ik ging snel naar huis, deed 1 van men mooiste jurken aan en vertrok naar het plein. Ik zag dat Leon er al stond. Hij zag mij al komen, toen ik bij hem was zei hij: 'kom je mee naar een iets rustigere plek??' 'uih.. Oké.' na 5 minuutjes wandelen waren we er, het was prachtig! Er stond een boom met rode hartjes bladeren aan en onder de boom stond een witte bank, voor de bank lag een vijver. We gingen op het bankje zitten. 'Sluit je ogen.' zei hij. 'Leon...' 'vertrouw me en sluit je ogen... Denk aan een mooie romantische plek en romantische muziek, nu ontbreekt er nog maar 1 ding...' zei hij 'wat??' vroeg ik. Hij nam langzaam met zijn rechterhand mijn kaak vast en kustte me op de mond, het was een fantastisch moment! Ik zal het nooit vergeten!
