Kız arkadaşları , kedi kız olursa;
Namjoon;
"Heeyyy!"
Korku ile arkanı döndün.
"Koltuğumu tırmalamayı bırakmalısın hayatım"
Üzgünce suratına baktın. Hiçbir şey söylemedin.
"Minik kedi.. senin için zaten bir tırmalama yeri var , hm?"
"Üzgünüm Joon.. bazen kendimi tutamıyorum.. özür dilerim."
Yanına yaklaştı ve sana sarıldı.
"Sorun değil.. akşam yemekte balık mı istersin yoksa tavuk mu?"
Gülerek sorduğu soruya , sen de gülerek cevap verdin.
"Uhmm.. bu çok zor bir soru ikisini de yiyemez miyim?"
Kıkırdadı ve basını sallayarak seni onayladı.
"Nasıl istersen öyle olsun minik kedi~"
🐱
Seokjin;
"Hayır.. hayır dur !"
Tam balıkları fanustan alacakken durdun.
Yanina koşarak, daha doğrusu neredeyse ışınlanarak, geldiğinde seni , canını yakmayacak şekilde, bileklerini tuttu ve seni fanustan uzaklaştırdı.
"Hayatım.. ne yapıyorsun?"
"Şey... uhm... şey.."
"Ne?"
"Ama çok güzellerdi! Tam da önüme koymuşsun! Benim suçum değil!"
Güldü ve yavaşça bir kedi seviyor gibi (?) seni sevmeye başladı.
"O balıklar yemek için değil.. eğer çok istiyorsan bir dahaki balık avından önce bana söyle.. ben senin için balık bulurum.."
"Tamam.. ama.. tadına ,sadece bir tanesinin bile olsa, bakamaz mıyım?"
"Y/N..."
"Tamam tamam, sadece şansımı denemek istedim."
🐱
Yoongi;
"Sen de kedilere benziyorsun... yoksa sen kedi çocuklardan mısın?"
"Hayır. Ben kedi değilim. Kedi çocuk hiç değilim. Tamam mı?"
Kıkırdadın ve devam ettin aynı anda da kafanı onun boynuna sürtüyordun. Elinde değildi. Sadece kedi tarafın şu an biraz daha ağır basıyordu.
O da sana ayak uydurdu ve yavaşça kedi kulaklarının etrafını sevmeye başladı.
İlk başta asla seni kabul etmese de sonrasında vicdanı seni dışarı bırakmaya el vermemiş ve eğer fark edilirsen başına gelecek türlü türlü belâları aklından geçirmişti.
Kesinlikle seni bırakamazdı.
"Ama bizler gibisin ve bu sana daha yakın hissetmemi sağlıyor."
