Odamda bilgisayarımla uğraşırken karşı apartmana gelen nakliye aracını gördüm. Birkaç aydır kiralık olan daire tutulmuş olmalıydı. Ev sahibini tanıyordum uzaktan bir akrabamızındı, zaten annemler o yüzden bura taşınmak istemişti komşuluk açısından zorluk çekmemek için. Şimdiyse memleketlerini özlediğinden bir süre jinju'daki evimize gitmişlerdi.
Önemsemeyip bilgisayarımla uğraşmaya devam ederken yunho odama girdi.
"hyung sabahtan beri odandan çıkmadın sana yiyecek bir şey getirdim. Birazdan çıkacağım mingi'yle buluşacağız gelmek ister misin?"
"oyş benim minik ayıcığım gerçi ne kadar minik olduğun tartışılır ama neyse teşekkür ederim. Ve gelmeyeceğim siz eğlenmenize bakın"
"ya bak uzun olmam minik olduğum gerçeğini değiştirmiyor hala miniğinim aaa"
"elimde büyüdün eşek sıpası"
"dimi anneemm"
"mingi şanslı it. Seni üzerse kafasını kırarım söyle ona"
"hyung mingi'yi bırakıp seni alıcam kendime"
"ay hoşt ayol zengin koca bulucam kendime"
"böyle diye diye evde kalıcaksın"
"amacım o zaten hangi zengin napsın beni"
"doğru çile olsan çekilmezsin be hyung"
"ha öyle mi. Git mingi'de kal bu gece açmıyorum kapıyı sana kış kış kovuyorum hadi naş"
"yaa öyle demek istemedim ben sensiz naparım kim korur kollar kim sever beni"
"mingi"
"doğru"
"yunho üçe kadar sayıyorum odadan çıkmazsan kafana terliği yersin"
"anne gibi anne işte tamam kaçtım ben"
"şapşal şey"
O sırada nakliye aracı da eşyaları taşımış apartmanın önünden gitmişlerdi. Bu kadar çabuk bitmesinin imkanı yoktu büyük ihtimalle öğrenciydi taşınan.
İnternete karşıma ilk kar saçmalığı düşmüştü. İlk karda sevdiğiniz kişiye hislerinizi açarsanız uzun süreli bir ilişkiniz olurmuş. Gerçekten mi? Hayır. Aksine ilk kar hiç başlamayan bir ilişkimin de sonunu getirmişti. Oysa onunla yakın olduğumuzu hissetmiştim. Gören herkesin sevgili misiniz diye sorduğu bir çifttik. Daha doğrusu çift olamamışız. Sadece arkadaşmışız.
Binaların arası çok yoktu. Bu yüzden odasının içini rahatça görebiliyordum. Böyle şeyler yapmam milletin evini dikizlemek falan sapıklık ama ordaki küçük bedenin kolilerle mücadele etmesi gerçekten sevimli duruyordu. Yanındaki arkadaşı veya sevgilisi de ona yardım etmeye çalışıyordu. Ama sadece çalışıyordu çünkü ikisi de kısa olduğu için kolileri doğru düzgün yerleştiremiyorlardı. Ardından odaya bir kişi daha girince bir tanesini dudağından öpmüştü. Anlaşılan sevgili zannettiğim çift sadece arkadaşmış. Kendimi dedektif gibi hissetmeye başlamıştım ev gözetlemek ilişki durumlarını öğrenmek. Sanki çok merak ettiğim şeydi.
Ama her şey o esnada gözümün önünden film şeridi gibi akmaya başladı. Camı açmak için pencereye yüzünü dönen hongjoong'u görmemle dünyam şaşmıştı. Ne yani buraya o mu taşındı? Hayır taşınmamıştır bu kadar da acı çektirmeyi seviyor olamaz. Onun gözünde de o kadar değersiz olamam, değil mi?
Bana bu kadar acıyı da yüklemezsin değil mi hongjoong? Bu kadarı da olmaz, değil mi?
..
14 bölümcük minik bir fic yazdım.. Kısa ama olsun. Yazarken exo-first snow dinliyordum. Şarkıya benzer bir fic yazmaya çalıştım umarım severek okursunuz 💜✨
