Loving you UNEXPECTEDLY [On Going] [SLOW UPDATE]

Chapter 4

Mia POV:
        Mag-isa na naman ako, bigla na lamang akong nakaramdam ng pagka homesick! di ko namalayan na pumapatak na pala ang mga luha ko habang kumakaway kay Cassy na papasok sa eroplano,

“mamimiss kita bessy” — bulong ko sa sarili ko at sumakay narin ako sa taxi upang umuwi; pagdating ko sa bahay ay naglinis na ako at nagluto ng pananghalian ko, nagluto lamang ako ng burger at nag timpla ng juice, wala kasi akong ganang kumain; kaya burger nalang at juice yung inihanda ko! Pagkatapos kung kumain ay umakyat na ako sa kwarto at nag half bath at tsaka nagpahinga na ako wala naman kasi akong gagawin...

FAST FORWARD...

October 1 na, maagang gumising si Mia at naghanda ng mga gamit nya, naligo na sya at nagbihis pagkatapos ay nag almusal na sya... Ngayon kasi yung flight nya papuntang Korea kaya nag impake na sya ng kanyang mga gamit... Meron kasi silang bahay sa Korea/Seoul na tanging ang mga katulong lamang nila ang nag aasikaso at nakatira roon...

Mia POV:
        It's already 7:00 o clock in the morning! I need to go now! kaya pumara na ako ng taxi at papuntang airport, my flight was 8:00am, kaya mabuti ng maaga para hindi mapag iwanan ng eroplano hahahah....
“Manong ito po ang bayad”
at saka bumaba na ako ng taxi, tinulungan naman ako ni manong driver na buhatin ang mga gamit ko... Well isang malaking maleta at malaking bag lang naman ang dala ko... Hahahha... Guest what? ang laman lang naman ng dala-dala kung malaking bag ay ang mga bts merch ko... Oh diba ang dami hahhaha... Pumasok na ako ng airport at nag intay ng flight ko... after 30 minutes finally nakasakay narin ako ng eroplano... I sit down and put my my headphone on my ear and listen to BTS songs... hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako! After while nagising ako at sakto namang nag tanong ang flight stewardess na...

“Ma'am do you need anything?” — stewardess

“Ahmmm. No!” — sagot ko

“Okay ma'am” — she said

At yun na nga umalis na yung stewardess, 15 minutes after nakarating narin ako ng Korea, pagbaba ko palang ng eroplano ay agad kung nakita si manong na may bitbit na placard na may nakasulat na: MIA UNIECE CHANDRIA yun ang nakalagay kaya agad akong pumunta sa kinaroroonan ni manong, tinulungan nya naman ako sa mga dala kung gamit at inilagay sa likuran ng kotse tsaka kami umalis... Pagdating namin ng bahay ay agad naman akong sinalubong ni manang Lourdes yung katulong namin

“Welcome home ma'am Uniece” — ani nya!

“Thank you manang” — tugon ko naman...

Baka nagtataka kayo kung bakit Uniece ang tawag nila sa akin... Eh kasi dito sa Korea yan ang tawag nila sa akin in short nakasanayan na nilang tawagin akong Uniece... Agad akong nagtungo sa kwarto ko at inayos yung gamit ko! In fairness hah! ang ganda at ang linis parin ng kwarto ko... Pagkalipas ng ilang saglit na pagmamasid ay nagbihis na ako at nagpahinga ...

Kinaumagahan ay nag ring yung phone ko! My mom calling! Agad ko namang sinagot yung tawag ni mom...

“Hi baby! How's your trip?” — tanong ni mom

“Okay naman po mom” — sagot ko

“Kayo po kamusta kayo ni dad?” — tanong ko kay mom

“Were fine here baby, take care of yourself at mag iingat ka palagi dyan huh! Oh sya may work pa ako! I love you baby!” — bilin ni mom

“I love you too mom! Bye” — sagot ko kay mom!

Bumangon na ako at agad kung kinuha yung laptop ko at nag vc kay Cassy! Connecting...

“Hi besh kamusta kayo dyan sa pilipinas?” — tanong ko kay Cassy

“Hello besh ahhmmm, okay lang kami dito! Ikaw kamusta kana?” — tanong ni Cassy