Şiir Dünyası-2

Umutsuzluk Umudu

İnsan umut toprağında büyümemeli.

Çünkü acımasızca ezip geçebilir gerçekler,

Bu boynu bükük fidanları.

Dönüp de arkasına hiç bakmayabilir.

Gerçekten, hiç umudun olmasın şu hayattan

Sana sürprizleri var sanırsın,

Seni sevindirecek sanırsın,

Oysa ki onun umrunda bile değilsindir.

Tavşan dağa küsmüş, dağın haberi olmamış misali.

Tabi eğer canının acımasını istiyorsan

Sen de acımasızca yeşert hayallerini.

Sonuçlarına katlanmayı da kabullen.

Çünkü böyledir, umut denen umutsuzca çaba.

Buğulu cama sen kendi nefesinle yazarsın,

Tam belirginleşir olacak bu kez dersin,

Yok olur...

Yeni yağan karın üzerine bir kalp çizersin,

Kar yağmaya devam eder ve kalbin üstünü kapatır.

Kalbin yok olur.

Bir yazı önemli diye fosforlu kalemle üstünü işaretlersin,

Belki bir süre parlar ama sonra silikleşir.

Yazının önemi yok olur...

Avşin DÜZEN

Herkese merhaba. Bu şiiri, bölümü ithaf ettiğim kişinin yazdığı şiir kitabından aldım. Yazdığı diğer şiirleri de okumak isterseniz, profiline gidip göz atabilirsiniz. Yorumlarınızı eksik etmeyin.