No feelings✔

Happy Death Day😉 [16]

Αμαρυλλίς: "Πόσο μαλάκας παίζει να είσαι? Βασικά όλοι σας" λέω εκνευρισμένη 

Στέφανος: "Σορρυ δικιά μου ιδέα ήταν" λέει και η Ερμίνα τον χτυπάει στο κεφάλι 

Αμαρυλλίς: "Έπρεπε εσένα να είχα απειλήσει με το όπλο"

Άρης: "Εσύ που το βρήκες το όπλο για να έχουμε καλό ερώτημα?"

Αμαρυλλίς: "Στο συρτάρι του Στέφανου"

Στέφανος: "Μα πως αφού το είχα κλειδωμένο?"

Αμαρυλλίς: "Αααα με τσιμπιδάκι. Πανεύκολο"

Άλεξ: "Εγώ να ρωτήσω κάτι άλλο?"

Σοφία: "Ναι"

Άλεξ: "Που μάθατε να παλεύετε?"

Στέλλα: "Η Αμαρυλλίς μας έμαθε"

Χάρης: "Και εσύ μικρό πως έμαθες?"

Αμαρυλλίς: "Εμμμ υπενθυμίζω για όσους δεν το έχετε ξανακούσει ότι έκανα μποξ"

Ολίβια: "Ναι ο Ρόκι"

Αμαρυλλίς: "Ολίβιαα" λέω 'εκνευρισμένη'

Δεν μου αρέσει αυτό το παρατσούκλι και φαίνεται 

Μαρία: "Πάω να φέρω βαμβάκι και ιώδιο" λέει και σηκώνεται από τον καναπέ 

4 η ώρα το πρωί θα γιατροπορεύουμε τα βλαμμένα

Άλλη δουλειά δεν είχαμε!

Η Μαρία γυρίζει από το μπάνιο και αφήνει τα πράγματα στο τραπεζάκι

Πιάνω λίγο βαμβάκι και ιώδιο και πλησιάζω τον Άρη 

Τον σακάτεψα λίγο εως πολύ 

Αλλά του άξιζε!

Ακουμπάω το βαμβάκι πάνω στην τεράστια γρατζουνιά που έχει στον λαιμό του από την ομπρέλα και καταλαβαίνω ότι τον πονάει 

Το φυσάω λίγο για να μην πονάει πολύ 

Ο βλάκας! Νόμιζα ότι τον σκότωσα πριν το ελέγξω

Αμαρυλλίς: "Συγγνώμη αν σε πονάω"

Άρης: "Δεν πειράζει"

Αφήνω το βαμβάκι στο τραπεζάκι και κάθομαι κανονικά στην θέση μου 

Οι άλλοι σιγά σιγά φεύγουν όπως και ο αδερφός μου με την Ερμίνα για το σπίτι της και η Ολίβια θα πάει στην κολλητή της 

Οπότε εγώ και ο Άρης 

Κακοοοοο

Άστα φωνούλα άστα

Άρης: "Να φεύγω και εγώ σιγά σιγά" λέει και πάει να σηκωθεί 

Γιατί μέσα μου δεν θέλω να φύγει?