MASKE

°•×0.1ו°

   
     Zor... çok zor... Her hafta buraya 2 kere gelip , hemen hemen 6 kişiyle dövüşüp gene de içinde ki o öfke ve kinin büyümesi ve senin bu konuda öylece oturup durman çok zor...

     Gene buradaydım, kafesde ...

    "Veee hepinizin beklediği o büyük müsabaka geldiii!.. Bahisler 5 dk sonra kapanacaktır! Yerinizde olsam paramı akıllıca oynardım."diyen hakeme ters bir bakış attım ve sonra yüzümdeki maskeyi kontrol ettim.

   HAZIRDIM...

   Yerimde durdum ve bana uzatılan suyu içtim. Kalabalık o kadar çok ses çıkartıyordu ki bunun tarifi olamaz...

  Verilen süre dolduğunda bahisler kapandı ve Yunan 1.si geldi. Bu gün onunla dövüşecektim son olarak.

"Kuralları biliyorsunuz. Öldürmediğiniz sürece herşey serbest! Hazır mısınız?!" diyen hakeme ters bir bakış attım ve sonrasında evet anlamında başımı salladım...
 
   "O zaman başlayın!"

İlk hamleyi o yaptı , kendine güveniyirdu. Bir kızın onu yenemeyeceğini  sanıyordu... ama ... haddinden fazla yanılıyordu!
 
  Bana attığı yumruğu tek elim ile havada tuttum ve hemen ters çevirip ileri ittim. Bu yaptığıma sinirlenmişti... Bu haline gülmem ise onu delirtiyordu.
 
  "Tahmin ettiğimden iyisin ama kusura bakma seni sürtük bu gün burada yenilen sen olacaksın! " dediğinde kahkaha attım.

" Öyle mi?.. " dedim alayla ve bana attığı tekmeyle bir adım geri gittim. Bu yaptığım onun dengesini bir kaç saniye de olsa kaybetmesini sağlarken hızlı bir şekilde bacak arasına sert bir tekme attım acıyla vicudu kasıldı.

  Sırıttım...

Bana her hamle yaptığında onu sadece geri savurdum. Bu yaptığım onu kızgın bir boğaya çevirmişti.

  Bana attığı bir yumrukla bu defa kendimi savunmak yerine saldırıya geçtim. Yumruğundan tutum ters çevirdim sonrasında diz kapaklarına sert bir tekme geçirdim. Diz çöktüğünde bana sinirle küfürler savuruyordu.

  "Bir daha bir TÜRKE bulaşmadan önce iki defa düşün , anladın mı?.." dediğim de bana sinirle bakıyordu...

  "Sizin gibi or*sbu çocukları beni korkutamaz !" diye bağırması benim sinirlerimi hoplatmıştı !

  Sinirle saç diplerinden tutum ve onu kafesin zeminine ard arda geçirmeye başladım. Bilincini kaybettiğinde güldüm ve kafesden çıktım . Herkez benim adımı bağırıyordu "Maske!" ...

Üstümü değiştirmek için soyunma odasına girdim ve ilk önce maskemi çıkartdım. Kırık aynaya şöyle bir baktım kaşımda ki dikiş izine baktım. Güldüm acınası  haldeydim...

Sporcu atletimi çıkarttım ve bol tişortümü giydim sonra şortumu çıkarttım ve bol eşofman altımı giydim . Saçımı bozmaya gerek yoktu o yüzden ellemedim.

  Eşyalarımı toplayıp dışarı çıktım ödeme aldığımız yere gidim özel kartımı gösterdim böylece kız hemen paraları bana verdi . Başımla selam verdim ve oradan çıktım.

  Arabama bindim ve yeni evime doğru sürmeye başladım . Sonunda  İstanbul yollarına geçince yüzümde buruk bir gülümseme oldu . Aklıma o lanet anılar bir bir gelirken hızımı arttırdım. Yaklaşık bir saat sonra eve varınca arabadan indim . Eve baktım. Yan evden gelen seslere kaşlarımı çattım.

  "Nerede bu kız nerede ?! " diyen gür erkek sesiyle güldüm . Yavaşça arabanın ön tarafına oturdum. Evin kapıları açıldı içinden 4 abim ve annem çıktığında güldüm. Sinirlerim bozulmuştu.

   Bana baktıklarında elimi kaldırıp selam verdim.

  "NEFES?!" diye bağıran en büyükleri Kaan GÜÇLÜ ile sırıttım ve eve doğru ilerlemeye başladım.

  "Nefes , kızım !" diyen şerefsizle yumruğumu sıktım.

  Onların dediklerini takmadan eve girdim. Çantamı  yuvarlak koltuğa attım ve telefonumu çıkarttım. Hızı aramalara girip 3 bastım ve kulağıma götürdüm.

  "Alo , neredesin? " dedim her zamanki soğuk sesimle .

  "Patron, kusura bakma. Alax ve Alice sen olmayınca saldırgan oluyorlar biliyorsun. 2 saat önce anca bindirdik oda uyutarak ." dediğinde güldüm.

  "Tamam , arada bir mola verin , uzun yol onları huzursuz eder molalarda da yemek verin. Geldiğinizde beni ararsınız." dedim ve telefonu kappattım.

  Çok uykum vardı ama daha ev alış verişi yapmam lazım .

Oflaya oflaya evden tekrar çıktım arabama doğru tekrar ilerledim ve tam binecekken birisi beni kolumdan tutup resmen sürüklemeye başladı. Hemen yan eve girince sinirle Sarp GÜÇLÜ'nün elinden kolumu kurtardım.

"Sen ne yaptığnı sanıyorsun?!" diye gürledim. Bana sadece öyle bakıp birden sarılması ile afalladım.

"Özür dilerim... Özür dileriz... Hepsi bizim suçumuz ama... ama lütfen bizi affet be güzelim ?.." dediginde sinirle onu ittim . Sırtını duvara vurmuştu ve bu onun canını yakmıştı.

"Neden ? Neden affediyim ki?!"dediğimde bana dolu gözleriyle bakıyordu.

O sırada içerden sesimiz duyup gelen diğerleri ile daha da sinirlendim.

"K-kızım be-" sinirle sövünü kestim...

"BANA KIZIM DEMEYE HAKKIN YOK! " yumruklarımı sıktıkça sıkıyordum.

"Ne-nefes bak biz pişmanız... Tamam belki buna hakkımız yok ama lütfen eve geri gel?.." bunu daha çok bir soru gibi sormuştu .

Güldüm sadece güldüm. Elimi kaldırıp sağ gözümdeki lensi çıkarttım. Hepsi şok içinde bana bakıyordu.

"Siz , benim elimden nelerimi aldınız biliyor musunuz? Ben söyliyim. Benden iki aylık da olsa yürümeme bacağma geçirdiğniz o kelebek ile engel oldunuz. Sizin yüzünüzden ben halisilasyon görüyorum. Sizin yüzünüzden gözümü kaybettim . Sırtımda hala o acımadan vurduğnuz kemer izleri var! Daha onlarca şey... Şimdi gelmiş bana 'Bizi affet...' mi diyorsunuz?! Çok beklersiniz!" dedim ve hızlı bir şekilde evden çıktım .