bazen hiç olmadığın biri gibi davranırsın çevrene seni sevsinler diye ama bundan vazgeç sen kendini çevrendekilere sevdirmeye çalışma başkasını sevgisinide bekleme kendini sev kendini başka hiç bir şeye ihtiyacın yok senin... seni belki istemiyorlar belki kalabalıkta bile yanlızssın aslında yanlızlıkta güzeldir kimse sana karışamaz şunu şunu yap demez kendi kararlarını başkalarının fikrini almadan verebilirsin herkesin karanlığı vardır ama bizim farkımız karanlıktan kaçmıyoruz belki korkuyoruz ama kaçmıyoruz...
şimdi havalimanındayım etrafımda herkes gülüyor konuşuyor kimileri heycanlı ben ölümümü bekler gibiyim sessiz ve sakin ışıkları belkide ben göremiyorumdur belkide artık ışıklara ihtiyacım yoktur karanlıktada herkesin yüzü görünüyor oturdukça düğümleniyorum o ipler açılmaz hale geliyor sesssizlikte karanlıkta tek başımayım oturmuş bekliyorum istanbula gidişimi...
evet balıkesir sana elveda zaten veda edecek kimsem yok en azından sana elveda...
gidiyorum şimdi...
ne bir karanlığa ne bir aydınlığa
Sadece gidiyorum...
susmak çığlıkların en seslisi
acıların en büyüğü...
yaraların en derini
bir insan susuyorsa yabani der herkes belki sen bile...
ama susmak yara,çığlık,gözyaşı...
şimdi gidiyorum ne bir karanlığa ne bir aydınlığa...
biz,sen,ben ışıklar varken bile el fenerine ihtiyaç duyanlarız
el fenerlerimizle sadece olduğumuz yeri aydınlatırız diğer karanlıkları aydınlatmayız kendi yolumuzu görelim yeter deriz ama o karanlığa el feneri tuttuğmuz fener onun pili biterse...
biz bütün ışıkları yakacağız bütün ışıkları...Yada hep karanlıkta kalacağız
SENİ SANA ANLATACAĞIM...
YOU ARE READING
SENİ SANA ANLATTIM
Randomseni sana anlattım kendinin farkında değildir çoğu insan öyleyse bu kitapı oku farkına var...
