SENİ SANA ANLATTIM

2. can kırıklarım

Gözlerimi kapattığımda derin bir sessizliğe hiç ışık olmayan bir karanlığa gömülüyordum sanki hiç uyanmayacak gibi bir uykuya dalıyor hiç uyumamış gibi uyanıyordum ardından bir kez daha kendimi kandırıyordum ''¨her şey güzel olacak'' bu cümle dudaklarımdan döküldüğünde aslında biliyordu kalbim hiç bir şey güzel değil olmayacaktıda bazen kendimi bir pencerenin camı gibi hissediyorum baktığınız zaman her şeyi görebildiğinizi sanıyordunuz oysa benim pencerem insanların aynasıydı kendinizi görmenizi istedim bende kendinizi görün... 

pencerenin içindeki camı kırılır dışı sağlam kalır bende defalarca pencere camı gibi kırıldım ama dışım çerçevem hep sağlam kaldı insanlar içimdeki cam kırılınca istedikleri gibi içimden geçebileceklerini sanıyorlardı oysa daha cam kırıklarım vardı hep onlarla ayakta kaldım evet benimde canımı acıttı cam kırıkları benim için aslında can kırıklarıydı... kendimi koruyabilmek için can kırıklarımdan yararlanıyordum çünkü insanlar görsün istiyordum o yıkıldıkları sandıkları binayı daha yıkılmadığını ayakta durmaya çalıştığını o binayı  görsün istiyordum...

Bazen yıkılmak gerekir...

Yıkmak gerekir...

Daha yenilerini inşa edebilmek için ,

AMA

Eskisi gibi temeli sağlam olmaz...

GEÇMİŞ...

çok mutlu bir doğum günü partisi geçiriyordum kapının çaldığnı duydum kapıya doğru ilerledim baktığımda kimse yoktu sanki birileri benim kapıyı açacağımı biliyor gibi bir zarf koymuşlardı o zarf benim hayatımı alt üst etti

sevgili lizge bu ev bu arkadaşların her şey yalan hatta annen baban sandıkların bile onlar senin hiç bir şeyin onlar senin hayatını mahvedenler...

şaka olduğunu düşündüm ama ne tuhaf bir şakaydı bu, birileri bir zarf yollamış ve içindeki saçmalıklar... kimseye belli etmemeye çalıştım bugün doğum günümdü ve ünüversitede pisikoloji bölümünü kazandığım bir kutlamaydı bu mektubu alıp odama çıktım bir süre düşündüm aklıma annemle babamın konuşmaları geliyordu

- nezih dayanamıyorum

-bahar kendine gel o bizim kızımız

-vicdan azabı çekiyorum

aklıma bununla ilgili gelen bir çok an...

peki ne yalanıydı bu ne yalanı birden telefonum titredi özel numara açtım ve...

merhaba lizge mavi benim kim olduğum önemli değil şunu bil senin gerçek ailen bu kişiler tarafından öldürüldü daha çok küçüktün baban nezih gerçek babanı öldürttü hemde bir para uğuruna sadece bunları bil istanbulda başarılar dilerim bana inan bunu benden başka kimse bilmiyor dikkat et lizge mavi dikkat et...zamanı geldiğinde sana herşeyi anlatacağım zamanla ama bana inan... doğum günün kutlu olsun

bunlar gerçekmiydi  zaten o bana hiç baba gibi davranmadı iki yabancı gibiydik bu ev bu servet hiç bir anlam vermiyordu bana hiç bir zamanda vermemişti... annem hep o seni içten seviyor derdi ama şimdi bu duyduklarım birden dediklerine inansım gelmişti çünkü biz hiç baba kız olmadık hep yabancı olduk aynı evde mecbur yaşayan yabancı partiye indim oldukça dalgın ve düşünceliydim herkese harabe gibi bakıyordum

merak ediyorsunuz nasıl bir telefonla inandı bunca şeye belki yalan size zamanla herşeyi anlatacağım... zamanla

uyandığımda annem yan başımdaydı

-kızım iyi misin

-iyiyim anne pek bişe yememiştim ondan başım döndü

-offf off zaten hiç birşey yemiyorsun ki

nezih yanımıza geldi ve hastaneden çıkabileceğimi söyledi 2 gün sonra blıkesirden gidiyordum ve evet bir daha dönüşüm olmayacaktı...

annem bahar tabi annemse o beni hep korudu sevgisini hep hissettim eğer bunlar gerçekse ailem değillerse ne yapacaktım bilmiyordum ama içimde onlara dair bir şeyler kopacaktı artık tek çarem özel bir numarayı beklemek olacaktı...

her girdiğim sokak çıkmazdı...

ama biliyordum bu çıkmaz sokakların nasıl girişi varsa

çıkışıda vardır...

ilginç bir bölüm oldu canlarr ama ilerleyen bölümlerde hep birlikte anlayacağız neler olduğunu tabi ilerleyen bölümleri istiyorsanız destek olalımm [noktalama işaretlerinin hatası var kusuruma bakmayın]

SİZLERİ SEVİYORUUUMMM...