İKİ GİZEMLİ DÜNYA ARASINDA

-3-

5 saattir ameliyattaydı ve artık korkmaya başlamıştım.İkide bir ameliyathaneden hemşireler çıkıp duruyorlardı.Onlara "neler oluyor?"diye sorsamda onlar ellerini sallayıp koşuyorlardı.Sonrada ellerinde kan torbaları ile geri dönüyorlardı.Bende artık pes edip kendimi soğuk sokağa attım.Kulaklığımı takıp müzik dinlemeye ve düşünmeye başladım.

O benim tek varlığım.Tek ve en sevdiğim.Arada aramızda itişmeler oluyor ama onu canımı verecek kadar çok seviyorum.O benim ikizim.O ölürse dayanamam.O bana 'abi' ben ona 'abla' diyorum.Hangimiz önce doğduk bilmiyoruz.Onu umursamadığımı sanıyor ama onun ne yaptığını çok merak ediyorum.Onun başına bir şey gelecek diye çok korkuyorum.Geldi de zaten.Ben...Ben onsuz ne yaparım.

Bunları düşüne düşüne evimize gelmiştim.Zar zor kapıya doğru ilerledim.Yavaşça kapıyı açtım.İçeriye girdim ve mutfağa baktım.Daha sabah burada beraber yemek yapıyorduk.Ama o şimdi ameliyat oluyor.Hemen odasına geçtim.Yerde cam parçaları vardı ve içerisi aşırı derecede soğuktu.Nedenini ise başımı kaldırdığımda anladım.Cam kırılmıştı.Yatağın üstünde telefonu duruyordu.Elime aldım ve ekrana baktım.En son beni aramış.Galiba Kaya denen çocuk aramıştı.Hemen geçmişe baktım.Ses kaydı girmişti.Hemen onu açtım ve dinledim.

************

Gözyaşlarımı tutamıyordum.Ağlarken bulanık gören gözlerimle yerde bir not gördüm.Hemen elime aldım ve onuda okumaya başladım.Ona...Ona geber demiştim.Daha şimdi hatırlıyorum.Bu kadar kafaya taktığını bilmiyordum.Nede olsa bir anda sinirle söylemiştim.En sevdiğim oyuncağımdı."Geber" demiştim ona.Onu itmiştim.Ben bunları düşünürken kırık camdan bana bakan Kaya'yı gördüm.O olmasa belki şuan kardeşim hayatta olmazdı.Belki şuan hayatta değildir.Belki ben ordan gidince öldü...Cidden ben ordan gidince bişi olmuş olabilir.Ama olsaydı doktorumuz arardı.O yüzden biraz rahatladım ve Kaya'ya gülümsedim.Oda bana gülümsedi.Klube gibi evden çıktı ve bana doğru yürüdü.Kırık camın yanına geldiğinde

"Selam"

"Selam...Şey.Hastanede bağırdığım için üzgünüm.İkizimin hayatını kurtardın."

"Önemli değil.O iyimi?"

"Bilmiyorum ki"

"Nasıl yani?"

"Gittiğimiz hastaneden iyi olduğu için taburcu olduk ama Su uyanmamıştı.Bende onu kendi hastanemize götürdüm.Ve..Şey onu ameliyata aldılar"

"Na..Nasıl?Neden?"

"İçeri geç uzun biraz gelde anlatiyim"

Tamam der gibi başını salladı.O evi dolanıp gelene kadar bende mutfağa geçip kahve için su koydum.Bir süre sonra kapı çaldı.Biraz gecikmişti.Kapıyı açtığımda üstünü değiştirdiğini gördüm.Gülümsedi ve 

"Hadi hastaneye gidelim"

"B..Ben kahve suyu koymuştum.Boşver kahveyi kardeşin ameliyatta.Yolda anlatırsın hem."

Onaylarcasına başımı salladım ve ocağın altını kapatıp evden çıktım.Yürürken bir süre sustum.Sonrada beklemediği bir anda konuşmaya başladım

"Biz küçükken aynı odada kalırdık.Yani şey...Biz yetimiz.Bizi küçük yaşta terkettiler.Bir keresinde en sevdiğim oyuncağımı aşağıya atmıştı ve kırılmıştı.Bende onu itip 'GEBER' diye bağırmıştım.Onu ittiğimde ise başını vurmuştu ve kanamıştı.Hemen hastaneye kaldırmışlardı.5 hafta hastanede yatmıştı.Bir kere bile gitmemiştim.O hastaneden çıkıncada odalarımızı ayırmıştık.Ve şey...O başını çarpınca bir tür hafıza kaybı geçirdi.Eskileri hatırlayabiliyor ama yenileri hatırlayamıyor.Ayrıca uyuduğunda apayrı bir dünyaya giriyor.Yani uyuduğu zaman ikinci dünyası oluyor.İkinci insanlar ikinci mekan falan.Yani anlayacağın seni hatırlaması için uzun bir süre geçmesi lazım.Dün boya alıcam diye çıktı evden ama çok geç döndü.Artık meraktan evi turlamaya başladım ve onu aradım.Nerede olduğunu sordum ama o kekeleyerek bilmiyorum dedi ve telefonu kapattı.Bir kaç saat sonrada eve geldi.Galiba uyuyup uyandığında başka bir yerde olduğunu sanıyordu.Tekrar uyuyup uyandığında nerede olduğunu anladı ve eve geldi.Bilmiyorum ya da birilerine sora sora buraya geldi.Ama hep uyuduğu için böyle oluyor.Bilemiyorum işte.Sabahta hastaneyi aradım ama onlar doktorumuzun raporlu olduğunu söyledi.Ama ben onlara acil olduğunu falan söyledim.Öğleye doğru hastaneden bir mektup geldi.Ben uyuduğum için Su mekubu aldı ve okudu.Bir süre sonra Su'yun hıçkırıklarını duyduğum için uyandım ve odaya koştum.Elindeki mektubu aldım.İlk başını okuyunca anladım zaten hastaneden olduğunu.Bende sinirlendim ve evden çıktım.Sürekli yürüdüm.Sonra işte sen aradın inanmadım kapattım.Ama hastaneden telefon gelince hemen geldim.Ondan sonra onu kendi hastanemize götürdüm.Ameliyatı uzun sürdüğü için artık pes ettim ve eve geldim.Bir mektup ve bir ses kaydı buldum.Şey.Mektupta....