1 saattir şoktaydım hocalar ellerini gözümün önünde sallıyorlardı ama umursamıyordum. Bu okulun nasıl benim olduğunu ve Ahmet Gürsoy'un kim olduğu hakkında birşeyler öğrenmeliydim ve bunu en iyi bilen tek kişi ANNEM'di...
Okuldan çıkışta servise binmedim biraz yürümek ve yürüken okulda olanları düşünmek istiyordum. Ahmet Gürsoy kimdi ?, benimle ne gibi bir bağlantısı vardı ? ve neden bu okulu bana miras bırakmıştı ? tüm bunları düşünürken eve geldiğimi farkettim ve zile bastım. Annem güler yüzle kapıyı açtı ve suratımın halini görünce 'noldu?, biri bişey mi dedi?' gibi soruları ardı ardına sormaya başladı. ''Sadece yorgunum dinlenmek istiyorum.'' diyip odama çıktım ve kapımı kilitledim. Üstümü değiştirip kendimi yatağa attım ve o karanlık gelip beni esiri altına aldı...
-Nolur yapma kıyma kızıma lütfen...
+Bakıyorumda hemen kendi bebeğin yerine koymuşsun bu salak çocuğu
-Ona salak deme, o benim kızım...!
+Görende kendi çocuğu sanır halbuki sokakta bulduğun bir bebek. Bu bebeğe elveda de çünkü bundan sonra olmayacak.
-Nolur yapma ne istersen yaparım lütfen kıyma kızıma...
+Ne istersem mi?
ALLAH'ım buda neydi böyle şimdi. Nasıl bir kabus gördüm ben. Annemin elindeki bebekte kimdi öyle...
''kızım kalk hadi yemek hazır.''
Annem kapıdan ayrıldığında ayağa kalkarak banyoya girdim ve elimi yüzümü yıkadım. Aynadaki görüntüme baktığımda bembeyaz bir surat ve mosmor olmuş gözlerle karşılaştım. Biraz durduktan sonra banyodan çıktım ve yavaş adımlarla aşşağıya inip sofraya oturdum ''Babam nerde?'' diye sorduğumda Annem ''Biraz geç gelicek acil bir işi çıkmış'' dedi. Ses çıkarmadan yemeğimi yemeye başladım.
Yemeğin sonlarına doğru kapının zil sesi duyuldu annem '' Baban gelmiştir.'' diyerek sofradan kalkıp kapıyı açmaya gitti.
Artık babamda geldiğine göre Ahmet Gürsoy'un kim olduğunu öğrenebilirdim. Babam sofraya oturduğunda yemeğini bitirmesini bekledim. Yemeği bittiğinde ''Ahmet Gürsoy kim'' diye sordum. Babamın kaşları çatılırken Annem şaşırmış bir şekilde Babama bakıyordu.
Annem ''Buda nerden çıktı şimdi'' dediğinde bugün Ahmet Gürsoy kolejinin artk bana ait olduğunu söyledim babam sinirle evden çıkınca Annem arkasından ''Tarık dur yapma'' diye bağırdı.
''Burda benim bir açıklamaya ihtiyacım var.'' dedim Annem ''Tamam açıklayacağım gel şöyle otur.'' dedi. Oturduğumda annem tek tek anlatmaya başladı.
''Bak kızım... Aslında sana kızım demelimiyim bilmiyorum...'' bir dakika buda ne böyle ne demek kızım demelimiyim! lafını bölmeden dinlemeye devam ettim.
''Seni küçükken sokakta buldum. Kimsesiz görünüyordun. Seni öyle gördüğümde almak istedim, benim olmanı istedim. Babana sorduğumda oda bizim olabiliceğini söyledi. Sen daha 1 yaşındayken baban öldürüldü.''
''Nee? bu adam benim babam değil mi yani''
''DEĞİL'' dediğinde kalbime büyük bir ok saplanmıştı. Bana ne kadar kötü davransada seviyordum işte...
''peki bu adam kim?''
''Babanı öldüren kişi...''
