The Man I Hated Most

2

Francheska

  Nakarating na kame ni Francis sa mansyon. Pumasok kame sa loob nang mansyon. Tama nga si Francis. Nag iba na nga yung pagkaka arrange ng mga furnitures namin. Natanaw ko din ang isang frame na nakasabit sa dingding. Litrato ko yun. Kuha yun sa new york noong nag sisimula palang ako sa industriya ng pagmomodeling. Maganda ang kuha ko doon kaya pinadala ko sa kanila ang litrato.

Napansin ko naman ang isang babaeng nasa mid 50's na ang edad. Agad akong napangiti at sinalubong siya ng yakap.

"You're really here anak. Masaya ako dahil nakapagdisisyon karing mag bakasyon dito." Sabi nito pag kakalas niya ng yakap sa akin.

"I need a break mom. Namiss po kita. Sobra." Niyakap ko siya ulit. Noong baguhan palang ako sa new york halos hindi ako makatulog dahil wala si mommy. Parang hindibako sanay na magkalayo kame. Palagi nalang akong nalulungkot. Bago ako noon matulog kailangan ko munang mag overseas call para lang mapanatag ang kalooban ko.

"Sobrang namiss din kita anak."

"How about me? Hindi mo ba ako namiss?" Napangiti ako ng makita ko si daddy. Naka amba din siyang yakapin ako. I give him a hug. Its really good to be home. Iba talaga yung feeling na nakakasama mo yung pamilya mo.

"You're really grown up. Hindi na ikaw ang cheska na iyakin." I laughed. Si dad talaga lagi nalang akong binibaby.

"Dad naman. Malaki na kaya ako so big girls dont cry." Alam ko kasi na hangang ngayon nag aalala parin sila sa akin. Lalo na si mom. Lagi syang nag aalala para sa akin. Ako kasi ang bunso. Well dalawa lang naman kaming anak.

Ngumiti si dad. Marami din kaming napag usapan dahil kumain kame sa poolside. Nag pahanda kasi si mom bg mini party para lang sa aming apat.

Pumasok na ako sa loob ng kwarto ko. Nilibot ko ang aking paningin. Nothing changed. This is still my old room 5 years ago. Nakita ko sa kama si cheski. Nilapitan ko siya. It was given to me by kian. Firts monthsary gift niya sa akin. Nakakalungkot lng isipin na ang mga alalaala namin noon ay pagpapangap lang. Hindi ko parin lubos maisip bakit ba ang saya saya namin noon. Bakit ba hindi ko manlang napansin na nagpapangap lang siya na mahal niya ako. Bakit sa tuwing titingin ako sa kanya I can see trough his eyes that he's sincere. Totoo ang pinapakita ng mga emosyonng kanyang mukha. Yung pag aalala niya sa akin. Yung pag sasabi niya sa akin ng "I love you babe".

Hindi ko namalayan na kusa na palang tumutulo ang mga luha ko. "Limang taon na ang lumipas pero mahal parin kita."

Bigla nalang bumukas ang pinto ng kwarto ko. Dahilan para pahiran ko ang kaunting luha na nangiligid sa aking mukha.

"Are you busy?" Tanong ni mommy na naupo sa tabi ko. Umiling lang ako at ngumiti. Gumanti din siya ng ngiti sa akin.
"Hindi ko talaga pinagalaw ang arrangement nitong room mo. Gusto ko kasi sa pag uwi mo ikaw na mismo qng mag dedecide kung ipapaayos mo ito o hindi. Atsaka may privacy ka naman sa kwarto mong ito." Hay. Wala na talaga akong mahihiling kay mom. Mom knows everything. Im so thankfull to have her as my mom. Im so blessed with my family.

"Thanks mom. The best ka talaga." Ngumiti siya. Pero nakikita ko sa mga mata nito na malungkot siya.

"Mom is there any problem? Bakit parang ang lungkot niyo po?"

Nag iwas siya ng tingin sa akin.
"Masaya lang ako anak. Limang taon din kitang namiss. Halos gabi gabi pinagdarasal ko na sana maging ma ayos ka doon sa america. Alam ko kasi na hanggang ngayon. Nararamdan mo parin ang sakit na idinulot sayo ng lalaking una mong minahal." She's really worried about me. Tama din naman siya. Hanggang ngayon masakit parin sa akin ang nangyari noon.

"Mom ok na ako. Don't worry ok? Nakapagmove on na po ako. Kahit hindi pa totally sinisikap ko parin na isantabi nalang yun. Alam ko din naman kasi sa sarili ko na kapag nagpadala pa ako sa sakit na nararamdaman ko ako parin nama  ang kawawa. Ako parin ang mag durusa. So its better na lahat tayo mag move on na. 'Wag na natin balikan ang nakalipas."

Napangiti si mom sa sinabi ko. Yan yung tinaga ko sa utak ko ng makaalis ako ng pilipinas. Ayokong mag mukhang kawawa sa harap ng iba. Ayokong makita nila na mahina ako. Tama na yung nagpakatanga ako sa isang lalaki.

----

Kanina pa ako na bobore dito sa kwarto ko. Pagkatapos kasi namin magkwentuhan ni mama kanina napagpasyahan ko na itago na yung mga bagay na nagpapaalala sakin kay Kian. Specially those rements he gave to me. Masaya ako kasi unti unti nasasabi ko na kaya ko rin palang kalimutan siya. Noong nasa New york ako marami ang nanligaw sa akin pero hindi ko sila pinapansin. Alam ko rin naman na hindi nila ako mahal. Maganda lang talaga ako kaya gusto nila akong ipangdesplay. Another thing is sikat ako kaya marami ang nagkakandarapa na maging boyfriend. Sorry boys Im totally not available.

Kinuha ko yung lapatop ko at nag open ng facebook ko. Kanina pa talaga ako burong buro dito. Hindi naman ako iniistorbo ni Francis dahil alam niyang pagod ako sa byahe.

Makapagsulat na nga lang ng status.

Im totally bored.

Like.Comment.Share

Nag scroll pa ako. Kahit dito sa facebook boring padin.

Scoll

Scroll

Scroll

Hmmm. Teka balik balik.

Jena Castillo
        Kian Rodriguez I Love you babe.

1000likes. 300comments. 50share.

What the hell!! Bakit may friend akong may kaugnayan kay kian? Sa pagkakaalam ko hindi ako basta basta nag coconfirm ng request sa facebook ko. Agad kong dinial ang number ni Loraine.

"Yes dear? Hows philipines?"

"Philipines is philipines. Loraine did you confirm all the friend request in my facebook account?"

"Yes darling. I told you last time." Napasapo nalang ako sa noo ko. Nakalimutan ko palang sinabihan ko si Loraine na icheck niya yung facebook ko.

"Why is there any problem dear?"

"Nothing. I'll hang up now. Take care. Bye."

Inend ko na ang tawag. Hay. Tiningnan ko lang yung status sa news feed ko. Is she her new girlfriend. Well mas better parin ako sa kanya. Makikita mo rin Kian.

A/N :

Hello. Short update. Lame ba? Comment lang ☺