I Hate U [Completed]

Episode-6

Zawgyi Version

"သား... ထယ္ေလး အိမ္ျပန္နားဦးေလ၊ ေဆး႐ုံမွာသားေစာင့္ေနတာ သုံးရက္ဆက္တိုက္ရွိေနၿပီ...ေတာ္ၾကာဖ်ားေနဦးမယ္... အိမ္ျပန္နားေတာ့သား၊ ေမေမေစာင့္ေပးလိုက္မယ္....."

ေဆး႐ုံခန္းထဲအိပ္ေနေသာေဖေဖ့ေဘးထိုင္ေနတုန္း အခန္းထဲဝင္လာကာ အိမ္ျပန္ခိုင္းေနေသာ
ေမေမ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ကတည္းက ေဖေဖက
သတိျပန္ရေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာဝန္ေျပာထားသလို ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကမလႈပ္နိုင္ေတာ့။
သူလိုခ်င္တာ၊ သူျဖစ္ခ်င္တာကို ပါးစပ္ကေနမေျပာနိုင္ေတာ့တဲ့ အေဖက တအင္းအင္းတအဲအဲသာအသံျပဳနိုင္ေတာ့သည္။

ေမေမ့ကိုလည္းပင္ပန္းမွာစိုးသည့္အတြက္ အိမ္ကိုျပန္ခိုင္းၿပီး ေဆး႐ုံမွာကိုယ္ပဲေစာင့္ေနခဲ့တာ။
ေဖေဖ့ရဲ႕အတြင္းေရးမႉးကေစာင့္ေပးမယ္လို႔ေျပာ
ေပမယ့္ တျခားလူကိုဒုကၡမေပးခ်င္။
လစာမေပးနိုင္ေတာ့တာေတာင္ အခုခ်ိန္ထိသစၥာရွိစြာနဲ႕ ကိုယ္ေတြကိုထားမသြားတဲ့သူ႕ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။

"ရပါတယ္ Omma... သားပဲဆက္ေစာင့္လိုက္ပါ့မယ္...."

"ေမေမ့စကားနားေထာင္ပါသားရယ္၊ ခဏေတာ့အိမ္ျပန္ၿပီးနားလိုက္ပါ.... အတြင္းေရးမႉးလိုက္ပို႔ေပးလိမ့္မယ္....."

"ဟင္း... အဲဒါဆိုလည္း သားျပန္လိုက္ပါ့မယ္....! မနက္ျဖန္ေတာ့ျပန္လာမွာေနာ္..."

"ေအးပါ...ေအးပါ... ကဲ သြားေတာ့...."

Omma ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးေဆး႐ုံခန္းထဲကေန ကားပါကင္ဆီေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။
အတြင္းေရးမႉးဖြင့္ေပးထားေသာ ကားတံခါးကေနကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး အခုတေလာပင္ပန္းထားသမွ်ကို မ်က္စိမွိတ္ရင္းေျဖေလွ်ာ့လိုက္သည္။
ပင္ပန္းလိုက္တာ.....။ လူေရာစိတ္ေရာ ပင္ပန္းေနတာ။

"ထယ္ေလး... ပင္ပန္းေနၿပီလား...?"

"နည္းနည္းပါ... ဦးေလး...."

"ဒါက နည္းနည္းလား...?"

ငယ္ငယ္ကတည္းက ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သူမို႔ ကိုယ့္အေၾကာင္းသိေနေသာ အတြင္းေရးမႉးဦးေလးက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေမးလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးမွိတ္ထားရင္ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
ဟုတ္ပါရဲ႕..... ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပင္ပန္းေနတာပါ....။