Bazen Sever

Canın Sağolsun

Peşinden koşmak yerine sıra sıra dizdiğin hayallerinin
Elinin ucuyla dokunup da birine,
Hepsinin birbirini yıkmasını izlersin
Vazgeçersin sonra her şeyden
Hayallerinin teker teker yıkılmasını izlerken vazgeçersin
Ya da bir başkası dokunur senin o özenle dizdiğin hayallerine
Bir yağmur damlasının göğsüne düşüp, akıp gitmesi kadar üşütür içini
Şimdi bomboş içim, derken bile onlarca hayal kuruyorum
Insan neden hep kandırır ki kendini ?
Kaçıp gitmek daha kolay sanırım her şeyden.
Hiçbir zaman kolay olanı seçmedim ki, korkuyorum...
Her şeyi temiz istedim sadece
Harabeye dönen hayatta bir tek seni gördüm temiz
Sana bağlandım, sana sarıldım çıkar beni diye
Geçmişteki izler acıtırdı içimi.
Belki bu yüzdendir karda yürürken bile hiç ayak basılmamış yollardan giderim hep
Benim yolumdur çünkü o, tamamen ben çizmişimdir her şeyi
Bütün izlerden kaçıp sana geldim
Sen ise koskoca bir hayatı iz olarak bırakmak için bir hançer gibi sapladın içime
Canın sağolsun, ne denir ki?