Never Leave Me Alone//Beni Asla Yalnız Bırakma//TodoDeku ;3

//3// //Fotoğraf//

Uyanacaksınız bir bakacaksınız yb aa aa.
 
Galiba en hızlı attığım bölüm olacak. Hikaye zaten boka gidiyo, bi sonu yok. Hayırlısı... JAJSKDKSNSHXOLXSNDKSNKD NEYSE ÇOK UZATTIM HADİ KONUYA GEÇELİM.

İyi okumalar~

Ses:

Mi- doriya...

İzuku:

T- T- todor- roki k-un!

  Yeşillinin başına gelebilecek en kötü şey olmuştu sonunda, "yanlış anlaşılmak"

Shoto ise acıdan kıvranıyordu adeta. Ama bir heykel gibiydi görünüşü, sessiz ve hareketsiz...

Kalkıp yanına gitmek istedi İzuku. Ayağa kalkamıyordu, neden kalkamıyordu ki?

Yerden sürüne sürüne ilerledi bir süre o yeşil gözler, ilerledi, ilerledi, biraz daha ilerledi ve sonunda buluştu o buz gibi soğumuş bakışlarla.

Sınıfta hiç ses olmamasına rağmen çok şey yaşanıyordu içinde. Yeşil saçlı çocuk ise ayaklanmıştı sonunda. Sevdiğininin gözündeki nefret onu ayaklandırmaya yetmişti.

Shoto:

y- yaklaşma...

Atabildiği bir adımı da attı yeşil saçlı. Hedefi resmen avucunun içindeydi ama onu yakalayamıyordu. Bir adım daha..

Shoto:

YAKLAŞMA DEDİM. GİT. ZATEN SENİN GÖZÜNDE HİÇ BİR ŞEYİM. LÜTFEN- BENİ YALNIZ BIRAK MİDORİYA....

Ordan koşarak kaçmaya başladı. Sanki sınıftan her uzaklaştığında acısı azalıyormuş gibi hissetti. 

°•.•°.°•°.°•.°•.°•°.°•°.°•.•°

İzuku, kaçmak ve asla bulunmamak istiyordu. Her şey onun hatasıydı. Gözyaşları bile durmuştu. Dünya durmuştu onun için. Ne yapacağını bilemedi başta. Yeşil gözler ise hiç bir şey görmüyorlardı artık. Son bir kez yanağını silip, oradan uzaklaştı. Her adımında, her sınıftan uzaklaştığı adımda, acısının arttığını hissetti İzuku. Okulda yalnız kalıp düşünebileceği tek yere gitti... 

Sırtını duvara yasladı Yeşil saçlı çocuk. Artık ayakta kalacak gücü kalmamıştı. Yavaş yavaş kayarak yere oturdu. Gözlerini kapadı. kapamasıyla beraber, bir uykuya daldı.

  //Bir Kaç Saat Sonra, Okul Çıkışı//

"Deku-kuun, nerdesiiiin" "Heyy deku-kuun uyaan" 

Bu sesler etrafta yankılandığından yavaşça gözlerini açtı yeşilli. 

Uraraka:

Deku-kunn, uyaan. Eve gitme saati geldi, seni çok merak ettik. 

Aslında bu ses biraz da olsa rahatlatmıştı acısını. Karşısındaki kız gerçekten meraklanmış gözleriyle, İzuku'ya bakıyordu. 

Uraraka:

Ş- şey ben özür dilerim deku-kun. Seni kırdıysam üzgünüm..

Saçlarıyla oynamaya başladı kız. 

Uraraka:

Eh- al çantan. Sınıfta unutmuşsun.

İzuku olan gücüyle çantasına uzandı. 

İzuku:

T- teşşekürler U- uraraka-chan.

Ellerini saçlarına attı ve gülümsedi. Uraraka garip hissediyordu. sanki İzuku'ya ömrü boyunca bu şekilde bakabilirmiş gibi.

İzuku:

hm- gidelim mi?

Uraraka:

A- ah tabikii

°•.•°.°•°.°•.°•.°•°.°•°.°•.•°

Derin düşünceler, kulağınızda yankılanan sesler, kolay atlatamayız başımıza gelenleri değil mi?

İzuku tüm yaşam umudu bir süpürgeyle çekilmiş gibiydi. Okuldan çıkana kadar veya çıktıkları an. Her günden farklı bir şeyler vardı. Herkes anlayabilirdi bunu. O kız ise hiç bir şey düşünmüyordu. Hiç bir şey. Cidden bir insan, nasıl başka bir insana bu kadar düşkün olabilir ki...

Yürümeye devam ederken bu iki çocuk, karşılarında iki insan daha olduğunu fark ettiler. Önce umursamadı ikiside. Ama cidden urararka o kadar boş yapıyordu ki, yeşilli çocuk oradan koşarak kaçmak istiyordu. Bedenen kaçamayacağına göre beyinen kaçtı İzuku. Karşındaki iki insan...

"O kacchan mı..?"

"Yanındaki de Kirishima-kun olmalı..."

"Bir saniye..."

Gözlerini kısarak bir daha baktı Yeşilli çocuk.

"Onlar el ele mi tutuşuyorlar..!"

Evet- tam da İzuku'nun gördüğü gibi. Katsuki ve Kirishima el ele tutuşuyorlardı. İzuku bunu fırsat bilip telefonunu eline aldı. O yanındaki kıza da "mesaj gelmiş bir saniye" diye yutturup, karşısındaki çocukların fotoğraflarını çekti, en netini çekene dek çekti, yanındaki kıza çaktırmadan.

"Şimdi üstünlük kimde ha, kacchan..?"

°•.•°.°•°.°•.°•.°•°.°•°.°•.•°

Yurda yaklaşmışlarken, Sarışın oğlan sevgilisinin elini bıraktı. Sonuçta sırlarının ifşa olmasını istemezdi. Kapının önüne geldiklerinde soluklanmak için orda karşılaşmışlar gibi davrandılar. Arkalarından da Yeşil saçlı oğlan ve o kız geldiler.

//Y.N//Adını ağzıma almak istemiorm tşkler-//

Katsuki'yle İzuku'nun gözleri birbirine denk geldiğinde, etrafta kar yağarmışçasına bir soğuk ortam oluştu. Yeşil saçlı çocuk onları umursamamaya çalışarak;

İzuku:

Hadi girelim Uraraka-chan~

Etraftaki ortamdan etkilenmiş olacak ki, zorlanarak konuştu kız,

Uraraka:

T-tamam *yutkunur* Deku-kun

Ardından fısıldayarak arkasını döndü yeşilli çocuk,

İzuku:

Seninle görüşeceğiz kacchan~

Wehew biraz kısa bölüm oldu. Galiba kurguyu toparladım ve bir haber daha, tatilde olduğumdan bölüm yazabileceğimi umuyorum. :)

Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Lütfen uraraka haterıyım die linçlemeyin napim...

Olaylar olaylar. Neyse seviyorum sizi

wkahperengi bu kitabı sana ithaf edesim var, hemde çok... <3