Never Leave Me Alone//Beni Asla Yalnız Bırakma//TodoDeku ;3

//2// //Kafamda Deli Sorular//

EDD GELDİM. OKUYAN OLMASA BİLE YAZACAĞIM ÇÜNKÜ NEDEN OLMASIN.

DÜZELTİYORUM ÇÜNKÜ BEN BİR MALIM. Whatever konuya geçelm

Yeşil saçlara ve aynı renk gözlere sahip çocuk mektuba bakıyordu. Mal gibi kalmıştı. Özellikle mektubun sonundaki "Sınıfından bir Hayranın" yazısı onda kafayı yemiş gibi bir his yarattı. Bir yandan da "Sınıfımdan kim beni sevebilir ki?" diye düşündü.

Kafasının üstünde bir ampul yanmış gibi hissetti. Okulun ilk gününden beri Uraraka ona yakın davranıyordu. O an aklına gelen tek isim oydu. Derken okul saatinin yaklaştığı aklına geldi. Kolundaki saate baktı ve erkem gitmeye geç kaldığını fark etti.

Koşar adımlarla hazırlanırken, kafasında Uraraka'ya ne diyeceğini kurguluyordu. Yurttaki odasından çıktı. Etraf çok kalabalıktı. Herkesin arasından sıvışmaya çalışırken, birilerine çarpa çarpa geçiyordu yeşilli. Kapıdan girdi, merdivenlerden çıktı, sınıfın kapısını açtı ve içeriye girdi. Uraraka orada oturuyordu, diğer yandan da Asui ile laflıyorlardı. Planı altüst olmuştu. Yemyeşil gözlere sahip çocuk, kafası eğik bir şekilde, kapının önünde durdu biraz. Çantasına bakarak, düğmesini açıp kapatıyordu. Derken İzuku arkasından birinin onu sarstığını hissetti. Kafasını kaldırdı ve arkasına baktı. Gelen Momo'ydu. İzuku'dan çekilmesini rica etmiş, duymayınca da sarsmak zorunda kalmıştı.

Momo:

İzuku-kun iyi misin?

İzuku:

İ-i iyiyim tt-teşe-ekkürler.

dedi ve kızardığını kimsenin anlamaması için kafasını kaldırmadan kenarı çekildi. Momo biraz İzuku'ya bakıp, yoluna devam etti. Yeşilli daha fazla dikkat çekmemek için, çantasına baka baka sırasına geçti. Çantasını masasına koyup, üstüne yattı düşünceleriyle baş başa kalabilmek için.

İçinde hem korku, hem de merak olan çocuk, sınıfa girdi. Hızlıca sırasına oturdu ve sınıfa göz gezdirdi. Derken gözü Yeşillisine takılmıştı. Kafasının karışık olduğu her halinden belliydi İzuku'nun. Shoto, gerginliğinden anlamıştı onun mektubu okuduğunu. Bir yandan kitaplarını çantasından çıkarırken, diğer yandan beklemeye koyuldu.

*^^*^^*^^*^^*^^*^^*^^*

Ders bittiği an, ayaklandı bir çift zümrüt göz. Yavaş adımlarla Uraraka'ya yaklaştı. Kızın yalnız olduğundan emin olmak için etrafa bakındı bu seferde o zümrüt gözler.

İzuku:

Ş-ş şe e-ey Urr-raraaa-aka~ch-an.

Uraraka:

E-efendim İzuku~kun.

İzuku:

B-b en-nimle yy-yürü-yüş ee e ge-elir m m-misin?

Uraraka:

İyi olur, bende hava alırım.

Yeşilli, Uraraka'nın bileğinden tutarak onu çekiştiriyordu, kimseye görünmemek için. Derken kendilerini bahçede buldular. Okulun en ücra köşesindeki banka gittiler. İzuku sonunda Uraraka'nın bileğini bıraktı ve banka oturmasına izin verdi.

Uraraka:

Deku~kun bu kadar önemli olan şe-

Cümlesini tamamlamadan soru yağmuruna tutulmuştu bu sevimli kız.

//Y.N//Sevimli dediğime bakmayın kendisinden hiç haz etmem. Orspi, neyse sinirlendm gene. Sırf siz Uraraka sevenler için nelere katlanıyorum bakın//