Laatste zomer

2. Italiaans ijs

Op mijn roze badslippers liep ik de keuken binnen. Een vlaag van versgebakken croissantjes kwam mijn neus binnen. Tot mijn verbazing stond Olivier in een grijs shirt en een zwart sportbroekje eieren te bakken.
Ik had niet verwacht dat hij zo vroeg uit de veren zou zijn. Toen ik wakker werd lag Lauren nog vredig naast me te slapen, haar blonde haar lag uitgespreid over het kussen. Zo zachtjes mogelijk verliet ik de kamer om haar niet wakker te maken.
Mijn maag knorde. Op het aanrecht stond een mand met afgebakken broodjes erin. Om Olivier heen was het één grote chaos. Lege eierschalen lagen op het fornuis en een pak melk stond geopend naast hem. Mijn vingers jeukten om het op te gaan ruimen.
'Hoi,' zei ik toen ik naar de koelkast liep.
Olivier draaide zich om, zijn haar zat helemaal door de war alsof hij een seconde geleden uit bed was gestapt. 'Hé, Mia!' zei hij opgewekt. 'Zin in een omelet?'
'Daar kan ik geen nee tegen zeggen.' Ik pakte een pak jus d'orange en schonk mijn glas tot aan de rand vol.
'Hoe heb je geslapen?' vroeg ik om mezelf af te leiden van de zooi.
'Niet zo goed, Valentijn snurkt enorm,' zei Olivier met een grijns.
Ik probeerde mijn lach in te houden. Olivier hoefde niet telkens te horen dat hij grappig was. 'Meestal is Valentijn wel vroeg wakker,' merkte ik op.Olivier haalde zijn schouders op waarna hij een gebakken ei op een bord liet glijden. 'Waarschijnlijk is hij extra moe van de reis, maar hoe heb jij geslapen Mia?'
'Ik kon niet slapen,' gaf ik toe.
'Hoezo?'
Met ons ontbijt liepen we naar de eettafel waar we gingen zitten. Je kon zo vanaf de keuken de woonkamer in kijken. Zonnestralen verlichtten de ruimte. Een voorbode van een hete dag.
Ik slaakte een zucht en dacht terug aan vannacht toen ik op bed lag en roerloos naar het plafond staarde. 'Ik lag te piekeren in bed.'
Olivier keek smachtend naar het eten op zijn bord.
'Ik ben bang dat deze vakantie niet zo gaat worden als ik had bedacht,' gooide ik op tafel.
Olivier had net zijn vork opgepakt, maar liet hem toen los om vervolgens zijn hand op mijn arm te leggen. 'Kom op Mia, maak je niet zo druk. Het wordt vast een fantastische vakantie.'
Ik wilde nog wat zeggen, maar Olivier praatte door. 'Heb een beetje vertrouwen in ons.'
Ik glimlachte waarna ik met mijn mes een recht stukje van het ei afsneed. 'Ik heb wel vertrouwen in jullie, maar ik wil gewoon onze middelbareschooltijd goed afsluiten.'
'Dat hebben we al gedaan met de diploma-uitreiking,' zei Olivier met volle mond.
'We gaan gewoon lol hebben. Laten we genieten van onze vakantie totdat we met onze nieuwe studie beginnen.' Hij slikte zijn hap door en viel nu zijn croissant aan waardoor de kruimels in het rond vlogen.
Mijn hart ging tekeer. Studeren. Daar had ik mijn hele middelbareschooltijd naartoe gewerkt. Ik had zoveel zin om psychologie te studeren, alleen was ik bang voor al die dikke boeken. En wat nou als ik mijn tentamens niet zou halen? Ik wilde graag studeren, maar al die stress... Het gevoel van móéten presteren knaagde aan me.
'Heb jij eigenlijk zin om te gaan studeren?' vroeg ik nieuwsgierig.
Oliviers hand rustte nog steeds op mijn arm. 'Ja best wel. De studie fysiotherapie lijkt me in ieder geval een stuk leuker dan de vakken die we op school hadden.' Daar had hij wel een punt. 'Ik laat alles gewoon op me afkomen.'
Het leek alsof hij mijn gedachten kon lezen. Dat moest ik ook doen, het gewoon op me af laten komen.

'Hoi.' Plotseling hoorde ik de schorre stem van Valentijn. Hij zag eruit alsof hij elk moment weer zijn bed in wilde duiken.
'Ook goedemorgen zonnestraal,' zei Olivier. 'Wil je een ei?'
Valentijn knikte en wreef in zijn ogen. 'Hoe laat is het?'
'Bijna elf uur,' antwoordde ik. 'Heb jij al leven gedetecteerd bij Lauren?'
'Volgens mij is ze zich aan het omkleden.'
'Mooi, dan kunnen we zo even overleggen wat we gaan doen vandaag.'
'Klinkt als een goed idee,' zei Olivier die inmiddels weer achter het fornuis stond.
Het was na twaalven en de zon was op z'n sterkst. Buiten was het meer dan dertig graden en ik was heel blij dat het huis airconditioning had.
Lauren zat onderuit gezakt in haar stoel aan tafel. 'We zijn niet verplicht om iets te gaan doen, we hebben toch een zwembad in de tuin waar we kunnen chillen,' zei ze. Buiten tsjilpte een vogel enthousiast.
'Saai,' reageerde Olivier meteen.
Valentijn sloeg zijn armen over elkaar. 'Daar sluit ik me bij aan.'
'Oké heb jij dan wél een goed idee, Valentijn?' kaatste Lauren terug.
Hij zweeg.
Ik kuchte ongemakkelijk. 'Ik heb wel een idee.'
'Gooi het eruit,' Lauren maakte een ongeduldig gebaar met haar hand.
'Laten we om mee te beginnen gewoon de stad verkennen. Ik wil wel eens weten hoe San Remo er in het echt uitziet.'
Lauren deed alsof ze diep nadacht over mijn voorstel maar stemde uiteindelijk in.

Voordat we vertrokken wierp ik nog een korte blik in de spiegel die in de hal hing. Mijn bruine haar was sinds gister, toen we in de hitte aankwamen, onhandelbaar geworden. Ik had weinig make-up op omdat het er toch wel af zou smelten. Het enige wat ik had aangebracht was een laagje mascara op mijn wimpers en lipgloss op mijn lippen.
Twee grote hazelnootbruine ogen staarden naar me terug. Mijn moeder vond dat ik Bambi ogen had. Ze waren te groot voor mijn gezicht en keken altijd onschuldig — een beetje zielig zelfs, vond ik.
Ik bekeek Lauren ook door de spiegel. Ik was stik jaloers op haar uiterlijk. Ze had blauwe, amandelvormige ogen en lange donkere wimpers. Het was niet eerlijk. Daarnaast was ze lang en slank en haar benen leken eindeloos. Ik was aan de kleine kant met stevige bovenbenen en een kort bovenlichaam. Ik had ook nog eens kleine borsten waardoor het enige pluspunt mijn billen waren.
Lauren viel meestal goed in de smaak bij jongens. Ze had al meerdere vriendjes gehad en ik nog geen een. Ik was niet helemaal onervaren, maar verliefd was ik nog nooit geweest. Ik had daar ook geen tijd voor. Ik werkte twee keer per week in de horeca, hielp mijn ouders in huis en was druk met school. Er was geen plaats geweest voor een jongen. 

Voor vandaag had ik makkelijke kleding aangetrokken. Een rood overslag rokje met daarboven een simpele zwarte top. Echt gevoel voor mode had ik niet. Meestal trok ik gewoon wat uit de kast. Op ons gemak liepen we met z'n vieren naar het centrum. De zon brandde op mijn gezicht. Met mijn arm veegde ik het zweet van mijn voorhoofd af. Ik realiseerde me dat ik geen zonnebril bij me had. Die lag nog in het vakantiehuisje, op mijn nachtkastje.
Bij het eerste toeristeninformatiepunt dat we tegenkwamen, liepen we naar binnen. De koelte kwam als een prettige verrassing.
'Buon giorno,' begroette een tenger Italiaans meisje ons. Ze stond achter een balie waar allemaal flyers op lagen.
'Hello,' zei Valentijn. 'Heeft u tips wat we in San Remo kunnen doen?' vroeg hij in het Engels.
Het meisje knikte en wenkte Valentijn naar de balie toe.
Ik slofte wat door de zaak. In een langwerpig rek zaten nog meer brochures. Mijn oog viel op een felgekleurd stuk papier. "Celebrate life" stond er met grote letters op. Uit nieuwsgierigheid haalde ik de flyer uit het rek. Het was reclame voor een bar in het centrum. Donderdagavond alle cocktails 5 euro! Dat klonk niet slecht. Ik vermoedde dat de rest dat ook wel interessant zou vinden. Bij onze gezellige bar ben je altijd welkom. Ik stopte de flyer in mijn schoudertasje.
Valentijn kreeg een kaart van de stad overhandigd door het Italiaanse meisje en hij glimlachte dankbaar naar haar. Ze begon hevig te blozen. Dat effect had Valentijn altijd op meisjes. Toch leek hij geen interesse te tonen in het andere geslacht. Ik vroeg me weleens af wat hij dan wél zocht in een meid.

We strompelden al een aantal uur door de stad. De zon zakte steeds verder naar beneden, maar de warmte leek niet af te nemen. De huizen waren allemaal in pastelkleuren geverfd en de planten die we tegenkwamen waren dor. Boven ons stonden twee mannelijke buren op hun balkon naar elkaar te schreeuwen in het Italiaans.
Het zweet drupte tijdens het lopen langs mijn ruggengraat naar beneden. Af en toe kwam een vlaag van rioolgeur mijn neus binnen. Mijn voeten begonnen zeer te doen en mijn bovenbenen brandden een beetje.
'Tijd voor een ijsje!' riep Lauren die naar een ijscoboer wees.
'Eindelijk,' verzuchtte Olivier. Hij sloeg een arm om Lauren heen. 'Wat zit je toch vol met goede ideeën.'
Lauren keek hem pedant aan. 'Dat wist je toch al.'
In de vitrine lagen heel veel smaken. Maar ik had mijn keuze allang gemaakt. Ik ging voor mijn twee favoriete smaken: mokka en citroen. Niet de beste combinatie, maar toch ontzettend lekker.

We gingen buiten op een bankje in de schaduw zitten en genoten van ons ijs. Ik had nog niet eens een hap genomen of Lauren had al ijs op Oliviers neus gesmeerd. Olivier slaakte een opvallende hoge kreet. Die twee konden ook nooit normaal doen.
Ik nam een likje van de citroenkant en liet het langzaam smelten op mijn tong. Ik was zo dankbaar dat ik voor het eerst in Italië was met mijn drie beste vrienden en van écht Italiaans ijs mocht genieten.
Valentijns blik was op mij gericht. 'Smaakt het?' vroeg hij.
Ik knikte tevreden.
Toen we ons ijs op hadden, schraapte ik mijn keel. 'Jongens, ik heb iets gevonden wat we misschien 's avonds kunnen gaan doen,' zei ik. Valentijn keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ze keken me alle drie aan alsof ik een wereldwonder had verricht. Ik haalde de flyer uit mijn broekzak, streek het glad, en liet het aan ze zien. 'Zullen we vanavond naar deze bar