"Hadi gel bir şeyler atıştır." annemin sesi duyuldu. Tek düşündüğü karnımın tok olması. Yengemlerle beraber yaklaşık 7 yıldır olan ama hala taş gibi sağlam masamızda öğle yemeği yiyorduk. Amcam yine klasik askerlik anılarını anlatıyordu.
Güle eğlene sofrayı toplarken akılalmaz bir şey oldu. Bir anda gökyüzünde 3 meleğimsi varlığın bize doğru yaklaştığını fark ettim. Anne - baba ve yanlarında sarışın küçük bir kız melek vardı. Korkumu fazla belli etmeden onları karşıladım. Küçük kızın elini tutup onla tatlı tatlı sohbet etmeye çalışıyor, aynı zamanda terasımızı gezdiriyordum. Ama ağzını bıçak açmıyor, sadece ifadesiz bir şekilde etrafa bakıyordu. Onu bir kenara oturttum ve amcamgillerle koça bir daire kurduk. Ben:
- Açıkçası bu meleklerin Allah tarafından bizi test edilmesi için yollandığını düşünüyorum, dedim. Yengemde beni onaylayarak:
- O haklı. Bu yüzden onlara güzel davranalım, dedi.
Kızın yanına geri gittim. Tekrar elini tuttum ve ablamın uzandığı karşı koltuğa oturttum. Bende yanına geçtim ve kız ilk defa konuştu! Bana ayağımı uzatmamı söyledi. "Biraz daha sola, biraz ileri geeel...heh tamam". Bir eliyle dizimi sıkıca tuttu ve kaşlarını çatarak karşıdaki eve uzun süre baktı. Bir anda evin renkleri değişmeye başladı. Sarı, kırmızı, mavi, turuncu... Şaşkınlığımı gizlemeye çalıştım. Aynı zamanda ürküp bana zarar vermemesi için "Aaa ne güzelde oldu! Çilekler kırmızı olur değil mi? Hadi onlarıda yap." dedim. Fazla beni takmıyor gibiydi. Bir sırrı mı vardı? Ya da bir amacı? Veyahut yaşanmışlıkları?..
Bensinsirella
