VALERIE

Καλώς ήρθες στο Σικάγο

1935

<Να θυμάσαι είσαι ο γιος του John Braxton!> Άκουγα συνέχεια και συνέχεια την φωνή της μητέρας μου να λέει αυτήν την φράση. Σε λίγο φτάναμε στο Σικάγο, αλλά οι τόσες ώρες διαδρομής από την Γεωργία στο Σικάγο δεν ήταν αρκετές για να καταλάβω τι από όλα ήθελε να καταλάβω με αυτήν την φράση. 

Με μια βαλίτσα στο χέρι και το πτυχίο της νομικής στην καρδιά ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω έναν ολόκληρο κόσμο που όδευε προς το χειρότερο. Η καλύτερη ευκαιρία για να αναγνωριστεί το ταλέντο μου ήταν στο Σικάγο! Η εγκληματικότητα είχε αρχίσει να αυξάνεται ραγδαία και οι δολοφονείες ακόμα περισσότερο. Οι δημοσιογράφοι τόνιζαν συνεχώς ότι το Σικάγο είχε γεμίσει με γκάνγκστερ και οι αστυνομία πάντα βρισκόταν μία θέση πίσω ή ήταν αυτοί που τους κάλυπταν. 

Μπαίνοντας στο Σικάγο θυμήθηκα για ποιον ακριβώς λόγο είχα έρθει εδώ. Είχα έρθει να πραγματοποιήσω ένα όνειρο που 25 χρόνια πάλευα να το πραγματοποιήσω. Ένα όνειρο που μου έδινε δύναμη να συνεχίσω στις δυσκολίες και με είχε φτάσει στο σημείο να κάθομαι στο τρένο με προορισμό το Σικάγο, για να γίνω από τους μεγαλύτερους δικηγόρους. Για αρχή δεν είχα μεγάλες προσδοκίες. Ήξερα πολύ καλά τις δυνατότητες μου και ότι με τον καιρό κάποιος θα τις έβλεπε και θα με βοηθούσε να ανέβω ακόμα πιο ψηλά για να πολεμήσω την παρανομία. Ο φίλος μου ο Brando δούλευε εδώ και δύο χρόνια σε ένα δικηγορικό γραφείο και μου είχε στείλει γράμμα ότι υπήρχε μια θέση έτοιμη για εμένα. Δεν έχασα ευκαιρία και βάζοντας τα λιγοστά ρούχα που είχα χαιρέτησα την μητέρα μου και αφήνοντας την στα ασφαλή χέρια του θείου μου πήρα το πρώτο τρένο προς Σικάγο. 

<Να θυμάσαι ότι είσαι ο γιος του John Braxton!> Ήρθε αυτόματα η φράση αυτή στο μυαλό μου με την θύμιση της μητέρας μου. Ο πατέρας μου είχε πεθάνει όταν ήμουν περίπου τριών. Ποτέ δεν έμαθα από τι καρδιακό πρόβλημα μας άφησε στην μοίρα μας. Δεν ήμασταν ευκατάστατη οικογένεια και ούτε ποτέ θα γινόμασταν, αν δεν άρπαζα αυτήν την ευκαιρία για δουλειά στο Σικάγο. Σίγουρα η ζωή εδώ ήταν πολύ πιο ακριβή, αλλά με κάποιον τρόπο θα τα έβγαζα πέρα. Είχα σκεφτεί και το σενάριο να πιάσω και δεύτερη δουλειά, ώστε να στέλνω αρκετά χρήματα στην μητέρα μου και να μην αναγκάζεται να στηρίζεται ακόμα στον αδερφό της. Ωστόσο ήταν ακόμα πολύ νωρις για να μπλέκω και να βασανίζω το κεφάλι μου με τόσο άγχος και φόβο για το τι θα πρέπει να αντιμετωπίσω.