Ik drukte mijn wekker uit en gaapte. Door het sprankje licht wat door mijn gordijnen scheen kon ik net genoeg zien om mijn telefoon te pakken. Ik opende mijn e-mail en zag dat er nog 4 personen zich hebben aangemeld. Ik glimlachte en sloot mijn ogen nog voor een paar minuten. 'Ik ben toch al te laat voor school' dacht ik. Na eventjes in slaap gevallen te zijn stapte ik uit bed. Ik liep naar de kledingkast en trok die gapend open. Al gauw had ik een outfit gevonden en liep sjokkend naar de badkamer. Ik keek met een dode blik in de spiegel. Snel deed ik een messy bun in en waste mijn gezicht. Eenmaal beneden trok ik de koelkast open en flanste een snel ontbijt in elkaar, trok mijn schoenen aan, en deed mijn fiets van het slot. Toen ik op school aankwam was het al lunchpauze. Ik liep de aula binnen. Met zoekende ogen zocht ik mijn vrienden. 'Miley!' Hoorde ik van een afstand. Ik keek naar links en er zwaaide iemand. Ik glimlachte en liep er heen. Ik dropte mijn tas en ging zitten. 'Lekker laat ben je' zegt Jonas chagrijnig. Ik moet met hem een project doen, maar wij zijn twee totaal verschillende personen. Ik knikte en gaf een sarcastische glimlach. 'Heb ik iets gemist?' Vroeg ik. 'Niet veel, biologie was saai, Wiskunde the usual thing' zegt Mia. 'Mooi, dus niks' zeg ik lacherig. Als ik Jens zie komen aanlopen sta ik op en geef hem een kus. Jens is mijn vriendje voor bijna een jaar nu. 'Heb je nog aanmeldingen gekregen? Vroeg Jonas. ' in totaal 7, inclusief mezelf. Dat vind ik wel genoeg dacht ik bij mezelf. Als we net een gesprek willen beginnen worden we verstoord door de bel. Ik zeg Jens en Jonas gedag en liep met Mia naar het klaslokaal. Ik plofte in een stoel en Mia ging naast me zitten. Toen de leraar de les wou beginnen dwaalde ik weg in me gedachten. 'Miley, wil je even opletten? Het is belangrijk. Ik schudde mijn hoofd wakker en knikte naar de leraar. 'Er is afgelopen week een melding geweest dat één van onze studenten word vermist, namelijk Richard Puiten, en er verscheen een foto op het bord. Ik keek er aandachtig naar, maar ik herkende hem niet. Hij zit twee klassen hoger, vervolgd de leraar zijn verhaal. Na een paar uur les te hebben gehad stond ik alweer bij mijn fiets met Mia en Jens. 'Wanneer zie ik je dan weer?' Vraagt Mia. 'Nooit' zei ik voor de grap. Ze gaf me een stomp op me arm. Ik zwaaide haar na toen ze de afslag nam bij de rotonde. Samen met Jens fietste ik naar zijn huis. Na nog wat filmpjes gekeken te hebben, liggen we op bed. 'Morgen is het zover' dacht ik dromerig.
