Gizli Hastalık Yoonmin

bölüm 12 final

Gözlerim ağlamaktan şişmişti min yoongi daha başlamadan bitiriyordu oysaki;o istememiş miydi başlatmayı? Bunu kendi başına yapamazdı nasıl tek....tek bırakırdı jimin'i? Bu aşkı istediği gibi nasıl nasıl bitebilirdi bu aşkta jiminde vardı....bencildi o bencildi

Yoongi ameliyattaydı hiç bir doktor dışarı çıkmıyordu taeyhung başımda bana ne olduğunu soruyordu ne cevap vericektim?bildiğim halde onu bide ben parçaladım falan mı deseydim bir darbede ben vurdum mu deseydim?!

Saatler ,dakikalar ,saniyeler ve saliseler hepsi değerliydi yoongi için onun yaşaması için yaşamaları için çünkü jimin yoongi olmadan bir hiçti eğer olurda yoongi giderse jimin yaşayamazdı.

O gün ilk defa jimin olsun dedi keşke demedi ;keşke sevdiğim şuan yanımda olsa demedi, bana sıkı sıkı sarılsa demedi... o gece jimin olsun dedi olsun hala nefes alıyor hala yaşıyor.o böyle moral bulmuştu hiç bir sevdiği yanında kalmamıştı...

Yavaşça elindeki kağıda döndü ıslanmış kağıda...ablasının ona verdiği son parçaydı belkide: hayatınıda bu kağıdın içine koymuştur ,gitmeden önce son nefesini bu kağıdın içine üflemiştir belkide....

Yavaşça açtım kağıdı ,baktım ,elimi gezdirdim kağıtta.. gülümsedim zar zor ama bunun yanında damla damla gözyaşlarım; bir damla daha ve bir damla daha....kaç olmuştu sayamıyordu jimin için şu bir haftada ne çok şey değişmişti ;jimin ihanet etmişti,jimin yeni bir duygu öğrenmişti ,jimin katil olmuştu ,jimin ilk kez birini suçlamıştı ve o bedenin sonuda ölüm olabilirdi ,belkide jiminde ölücekti .....

düşen göz yaşları hepsi bu ölü bedenden kaçmak için can atıyor gibiydi, hepsi vücudunu terkediyordu yada ruhu gidiyordu ondan acı duyuyordu yada ablasından yada biricik aşkından yada o küçük dünyasında yanlız kalma korkusundan....

Tek yere odaklandı gene gözlerim tek bir yere odaklandı tek bir yazıya tek bir ışığa ameliyat hane aynı yazıyı kaç defa okudum bilmiyorum kırmızı ışık tek umuduydu ilk defa kırmızıyı sevmişti annesi gittiğinden beri en nefret ettiği kırmızıydı çünkü babasının en sevdiği renkte kırmızıydı...

Açılan kapı ve hızlıca çıkan hemşireler belkide ilk defa bu kadar hızlı koşuyorlardı. jimin çok korkuyordu fazlasıyla korkuyordu ya giderse o da giderse yanında ki herşey yabancı olurdu ona tanıdığı dünya yabancı olurdu: jungkook ,taeyhung, geçmişi,geleceği ve en önemlisi de kendisi çünkü artık aşkı tatmıştı o çünkü o artık herkese baktığında sadece tek bir kişiyi görücekti min yoongiyi....

Hızlıca kalktı jimin hemşirelerin yanına koştu sordu merakla sordu belkide korkuyla belkide kendine olan nefretiyle belkide aşkıyla

Jimin:n-nasıl o

Hemşire:elimizden geleni yapıyoruz efendim

Ne demekti bu kötü müydü durumu yoksa iyi miydi ama bilmiyordu ki bana renkleri o geri getirmişti özelikle siyahı ona o vermişti jimin yoongiden siyahı öğrenmişti yoongi ise jiminden bütün renkleri...

jimin gökyüzündeki maviydi gündüzdü yoongi ise gökyüzündeki siyah yani gece farklılardı ama sadece renkleri ikiside gökyüzündeydi yada ikiside yer yüzündeydi biri jimin mavi bir çiçekti yoongi ise toprak yada en doğrusu: jimin şeytandı yoongi ise melek, şeytan ve melek insan üstüne yaratılmıştı ama onlar neyin üstüne yaratılmıştı ?

Jimin bu düşüncelerdeyken doktor çıkmıştı dışarı, jimin salisesinde yanında bulmuştu doktorun bedeninin yanında

Jimin:iyimi

Doktor:evet şuan için durumu iyi

İçime bütün kelebekler uçuşmuştu bitmişti herşey bitmişti yoongi iyileşmişti işte olmuştu gözyaşlarım pişmandı olmuştu iyilemişti