Büyük bir sarsıntı ile uyandım. Ne zaman uyumuştum ki ben? Etrafıma bakınırken, arabanın içinde tek başıma ve evin önünde buldum kendimi. Arabadan indiğimde annemleri evde amcalarla birlikte oturuyorlarken gördüm. Hem kızmıştım, hemde üzülmüştüm. Cidden onlar için bu kadar değersiz miydim? Beni resmen arabada unutmuşlardı veya uyandırmaya kıyamamışlardı. Düşüncelerimden iyi olanı seçtim ve içeri girdim. Yanlarına gittim, ama beni görmedeler bile. Büyük bir sinir ile yukarı odama çıktım. Saatlerce tek başıma, hayal gücüm ve resimlerim ile oda da oturdum. Hayal ettiğim ne varsa hepsini çizdim. Annemin odaya girdiğini bile fark etmemiştim, o kadar çok dalmıştım ki çizimime. Bir çift gözün beni izlediğini hissedince arkama döndüm ve annemin bana baktığını gördüm o bana tebessüm ederek bakarken. Ben ise ona karşı hiç bir tepki vermedim, biraz morali bozulur gibi oldu ama önemsemedim -sonuçta beni arabada bırakmışlardı, iyi veya kötü bir amaç ile orada tek başıma uyandım- çizimime devam etmeye başladım. Yanıma yaklaşıp "Hadi tatlım, aşağıya gel yemek vakti" dedi. Hiç bir şey söylemeden aşağıya indim, annemde arkamdan geldi. Hiç kimse ile konuşmadan yemeğimi hızlı hızlı bitirdim ve odama çıktım. Yatağıma yattım ve uyumaya başladım..
