She Is Psychometric 💢 rosé + baekhyun ✔

0.1: one shot ✔

Chaeyoung dışarı çıktı, sonunda. Kaç gündür dışarı adım bile atmıyordu. Kendisi yüzünden geçirdiği kaza sonrası hiçbir şey hatırlamıyordu. Evinden biraz uzaklaştığında karşılaştığı kadın ile göz teması kurdu. Ardından gözünün önüne çekilen film şeridinde kadının önemli zamanları gözükmeye başladı.

Kadın tanınmadık bir marketten bira çalmıştı. Onu hunharca içmiş ve yatalak kocasını dövmüştü. Suratında gözüken tırnak izleri, adamın kendisini korumak için yaptıklarıydı. Mahallenin köşesinde polisi gördüğü için hiç bilediği bir yola adım atmıştı.

Chaeyoung gördüğü bu film şeridi ile gözlerini biyüterek kadına bakarken mahalleye giriş yapan polisler kadının koluma girdi. Konuştu içlerinden biri. "Bizimle karakola gelmeniz gerek."
Kadım arabaya bindirilip giderken Chaeyoung gözleri önünde yaşanılanlara kadşılık şaşkınlıkla durmuş etrafına bakınıyordu.
Saniyeler içerisinde gerçekleşen bu şey, Chaeyoung'ı çok şaşırtmıştı. Chaeyoung doğduğundan bu yana insanların önemli geçmişini izlediğini bile, o trafik kazasından sonra, unutmuştu.

Bulunduğu mahallenin sonunda, kendisine neredeyse bir beş ya da altı metre kadar uzakta- duran çocuğa ilişti gözü. Biraz daha yaklaştı genç oğlan. Sonunda Chaeyoung gözlerine bakabilmişti o genç çocuğun. Hayatı film şeridi gibi geçti gözlerinin önünden.

Genç çocuk ehliyeti olmadığı halde kendisini uyarıyordu ve kendisi o genç oğlanı dinlemiyordu.

İlk defa başkasının geçmişinde kendisini bulmuştu Chaeyoung.

Chaeyoung yüzüğü oarmağına taktıktan sonra sarılmıştı o oğlana. Ardındam dudağının kenarını öpmüştü.

Chaeyoung dolu gözlerini kapattı. Görmek istemiyordu hatalarını, daha fazla. Koştu hızlıca. Hastaneden taburcu olduğundan beri iki gün geçmişti ve bu oğlan ile daha yeni karşılaşıyordu.
Yanına vardığı gibi sarıldı Chaeyoung. Baekhyun hayretler içinde konuştu. "Beni, hatırlıyor musun?"

Chaeyoung başını iki yana salladı. "Ben ne ismini, ne işini, ne yaşını... Hiç birini bilmiyorum. Çünkü zihnimi kaybettim. Ama kalbimi ya da hislerimi değil bayım. İçimde aynı heyecanı saklamışım hâlâ. Teşekkür ederim beni uyardığın için o kazadan önce ve özür dilerim seni dinlemediğim için o kazadan önce."

Geceye son bir kitapla veda edelim.