Φτερά γούνα και ουρά

Untitled Part 1

ΦΤΕΡΑ ΓΟΥΝΑ ΚΑΙ ΟΥΡΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Εκείνο το καλοκαίρι δεν μπορούσα να το πιστέψω…Όμως τώρα,να'μαι,στη μέση του πουθενά…Δεν μπορώ ακόμη να θυμηθώ τι έγινε τον Σεπτέμβρη…Λίγες αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου,αλλά και πάλι,δεν μπορώ να καταλάβω η ίδια τι έγινε…Και τελικά ναι…Είμαι…Είμαι ένας…Λυκάνθρωπος…Η Μία δεν είναι εδώ μαζί μου,ούτε  η Σάρα….Χαθήκαν κι αυτές,μες το σκοτάδι,κι έμεινα ολομόναχη…Η Μία είναι δράκος,και πολύ παιχνιδιάρικο κορίτσι.Αλλά που να ήξερα ότι με τον παραμικρό θυμό θα έβγαζε φωτιές…Και η Σάρα,πάντα με τα χείλη της σφραγισμένα,προσπαθώντας να κρύψει τους κυνόδοντες της,παρόλα αυτά,πάντα ομιλητηκή..…Αλλά εκείνη τη νύχτα,δεν είχε ιδέα τι έκανε,δεν την κατηγορώ για τίποτα…Ούτε τη Μία…Για όλα..Φταίω εγώ…Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό να κατηγορείς τον εαυτό σου,αλλά αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή 

για να κατηγωρήσω τον εαυτό μου…Έναν Λυκάνθρωπο..Ονόματις Γιασμίν..ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ Ξύπνησα το πρωί από το εκτυφλωτικό φώς της πρώτης μέρας του καλοκαιριού…Επιτέλους,καλοκαίρι!Αλλά όλα τα κατάστρεψε αυτή η μετακόμιση…Και όλα αυτά επειδή η μητέρα μου είναι καθηγήτρια σε πανεπηστήμιο,και από την Αθήνα την στείλανε Θεσσαλονίκη!!Απαπα,ίσα Θεσσαλονίκη βρήκαν  να μας στείλουν?Όχι ότι με ενοχλεί δηλαδή,γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχα φίλες στην Αθήνα.Ποτέ δεν είχα.Και τι με νοιάζει δηλαδή?Να κάτσω να γίνω σαν τα άλλα δωδεκάχρονα κορίτσια?Όχι,ευχαριστώ!Απλά στη Αθήνα είχα όλους τους συγενείς μου,το σπίτι μου…Τώρα είμαι σε ένα νέο μεγάλο σπίτι με κήπο..Αλλά σιγά τα λάχανα!Δεν είμαι εγώ δα για τέτοια πολυτέλεια!Εξάλλου,εγώ τους τάλεγα,έτσι κι αλλιώς ο μπαμπάς είναι άνεργος και η μαμά όλη μέρα πνιγμένη στη δουλειά,άσε που είμαι και μοναχοπαίδι…Και άσε που με κοροίδευαν για το όνομά μου…Σαν της Γιασμίν λέγανε,της πριγκίπισσας..Και τι μαυτό?Εμένα μαρέσει!!Τέλοσπαντων,είναι ώρα να συνεχίσω να θυμάμαι…Τι είχε γείνει…Εκείνο το Καλοκαίρι…Εκείνον τον Σεπτέμβρη!!