it's okey not to be okey.

deel 2

pov* Demi

Ze gaf me een dikke zoen en knuffelde me bijna dood (letterlijk).Ik nam haar koffer aan en liep naar haar kamer,gooide de koffers op de grond en sprong op het bed .Mijn moeder kwam naast me zitten en zei : 'ik heb je zooo gemist' daarna gingen we weer praten over wat meiden dingen je weet wel . Ze overhandigde mij een schitterend armbandje met blauwe en paarse edelsteentjes en zei: 'hier voor jou uit Aruba' ik omhelsde haar en gaf haar een kus.

--------- paar uur later

Ik hoorde de telefoon hard afgaan ,ik nam op en hoorde kim's stem bevendt en huilendt aan de lijn en vroeg bezorgt wat er was. Ze probeerde te antwoorden maar huilde zo hard dat het niet lukte en ik er niets van kon verstaan en zei tegen haar: 'IK KOM ER NU AAN!'.Haastend trok ik mijn schoenen aan en vergat zelfs mijn jas aan te trekken,trok de deur ver open en rende naarbuiten.

Een maal bij Kim aan gekomen zag ik haar vader schreuwend en vloekend in de deur opening staan met twee koffers in zijn handen.Heigend vroeg ik aan hem wat er aan de hand was. Hij negeerde mij en liep naar de auto. Ik rende naar binnen de trap op naar Kim's kamer. Huilend zat ze op haar bed en vroeg : 'Wat  doe je hier ? '. Zonder wat terug te zeggen omhelsde ik haar en ze begon nog harder te huilen in mijn armen.Ik liet haar even uithuilen tot ze weer aanspreekbaar was en vroeg wat er aan de hand was. Ze antwoorde : ' Mijn ouders hebben ruzie ', waarom vroeg ik. Ze zei dat het zoals gewoonlijk weer om geld ging en haar vader thuis niet zoveel geldt wilde besteden aan Kim. haar moeder daar integen zei dat ook al moest ze al haar geld aan Kim besteden als ze maar gelukig was en zei dat als hij er problemen mee heeft dat hij mocht oprotten en ze wel alleen voor haar zou zorgen en daarna werdt de ruzie nog heviger . Waar is je vader nu naar toe? vroeg ik . Weet ik niet maar ik weet wel dat hij voorlopig niet meer terug zal komen antwoorde ze.Ik zei dat ze wel bij mij mocht logeren als ze wilde maar dat wilde ze niet want ze moest haar moeder ook ondesteunen in wat er is gebeurt dat begreep ik natuurlijk dus gaf ik haar een kus en zei:'ik moet nu naar huis als je me nodig hebt of iets kwijt wil moet je het zeggen oke?' ze knikte en zei niks meer en gaf me een knuffel.Ik liep de trap naar beneden af en zag de moeder van Kim nog zachtjes snikken op de bank.Ik trok mijn schoenen aan en liep met een tranen van medelijden het huis uit.

------volgende ochtend

PIEP PIEP PIEP  Ik sloeg met mijn hand de wekker uit 06:30 zag ik staan en dach bij mezelf neeeee school ik sleurde mezelf uit hert bed en kleede me om pakte mijn nodige boeken en stopte die in mijn tas.ging naar beneden zag mijn vader op de bank en wou niets tegen hem zeggen want hij had een slechte ochtend humeur. Ik liep door naar de keuken tafel, en ging ontbijten. Ik bedacht me opeens dat ik te laat kwam en rende de deur uit pakte mijn fiets en racete naar school. Onderweg zag ik ver voor mij mijn moeder en dacht bij mezelf 'huh moet zij niet allang op haar werk zijn?' ik volgde mijn moeder maar bleef minstens 20 meter achter zodat ze me niet zag . ik zag haar de ingang binnen lopen van het ziekenhuis en schrok me kapot! Ik draaide me om en fietste met een ongerust gevoel weer naar school. ik had gelukkig nog 5  minuten voordat mijn eerste les begon en liep alvast naar mijn klaslokaal.gelukkig was ik 6de uit vandaag maar het leek of school nooit zou aflopen en ik kon me geen enkele minuut concetreren . Toen het laatste uur voorbij was haaste ik me naar huis. Thuis zag ik m'n moeder gwn chil op de bank zitten alsof er niks aan de hand was. Ik ging met een vragende blik voor haar zitten em bleef haar lang aankijken .toen ze het door had vroeg ze wrm kijk je zo wat is er?
 Ik zei :'waar was jij vandaag?' en ze keek me met GROOOTE betrapte ogen aan.