Καιρό τώρα έχω αρχίσει και κοιτάζω τους ανθρώπους όχι με τα μάτια της καρδιάς αλλά της λογικής . Ακόμη και τώρα απίστευτο μου φαίνεται το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι κρύβονται πίσω από τις λέξεις , τραυλίζουν , ντρέπονται να πουν τι νιώθουν , σκέφτονται συνεχώς το '' πρέπον '' .
Βλέπεις να ανοίγουν το στόμα τους και πραγματικά φοβάσαι γι' αυτά που θα ακολουθήσουν.
Κλεισμένοι στις σκέψεις και τα '' θέλω '' τους .
Ξέρω πως και ο θεός ο ίδιος να κατέβει για να τους δείξει το σωστό , εκείνοι θα συνεχίσουν την πορεία του δικού τους μονοπατιού , θα συνεχίζουν να πέφτουν στις λακκούβες που οι ίδιοι δημιουργήσανε πέφτοντας συνεχώς στα ίδια σημεία ξανά και ξανά .
Ελπίζω μελλοντικά να αλλάξει αυτό , μόνο που δεν πιστεύω σε θαύματα .
YOU ARE READING
Προβληματισμός
Non-FictionΠολλες φορες νιωθω οτι καπου πρεπει να ξεσπασω,να βγαλω ολα αυτα που νιωθω ακριβως οπως τα νιωθω χωρις να πρεπει να σκευτομαι πως θα το πω ωραια.. Και αυτο ακριβως θα κανω,παρτε το ως τροφη για σκεψη,αν θελετε πειτε μου την γνωμη σας στα σχολια,δεν...