Perfect Strangers (De Mariano Series #1)

KABANATA 2

Kabanata 2

I'm holding a mini fan dahil sa matinding sikat ng araw. Masakit ito sa balat na kahit nakasilong na ako ay ramdam ko padin ang epekto nito sa balat. I'm wearing jeans, white t-shirt, a cap and shade on. Nakasilong ako sa waiting shed habang pinapanuod ang mga nagtatakbuhang bata, naguusap na mga jeepney drivers, at ang dalawang mukhang mag-jowa sa harap ko.

They both look in love.

Mahigpit na nakayakap ang dalawang braso ng babae sa bewang ng kaniyang kasintahan habang marahan namang hinahalikan ng lalaki ang buhok nito, hawak din nito ang isang pulang payong na nagsisilbi nilang proteksyon. Iginala ko ang aking paningin sa nagkakagulong paligid at muling ibinalik sa kanila. I think I'm the only one who's watching these two lovebirds huh. Sa ayos ng lalaki ay mukhang aalis ito, working in other cities o mag-aaral? Kung ano man iyon ay hindi ko na alam, I know masama ang panunuod na ginagawa ko but I'm bored here. Besides, they don't mind if may manunuod ba sa kanila o wala.

LDR huh? Magiging bias ba kung sabihin kong baka mag-cheat ang lalaki? Kung wala lang sigurong mga tao ay nabatukan ko na ang sarili ko. Hindi porket nangyari naman sa akin ay mangyayari din sa kanila. I'm just too bitter here lang siguro, I've been in love. Dumaan din ako diyan at ano ang ending? Heto... Where do broken hearts go, ang atake ng ate niyo.

I smile bitterly, habang pinapanuod ko sila ay nakikita ko ang sarili ko at si Dwayne. We used to be like them. So in love and inseparable, akala ko kase kapag mahal mo sapat na 'yon para hindi ka lokohin, para hindi ka ipagpalit. Totoo pala talaga yung sabi ng iba na 'no one beats a man first love'. So may akala turns out where I am now. Para pigilang bumalik ang mga ala-alang pilit ko ng kinakalimutan ay inilayo ko ang tingin ko sa dalawa, inabala ko nalang ang aking sarili sa panunuod ng mga batang nagtatakbuhan. They look so happy and free.

My phone vibrated, kinuha ko ito para tignan kung sino ang nag-message. It was Ysabel, asking kung nasaan na ako ngayon.

From: Ysabel
Where are you Riz? Okay ka lang ba diyan?

I type my reply for her. Thankful na nag-message siya dahil kung hindi ay mukhang babalik na naman ang atensyon ko sa magkasintahan sa harapan ko. Some scene when Dwayne thought he was in love with me rushed back like lightning.

"Promise me you won't laugh first?" It was his question, we did a video call at hindi ko makita ang mukha niya. Tanging ang puting background lang ng kwarto niya ang nakikita ko.

"What's with you ba?" Puno ng pagtataka kong tanong sa kaniya. I'm doing my term paper when we both decided to do a video call, my clingy boyfriend misses me so much.

"Just promise me first." May diin sa boses niya, hindi siya galit sadyang kinukulit niya lang akong mangako na hindi ko siya tatawanan. "C'mon, love. Promise you won't laugh." Ulit niya pa.

"Allright. I promised. Can you show your face na love? I miss you." Sagot ko nalang para magpakita na siya. I don't know, what's with him. Kaninang umaga pa siya nangungulit na magkita kami, no... Kagabi pa talaga but I insisted. Marami kaming pending na paper works. Kung magkikita kami ay paniguradong sa cuddle lang mapupunta ang oras namin.

At isa pa, their company faces some problems now. I don't want to be the reason para mas lalo pa siyang mamroblema, I can motivate him the way he motivates me. I want to be his comfort, his pahinga dahil siya ang akin. Anong oras na ako natapos sa meeting, I did sign some papers at hangang ngayon ay nagbabasa pa ako ng report. After dad left us, parang nawala nadin sa akin si mommy. She isolate herself, minsan natatakot ako sa pwede niyang gawin sa sarili niya but I think it's her way to cope up with pain.

My eyes widen ng magpakita si Dwayne sa camera. Kahit nangako akong hindi ko siya tatawanan ay hindi ko nagawa. "Oh my gosh. What did you do?" gulat at natatawa kong tanong. I saw how he pout. Isang minuto yata akong tumawa at hinayaan niya lang. I wipe my tears dahil sa pagtawa na ginawa.