Mürekkebin renkendiriği kağıda damlayan göz yaşı ince parşomenden yapılmış kağıdı büzüştürürken derince iç çekti. Bu mektubu bitirmek zorundaydı. Devam etti sözlerine, göz yaşları yanaklarından değil, kırılan kalbinin çatlaklarından sızıyordu.
'anlıyorum, caddeler boyu yürümüşsün.çıplak ayaklarına sayısız taş batmış, naif kalbin kırılmaktan paramparça olmuş. kanamışsın, korkmuşsun zira aldığın her nefes zehir misali dolmuş ciğerlerine. güzel kalplim, nefes almaya korkmuşsun sen...lakin bana da haksızlık değil mi? ruhuna batan her bir kırığı ellerime batsa, canımı yakacak olsa dahi toplamak için kalbimi sunduğum bana gelince yorulmuşsun. gezdiğin caddeler değilmiş seni yoran, benim sarmama dair olan inancınmış... hep gösterirdi ya ince parmakların kayan yıldızları. ellerini birleştirir dilek tutardın, neşeyle zıpladı kibar bedenin. benimde gülmemi söylerdin lakin yapamazdım. çünkü senin aksine ben bilirdim, kayan yıldızlar aslında ölürdü.ve sen değerlim, sen benim yıldızımdın.kayacağını bildiğim o yıldız... '
*****
Ufak bir hediye bırakmak istedim. Asıl kısım ne zaman gelir meçhul lakin beğenmenizi umuyorum. Bazen en büyük ilham da kendi içimizde hissettiklerimiz oluyor, bu ilhamı kaçırmadan yazdığım bu oneshot, hayatımızdan kayan bütün yıldızlar için❄️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
to my star
Non-Fiction'beni heyecanlandıran bir şey gördüğümde onunla paylaşamayacak olduğumdan ağlardım...' nomin| oneshot for°kayan yıldızlarımıza
