Ep-12

1.3K 154 23
                                    

Zawgyi

ကားေပၚေရာက္သည္အထိ လူကရွက္ေနတုန္းပင္။အေနာက္ဆုံးတန္း ျပတင္းေပါက္ေဘးသြားထိုင္ၿပီး နားၾကပ္ႏွစ္ဖက္ကိုတပ္ကာ သီခ်င္းနားေထာင္ရသည္မွာ ကိုယ့္ရဲ့မနက္ခင္းလုပ္ငန္းေဆာင္တာတစ္ခု။အႀကိဳက္ဆုံးplaylistေလးကို နားေထာင္ရတာေၾကာင့္ စိတ္ထဲလန္းဆန္းေနေတာ့သည္ေလ။

Jeon Jungkookကေတာ့ ကိုယ့္မ်က္ေစာင္းထိုးခုံမွာ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ေနသည္။သူ႔ၾကည့္ရတာ အေတြးေတြလည္းမရွိဘဲ ဗလာသက္သက္ျဖစ္ေနသလို။

ကိုယ္လည္း မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ထားၿပီး ေက်ာင္းေရာက္မည့္အခ်ိန္ကိုသာေစာင့္စားရင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနလိုက္ေတာ့သည္။

ခဏအၾကာ...

"ဟိတ္ ဟိတ္"

မတရားေဆြးလြန္းသည့္သီခ်င္းနားေထာင္ေနရင္း ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားရာမွ ဟိတ္ဟိတ္ဆိုသည့္အသံခပ္အုပ္အုပ္ေၾကာင့္ ဆတ္ခနဲလန့္နိုးသြားရသည္။ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္Jeon။

"အမ္ ဘာကိစၥ"

"ေနရာေတြမရွိေတာ့လို႔ နင့္လြယ္အိတ္ေလးနည္းနည္းဖယ္ေပးလို႔"

"ဟုတ္ၿပီေလ"

လြယ္အိတ္ကိုဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္နံေဘးမွာထိုင္လိုက္သည့္ Jungkookေၾကာင့္ ႏွလုံးကတဒုတ္ဒုတ္ခုန္လာေတာ့သည္။

ဒါ ဘယ္လိုအေျခအေနႀကီးလဲ အေမေရ။ဒီတိုင္းႀကီးေတာ့ ေနလို႔မျဖစ္၊စကားစျမည္ေလးေတာ့ ေျပာရမည္မဟုတ္လား။

"ဟိုေလ Jeon Jungkook၊ေက်ာင္းက အိမ္စာဘာေပးလိုက္လဲ"

"ဘာမွမရွိဘူး"

ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာၿပီး စကားျဖတ္ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ လူကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္က်န္ရစ္သည္။တကယ္ကို အေၾကာတင္းတဲ့Jeonပါေလ။

"အင္းအင္း"

ကိုယ္သတိထားမိသေလာက္ Jeonဟာ စကားနည္းၿပီး အေနေအးသည္။မလိုလၽွင္ ဘာမွမေျပာ၊တစ္ခြန္းမွ မဟတတ္သူ။ကိုယ္ကေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီမွာ တစ္စက္မွမရပ္ဘဲ ေျပာနိုင္သူမို႔ သူ႔ကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးသလို ျဖစ္သြားမွာကလည္း စိုးရိမ္ရေသးသည္။

Moment Of Eighteen(JJK)✔️Место, где живут истории. Откройте их для себя