ONE SHOOT BTS 🔞⚡

🔞BAD BOY🔞JUNGKOOK🔞

"იქნება +18 სცენებ და თუ არ გსიამოვნებთ არ წავიკითხოთ!"

      *შ/ს-ს თვალთაზრისი*

-გეძებს შ\ს! - ქოშინოთ მომვარდა აწითლებული მინჯუ
-რაა? ვინ მეძებს? - უდარდელად ვკითხულობ რადგან ახლა მეტად მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს, სკოლის გაზეთისთვის! ამჯერად მიწასთან გავასწორებ იმ ნაბიჭვარს! ეს ლეგენგდარუკი სტატია იქნება მთელის სკოლის ისტორიაში, ჯეონსაც და მის ძუკნასაც მოვიცილებ სკოლიდან "სკოლის BAD BOY-ს ტრაგიკული რომანი მასწავლებელ კიმ სუსთან" როგორც სკოლის გასაიდუმლებულ აგენტს ზედმეტსახელად "ჭორიკანა"-ს დიდი მიღწევები მაქვს სკოლის ჟურმალისტიკის სფეროში, დიახ! დიახ მე სკოლის დიდ და ბნელ საიდუმლოებებს ვამჟღავნებ,
"სექსუალური მოძალადე სკოლის კედლებში"
"სკოლის ვარსკვლავი ჯეონ ჯონგუკის მშობლების სკანდალური ოჯახში"
"სკოლის ძუკნა სანის საიდუმლო რომანი"
"პარკ ჯიმინი ისევ მარტო ანძრევს"
"კიმ სუჰო ურცხვად ღალატობს სუნ მიუს"
ეს მხოლოდ სასირცხვილო და სექსუალური სტატიებია რომელითაც მთელის სკოლა ავალაპარაკე, მაგრამ ეს მხოლოდ მცირეა, მაგრამ ყველაზე მაგარი იცით რა არის?! მათ არ იციან რომ "ჭორიკანა" მე ვარ, დიახ სწორედ გაიგეთ მთელ ამ ყველაფერს ინკოგნიტოდ ვაკეთებ, მხოლოდ ერთმა ადამიანმა იცის ამის შესახებ და ისიც მინჯუა, ჩემი საუკეთესი მეგობარი და კლასელი.
ისინი ვერასდროს წარმოიდგენენ რომ მე ვარ "ჭორიკანა" რომელმაც სკოლის "გაჩითულებს" სიცოცხლე გაუმწარა, ან როგორ შეიძლება ისეთი ნერდი როგორიც მე ვარ რეალურად სულ სხვანაირი იყოს? აი წორედ ესაა ჩემი შეუმჩნევლობის იარაღი რომელიც მიცავს....
-ვინ და ჯეონ ჯონგუკი შ\ს! - ყურში ჩამკივლა მინჯუმ, ეს გოგო სულ გაგიჟდა რაა...
მოიცა ვინ?!
-რაა?! ჯეონ ჯონგუკი?! - ნაბიჯს ავუჩქარე! ჯანდაბა რა უნდა ჩემგან?! ჯეონი სკოლის bed boy რომელიც ინგლისურის მასწავლებელს მუსიკის კაბინეტში ჟიმავს უცებ ჩემი ნახვა უნდა?! მე ხომ ახლა ვამზადებ სტატიას მასზე და მის ძუკნა ინგლისურის მასწავლებელზე არა?! უკვე თითქმის ყველაფერი მზადაა და ამ დროს მე მას ვახსენდები?! იმედია არ იცის რომ "ჭორიკანა" მე ვარ და მისი და მასწავლებლის ურთიერთობას ვიკვლევ! ჯანდაბა ეს რომ გაიგოს მომკლავს ეგ ფსიქოპატი, არ დამინდობს!
-ხო სანამ მოხვიდოდი თავზე დამადგა თავის ბანდასთან ერთად და შენზე მკითხა, სადააო ან დღეს თუ მოვა სკოლაშიო! - უკვე კლასში შევედით, ჩანთა მოვიხსენი და ჩემს ადგულას დავჯექი
-მეტი არაფერი უთქვამს? - ანერვიულებულად გადავუჩურჩულე მინჯუს რომელსაც სახეზე უკვე ფერი აღარ ედო
-შ\ს იმედია შენს შესახებ არაფერი გაუგია თორემ ჩათვალე მკვდარი ხარ!
-და საიდან უნდა გაეგო? - უკვე გამოცდილი ვარ და თან ფრთხილად ვმუშაობ
-გამარჯობა ბავშვებო! - კლასში ინგლისურის მასწავლებელი შემოვიდა თავისი ამაზრზენი მოკლე კაბით, ჯონგუკის ძუკნა რომელიც ყოველ ხუთშაბათს მუსიკის კაბინეტში ბოლო ხმაზე არ კვნესის და მის პენისზე არ ხტუნავდეს
-და ნახავ?
-არ ვიცი, ალბათ მეტი გზა არც მექნე...
-ჯანდაბა! - კარის შემოგლეჯის ხმა მაწყვეტინებს... აჰ დამერხა! კარში მისი საძმაკაცო დგას, თვალებს აქეთიქით აცეცებეს წინ მდგომი ჯიმინი, ვიცი რომ მე მეძებს... გული საშინლად მიცემს, ცივი ოფლი მასხამს შიშისგან.
-ეს რას ნიშნავს ბიჭებო?! - ვითომდა სიმკაცრით სვამს კითხვას მასწავკებელი, და აი დამინახა ჯიმინმა, სახეზე ირონიული ღიმილი გაეთამაშა
-მხოლოდ შ\ს-ს გავიყვან - ნაბიჭვარი! ჯანდაბა სწრაფი ნაბიჯით მიახლივდება, მე კი აღარ ვიცი რა ვქნა.
ნაზად ჩამავლო მკლავში ხელი და წამომაყენა, სწრაფი ნაბიჯით დავტოვეთ კლასი, უკან გამოგვყვნენ სხვა ბიჭებიც მე კი იდიოტივით ხმას არ ვიღებ, ნაბიჭვარები მე ამათი დედა შევეცი! გული ცუდს მიგრძნობს!
-და რა უნდა ჩემგან? - ჩუმად ვიკითხე
-როგორც ჩანს უკვე გაიგე იმ წითური გოგოსგან - ამ წითურში რა თქმა უნდა მინჯუ იგულისხმა, პირველ სართულზე ჩავედით მე კი უკვე ნაბიჯების გადადგმაც კი მიჭირს, ვიცი იქ კარგი არაფერი მომელის.
მეზიზღები ჯეონ ჯონგუკ!
ნაბიჭვარი ხარ შენც და ეს შენი საძმაკაცოც!
სარდაფის კართან მივედით
-რა უნდა ჩემგან? - კიდევ ერთიხელ ვიკითხე და კართან გავჩერდი
-ყველაფერს თვითონ გაიგებ - გამომწვევად გამიღიმა ჯიმინმა.
კარი გააღო და შენგით მიბიძგა, გარედან გადაჯეტა, ახვარი! სირი! როგორ გამიკეთა ეს?!
-კარი გამიღეთ! პარჯ ჯიმინი გააღე! რა გინდათ ჩემგან?! - უშედეგოდ ვურტყამდი კარს ხელებს - შენი დედაც გამიღე კარი! ნაბიჭვარიო გაა - გარშემო ორ ხელს ვხედავ რომელიც გასაქნს არ მაძლევს, კისერზე ცხელი სუნთქვა ვიგრძენი, წამის მეასედებში შევბრუნდი და ზურგით ავეკარი კარს, წინ თვით ჯეონ ჯონგუკს მედგა, ჩემზე ბევრად მაღალი, შავი თმით,
მე კი კუთხეში მიმწყვდეული მსხვერპლივით ვიყურებოდი ქვემოდან, შიშმა ამიტანა, გული ხელში მეჭირა, ჩვენი სახეები ზედმეტად ახლოს იყო,ვგრძნობდი მის ცხელ სუნთქვას, იმედია არ იცის რომ მე ვარ "ჭორიკანა" მაგრამ სხვა რა უნდა უნდოდეს ჩემგან?!
ნამდვილად გაიგო!
-რა... რა გინდა ჩემგან? - ჩუმად და ხმის კანკალით ვიკითხე.
გაეცინა.
-ასე გეშინია რომ ხმა გიკანკალებს? საინტერესოა მაშინაც თუ შეგეშინდება ჩემი როცა სიმართლეს გაიგე? - ბოლოს ირონიით ჩაილაპარაკა
-გამიშვი - წინ გავიწიე და მისი მოშორება ვცადე, მაგრსმ ის ჩემზე ბევრად ძლიერია, სახე ჯიდევ უფრო ახლოს მომიტანა და უკან დამაბრუნა, ხელისგულები გამიოფლიანდა, მუცელში უცნაური წვა ვიგრძენი.
უცებ გამცილდა, მეც ამოვისუნთქე, სკამისკენ გადაინაცვლა
-დაჯექი! - თითქოსდა ბრძანებითი ტომით მომმართა, ღმერთო გადამარჩინე მისი კლანჭებისგან! ამის დედაც მაშინებს ეს ახვარი! ნელი და დამფრთხალი ნაბიჯებით მივედი და მის წინ სკამზე ჩამოვჯექი, გამომწვევად მიყურებდა მეგონა უცებ წამოხტებოდა და მაგიდაზე ისევე გადამკუზავდა როგორც ინგლისურის მასწავლებელს.
-ამიერიდან ჩემი ხარ ანგელოზო, ჩემი გულის ერთადერთი მეპატრონე - ბოხი და სერიოზული ხმით მითხრა, ვერაფერი გავიგე! რა გული რა საკუთრება? ეს ნაბიჭვარი რეებს ბოდავს?!
-არ მესმის...რას გულისხმობ ჯონ..ჯონგუკ - ენის ბორძიკით ვიკითხე და ხელები ძლიერ მობუჭირე კაბის ბოლოებს, სუნთქვა მიძნელდებოდა
-მე შენ მიყვარხარ შ\ს! - მტკიცედ წარმოსთქვა და სახეზე დიდი ინტერესით დამაკვირდა. ამის დედაც შევეცი ერთი ნახეთ ეს ნაბიჭვარი ცალკე უნდა რომ მასწავლებელს ჟიმავდეს და ცალკე მე! წაროგიდგენიათ რა დონის ნაბიჭვარია! გულს მირევს ეს სირი! მეზიზღები შენც და შენნაირი არაკაცებიც!
-რას მეტყვი შ\ს? - მომთხოვნად მკითხა
-მე არა...მე არ მიყვარხარ არც კი მომწონხარ - სწრაფად ეცვალა სახე, სკამიდან წინ წამოიწია და მუხლებს დაეყრდნო იდაყვებით
-ვერ გავიგე?! - მაღალი ტონით მკითხა, ტანში ერთიანად გამცრა
-ჩვენ ერთმანეთს წესიერად არც კი ვიცნობთ, ერთმანეცს არც კი დავლ...
შიშისგან გული გამისკდა როცა უცებ სკამიდან წამოხტა და მაგიდაზე დალაგებული ნივთემი წამში ძირა მოაქცია, სახე შეშლილს მიუგავდა, მის შავ თვალებშუ უდიდეაი სიბრაზე მოჩანდა, სკამის საზურგეს ავეკარი, გულისცემა მიმსუსტებოდა. უცებ ჩემსკენ დაიძრა, აი აქ დამერხა!
სკამზე მიმიმწყვდია, ხელებით სკამის სახელურებს დაეყრდო და ჩემს სიმაღლეზე გასწორდა! კარგად ვხედავდი მის ბნლით მოცულ მზერას რომელიც მწვავდა, დავინახე როგორ დაეჭიმა ვენები ყელზე, ვგრძნობდი მის გახშირებულ სუნთქვას, სანტიმეტრები იყო სახეებს შორის.
-ჰაჰ შ\ს - გამომწვევად ჩაიღომა- ხომ იცი რომ ვერსად გამექცევი არა? შენ უკვე მე მეკუთვნი, ჩემი გული დაისაკუთრე და ასე გინდა მიმატოვო? არა არა ანგელოზო ამას ვერ იზამ, მე არ მოქცემ წასვლის ნებას გემის? - მზერას ვეღარ ვუსწორებდი მის და ვნებამორეულ სახეს - სად უნდა გაიქცე მე რომ ვერ გიპოვო? სად უნდა დამემალო შ\ს? ჯოჯეხეთშიც რომ მომიწიოს ჩამოსვლა იქაც გიპოვი გესმის? ვერსად წახვალ და ეს შენც კარგად იცი, ვერ გამექცევი შ\ს- ბოლოს ფსიქოზური სიცილით დაამატა! ამ წამს არანორმალურად მომეჩვენა, ეს ხომ ტყუილია არა? მას მე არ ვუყვარვარ! მე ხომ ვიცი მუსიკის კაბინეტზე არა?! ნაბიჭვარო მეზიზღები! მძულხარ ორპირო ჯეონ ჯონგუკ!
-მეზიზღები ჯეონ ჯონგუკ - მეც არ ვიცი ამდენი გამბედაობა საიდან გამოვიჩინე მაგრამ ეს შევძელი! სახე ეცვალა ჯონგუკს, კბილები ერთმანეთს ძლიერ დააჭირა, უცებ დამწვდა მკლავში, წამომაყენა და მაგიდაზე მიმაგდო
-მოგიწევს შემიყვარო! - ქამრის გახსნა დაიწყო!
-რას აკეთებ ჯონგუკ? - დაბნეულად შიშით ვიკითხე, თვალებს ვერ ვუჯერებდი, არ მინდოდა ამის დაჯერება
-ვფიქრობ თვითონაც იცი- ბოხი და მუქარის ხმით მითხრა, წამებში წინ ამესვეტა
-გამიშვი! - ვიყვირე მაგრამ მის წინაშე უძლური ვიყავი
-ჩუმად! - მიყვირა და წამებში მეძგერა, მაგიდახე შემომსვა, ძლიერად მომხვია ხელები წელზე.
-გამიშვი! ნუ მეხები! - მაგიდაზე ძალით გადამაწვინა! ხელები თავზევით გამიკავა, მეორე ხელით კი ფეხზე მიჭერდა, ყელში გამგელებული მკოცნიდა, გასაქანი აღარ მოქონდა, ვყვიროდი და ვკიოდი მაგრამ ის ისევ აგრძელებდა
-აააჰჰ! გთხოვ არ მინდა! გამიშვი! აააა! - გულს მირებდა მისი შეხება ყელზე, ხელები რომელიც ჯერ ტანსაცმის ზემოთ დასრიალებდა.
-ჯანდაბა! - გავიგონე როგორ ამოიგმინა და წამში მომცილდა, სკამს ფეხი დაარტყა - ამის დედაც!.
მე კი წამებში წამოვდექი ტირილით, სულში აღუწერელ ტკივილს ვგრძნობდი, ვტიროდი და მინდოდა მიწა გამსკდომოდა -არ შემიძლია! ამას ვერ ვიზამ! ჯანდაბა! - ბოლო ხმაზე იყვირა ჩემგან ზურგს უკან მდგომმა, ხელები თმაში ნერვიულად შეიცურა და უკან მოქაჩა, მე კი ადგილიდან ვერ ვინძრეოდი, მკერდზე შემოხეულ მაისურზე შემოსაცმელს ვიფარებდი, სახე ცრემლიანი მქონდა.
უცებ შემობრუნდა ჩემსკენ
-არაა! არა გთხოვ! - უმწეოდ ავტირდი მაგრამ ჩემდა გასაკვირად მან არაფერი არ ქნა, ქვევით დაიხარა, სახე გამისწორა, ხელები მხრებზე მაგრად მომიჭირა.
მისი მზერა ეს რაღაც საშიში იყო, ბნელი უძირო უფსკრუკი იყო მასში. გული მტკიოდა, კანკალმა ამიტანა, მისი თანდასწრებით სუნთქვისაც კი მეშინოდა, მაგრამ სულის სადღაც ბნელ კუთხეში სიძულვილი და შურისძიების წყურვილი სიბოროტის ქსელებს ხლართავდნენ ჩემში, მაგრამ განა კი დანახორციელებდნენ ჩანაფიქრს?
-ჩენგან ვერ წახვალ! ვერ გამექცევი შ\ს! და იცი რატომ?! იმიტომ რომ ჯეონ ჯონგუკი არ მოგცემ ამის ნებას! შენ ვერაფერს ხვდები! ვერ ხვდები რა ქარიშხალი ამიტეხე სულში რომელსაც ვერ გადავურჩი! ვერ ხვდები რომ ბოლოს მიღებ შ\ს!- ბოლო ხმაზე ყვიროდა ჩემს სახესთან - ვერ ხვდები როგორ მინდა შეგეხო! ვერ ხდები როგორ მაგიჟებ! მინდა ჩემი გაგხადო მაგრამ არ შემიძლია შ\ს... - ცემლები გადმოუგორდა თვალებიდან...
მან იტირა, ჩენს გამი იტირა გესმით?! ვხედავდი მის სიყვარულით და ამვდროულად სინანულით სავსე მზერას, ნუთუ ის ჭეშმარიტია?...
-ჯანდაბა! - იყვირა და ზურგი მაქცია, ვხედავდი როგორ იწმენდდა ცრემლებს, მესმოდა მისი სუნთქვის ხმა...
მაგრამ ის ნაბიჭვარია, მატყუარააა რომელსაც ერთი გასროლით ორი კურდღლის გაჭეა სურს, უნდა მისი ვიყი და ცალკე მალულად ინგლისურის მასწავლებელს ჟიმავდეს! მთელი არსებით მძულხარ! ჯოჯოხეთის ცეცხლში დაიწვი! ოთახუ დავტოვე და გავიქეცი, წამითაც არ გამიხედავ მისკენ, არც მას უცდია ჩემი შეჩერება, გასულ მისი ბანდა დამხვდა
-აბა რა ხდება რძალო? ჯონგუკი საადაა? - მხიარულად მკითხა ჯიმინმა მაგრამ ნერვებმა მიმტყუმნა და სახეში სილა გავაწანი, ისაც ისეთი ნაბიჭვარია როგორც ჯეონი!
-შენეშვით! ყველამ დამანებეათ თავი! - აცრემლებულმა ვიყვირე და სკოლიდან უკანმოუხედავდ გავიქეცი...