Κεραμεως x Y/N

παρτ 5 πως φτασαμε εδω:/

*στο προηγουμενο κεφαλαιο υπηρξαν μονο αναφορες της ξεκολλιαρας και για αυτο λυπάμαι βαθητατα και σκοπευω στο κεφάλαιο να αναφερθει πιο πολυ και να εμφανιστει κιολας<3*

.
...
.
..
Τι θελω;
..
...
.
"Τι θελω;", αυτες οι δυο τοσο απλες λεξεις εχουν στοιχιωσει τη ζωη μου τις τελευταίες δυο μερες.
Η Ρια (Φιλη1) εχει απολυτο δικιο πρεπει να αποφασισω καποια στιγμη.

Ετσι εκανα το πιο λογικο πραγμα που θα μπορουσα να κανω. Πηγα να την βρω.

Timeskip
Το μυαλο μου τρεχει δεν σταματά.

Θελω να σταματησει.

Να λυθουν τα βασανα μου.

Παρολα αυτα ειναι εξω.

Εξω απο την πορτα της.

(Authors note τελειως ακυρο αλλα το πορτα της θυμιζει πορτατιφ το οποιο δεν θυμαμαι τι ειναι)

Παταω το κουδουνι.

Περιμενω.

.
..
.
....
..
.
...
..
.
......
.
..

*door opens, i get in*
Βρισκομαι και παλι στον χωρο της καταδικης μου. Στον χωρο που με αναγκαζει να διαλεξω. Αγαπη έρως πάθος ή καθημερινότητα φίλοι και οικογενεια;

Προχωραω

Βρισκομαι μπροστα απο την μεγαλη σκαλα (λαικ φανταστείτε το σπιτι σαν καστρο της disney)
Κοιταω πανω
Τη βλέπω
Με βλεπει
"Y/N!!!!!!", φωναζει τρεχοντας προς το μερος που προσεχτικα μην πεσει απο τις σκαλες

Αν και κομματι μου ελπίζει να πεσει να σκοτωθει να πληρωσει για ολα τα βασανα που μας περναει τοσο καιρο γαμω την πιστη της με την πουτανα που μπλεξαμε.

Εμ, δεν ξερω τι ηταν αυτο. Εγω την νοιαζομαι. Εχω το παιδι της remember?

Τεσπα πισω στην ιστορια.

Πεφτει στην αγκαλια μου.
Αν και ήταν μονο για μια στιγμη ενιωσε σαν αιωνιότητα.
(Χαχα ξενερωτη ρεφερενς)

"Τι κανεις αγαπητή μου, τι σε φερνει εδω;" με κοιταξε τα ματια. Αχ αυτα τα αψυχα ματια της.
"Δεν ξερω πραγματικα ολα πλέον ειναι μια βουη δεν ξερω τι κανω δεν ξερω τι θελω δε δε ΔΕ", αρχισα να κλαιω στην αγκαλιά της.
"Ω πειραματοζωο μου μην κλαις ελα μεσα" and so i did.

Με πηγε στο σαλονι οπου τα παιδια της εβλεπαν στην ερτ μαθηματα δημοτικου.
Γυρναει ο ενας, με κοιταει, μου απλωνει το χερι
"Γεια σου ειμαι ο Χαρης!"
"Χάρηκα Y/n" του απανταω
"Εγω ειμαι ο Λουκας" πεταγεται ο αλλος
"Λουκανικα" του απανταω
(Ειμαι αστεία laugh 🔫)
"Αγορια", διαταξε με την φασιστική της φωνης που ολοι ξερουμε και αγαπαμε, "πηγαινετε στα δωμάτια σας ενα λεπτο. αΜΕΣΑ"
Και με αυτο τα 2 αγορια εξαφανιστηκαν αφηνωντας μονο εμενα και αυτην
"Τι σε προβληματιζει πειραματοζωο μου;", she asked while stroking my cheek
"Νικη θεαρα ξεκωλιαρα..ολα οσα γινονται ειναι τοσο περιπλοκα δεν ξερω τι να κανω.... διαιρουμε μεταξυ του ερωτα και της ζωης μαζι σου με το παιδι μας και ολα οσα ηξερα και νοιαζομουν μεχρι σημερα. Οι φιλες μου σε απαιχθανονται και ενω ξερω πως δεν θα επρεπε να με νοιαζει η αποψη τους αλλα ηταν παντα διπλα μου δε πραγματικα δε ξερω"
Με κοιταζε στα ματια σοκαρισμενη
Αχ αυτα τα αψυχα ματια

"Κοιτα Y/n δεν θελω να σε βαλω σε δυσκολη θεση αλλα απο την στιγμη που σε ειδα σε ερωτευτηκα και ειδα τον καλοκαρδο ανθρωπο που δεν είμαι σε εσενα. Δεν θελω να σε βαλω να διαλεξεις αλλα θα εκανα τα παντα για σενα και θελω να ειμαι μαζι σου......αλλα υποθετω θα δεχτώ οποια αποφαση κιαν παρεις"
"Σ'ευχαριστω... θα το σκεφτω πολυ και θα σου απαντήσω συντομα" και με αυτο καθίσαμε η μια διπλα στην αλλη embracing each other οσο επεφτε εξω το χιονι.

Ξύπνησα το αλλο πρωι στο κρεβατι της αλλα χωρις αυτη διπλα μου. Στο μπεντ σαϊντ τεϊμπλ  ενα σημειωμα που εγραφε
"Εχω παει στην δουλειά φυγε χωρις να σε δει κανεις"
Και με αυτο σηκωθηκα ετοιμαστηκα βγηκα απο το σπιτι και γυρισα στο δικο μου και πηρα κληση την Ρια (φιλη1)
.
.
.
.
.
.
To be continued
Τι κανω με την ζωη μου:)