Ryan POV:
Sakit? UltraSound? Heart disease?
Andun nga ba ko nung nagpaultra sound si Joycee..................
"Dryke ! sandali lang! please.." hinabol ko si Dryke..
"bakit? may kaylan ka pa ba? " Dryke..
"tingin mo ba mahal ako ni Zumi? Tingin mo ba matatanggap nya pa ako? " - ako
"hindi ko hawak ang puso ni Ate Zumi... Pero isa lang sigurado ko... '' dryke
"anu yun? "
"napakalaki ng sinakripisyo ni ate Zumi para sayo "
"and one more thing Mahal na mahal ni Tim si Ate Zumi... at hindi malabong magustuhan sya ni Ate Zumi... " sagot ni Dryke
"kaya ... wag sanang masayang ang oras... baka kasi mahuli ka ... at magbago ang lahat... "
"may tanong ka pa ba? " dryke
walang nagsisink in sa utak ko...
tumalikod na si Dryke at paalis na
"Sandali lang! last na to! anong alam mo kay Joyce... " ako
" ayoko na sakin pa manggaling yan... mas maganda ata kung ikaw ang makasagot sa sarili mong tanong...Kung pwede din sana huwag mo munang sabihin sa kanila tungkol sa kalagayan ni ate Zumi.. at"
"at ano dryke? "
"sabihin mo kay Van...ang kapal ng mukha nyang gawin yun sa taong nagligtas sa mahal nya..." dryke saka tuluyang umalis
"anong ibig sabihin ni Dryke... "
"tama si Dryke... Mahal ko si Zumi... ayaw kong mahirapan sya...akala ko kaya ko kung haharapin ko mag-isa ang lahat ... hindi mahihirapan si Zumi... pero mali ako... "
tinawagan ko ang Butler ko ...
"May ipapagawa ako sayo... "
Tim POV:
inaayos ko ung kumot ni Zumi...
lumapit ako sa bintana
at pinagmasdan ko ang buwan
natanaw ko si Dryke at
"si Ryan!? bakit kaya sya nandito? " tanong ko sa sarili ko ..
matagal silang nag-usap at halatang seryosong seryoso ung dalawa ...
umupo na lang ulit ako sa tabi ni Zumi.. hinawakan ko ung kamay nya..
"Zumi ? bakit ganyan ka? bakit ? "
"bakit ?! sana sinabe mo man lang saken un...? "
"hindi ba pwedeng samahan kita sa mga paghihirap mo? you always avoid me... you always reject me... "
"zumi ... please... wake-up ... onegai Zumi-chan "
"sya ba ang kelangan mo??? kung sya ....papapuntahin ko sya .. "
bakit wala akong magawa ? bakit???
☆KINABUKASAN★
dumating si Dryke... kung kaya't umuwi muna ako .....
3 days ganun ung routine namin... hanggang sa .........
"DRYKE !!! MAX !!!! SI ZUMI !! GISING NA!! "
"DOC! DOC! "
hindi kami magkamayaw kung anong gagawin ko ...
natutuwa ako ... sobrang saya ko....
"Zumi…? Zumi?…nakikita mo ba ako ?" tanong ko..
pinipilit umupo ni ...Zumi...
"Ate Zumi … wag ka munang tumayo… " pag-pigil ni Dryke..
"Ate ! im glad ur awake !" Max
"D--dr--y--dryke…T--i-ti--tim" - Pagtawag samin ni Zumi…
"Bakit Ate Zumi/Zumi? " ako at si Dryke..
"May ipapagawa ako sa inyo… "Zumi
------------------------------------
"Pero hindi ka pa magaling… ! ZUMI… PLEASE NAMAN… HAVE TIME FOR YOURSELF… hindi mo kelangan sarilinin ang lahat… Please naman… magpahinga at magpagaling ka muna..."
"hindi pwede… alam kong alam mo yan… please Tim… Dryke… Kelangan ko kayo… intindihin nyo ko please… "
di ko alam ang gagawin ko… kaya niyakap ko sya…
"Sige…alam mo namang hindi kita matitiis… ganyan kita mahal… "
lumabas muna sila Dryke…
"Nung natutulog ako …naririnig kita… Im sorry if l always reject you.. i dont avoid you.. ayoko lang madamay ka... " naluluha si Zumi
"Ok lang Zumi… i understand … the thing is……… andito lang kami… kasama mo kami pag-kaylangan mo kami… " pagpapaliwanag ko …
"at……… sorry kung di ko kayang ibalik …ang iyong pag----- " pinutol ko na kagad ang sasabihin nya..
"its okey ... i know... tanggap ko .. hindi mo kelangan magsorry... basta always remember .. im always on your side.. no matter what... " sagot ko ...
at niyakap niya ko...
"Thank you … Thank you Tim… I owe you A lot… " …
Masakit man pero kelangan tanggapin .. na sa buhay ay may dalawang mukha .. Ang KATOTOHANAN at KASINUNGALINGAN...
but i want to believe what is the Truth...
altough it will hurt me.
