Her Reven8e

Chap11 Pain

CHAP11 PAIN
Steffany POV

"Tiffany" rinig kong sabi ng boses lalaki, hindi familiar kaya naman napatingin ako sa kanya

LONELINESS

yan ang nakarehistro sa kanyang mukha, kitang kita ko kung paano mangusap ang kanyang mga mata,

"Tiffany is that you?" tanong niya sa akin
ngumiti naman ako sa kanya,

"God, i miss you so much" sobrang iyak niya habang papalapit sa akin, hinawakan nito ang aking kamay at unti unting iniangat para mahawakan ang aking pisngi

"I really really miss you so much, i thought you left me" umiyak na sambit niya sa akin  pati tuloy ako ay napaiyak din, hindi tungkol sa sinabi niya kundi sa taong naging dahilan kung bakit siya nawala 5 years ago

"Sorry" wika ko, habang lumuluha, pero ang totoo sobra sobra ang saya ko dahil sa wakas nakilala rin kita, bakit hindi alam nina Daddy ang tungkol dito, bakit? bakit?

"Where have you been, my love, you know i have a hard time without you" hinawakan din nito ang isa kopang pisngi tila ayaw akong pakawalan pa

"Business" tanging nasagot ko, ano sasabihin ko sa kanyang patay na ako, baka pagtawanan lang niya ako heto at akala niya talaga buhay kapa Tiffany

By the way I am Steffany Laurent Collins Smith twin sister of Tiffany Lauren Collins Smith, physical appearance magkamukhang magkamukha kaming dalawa, ewan ko na nga lang kung paano kami nakikilala nina daddy at tita, yeah alam  ni Tita Veronica and Bea, kasu hindi rin nagtagal ang buhay ng mahal kung kakambal

"I miss you my love, promise ill do anything just to be with you again" seryusong saad nito

"Ah, Ijo i think you're mistaken her" pagsingit ni Daddy,

"Tito, i know she's Tiffany and i am so thankful cause i found her"

"Ahh Daddy, can we talk when Abby is okay" saad ko kay Daddy, tumango naman ito bilang sagot

"Honey, siguro need na nating iwan sila" suggestion naman ng Mother in Law ni Bea si Tita Georgina

"I think your right honey, so everyone we need to go home, Abby will be fine soon" pagpapaalam naman ni Tito Ruiz

"Dad Tita, you can go too, take a rest and thank you for bringing Abby here" pagpapasalamat ko kina daddy

"Are you sure?"
"Yes Dad"

Umalis na nga sila at naiwan ako kasama ang lalaking ito, ang lalaking naging puno at dulo kung bakit nawala si Tiffany, humanda ka sa akin pagsisisihan mong nakilala mo ako, hinding hindi ko kayo mapapatawad.

"Love" tawag nito sa akin

"hmm" tugon ko, sukang suka akong makita ang pagmumukha mo sa saking harapan, hindi kita mapapatawad, sa loob ng limang taon paghahanap ko ngayon ka lang tayo nagkita

"How are you"
ito 5 years ng patay, ang sarap sanang ipamukha sa kanya ito, pero hindi ko ginawa gusto kong makita ang paghihirap nila mula sa aking mga kamay

"Im fine love, we're actually" sabay tingin kay Abby, gusto kong itanong sa kanya kung may alam ba sya tungkol kay Abby, dahil ako mismo ay hindi ko sigurado kung anak ba niya ito

"your child?" tanong nito sa akin nagtataka, gulat at paghihinayang ang nakikita ko sa kanyang mga mata

Sasagot na sana ako ng biglang bumukas ang pinto....