Wishing You Were A Stranger

Chapter 18

Chapter 18
Like

“Argh!” I crumpled the piece of paper from my sketch pad for the fifth time.

Padabog kong nilapag ang aking sketch pad. Bahagya kong minasahe ang aking sintido. It’s already an hour since I left my condo, the same time he left but here I am getting irritated without a proper reason.

“Miss?”

Napatingin ako sa pintuan ng aking opisina kung saan naka-awang ulo ni Feren doon. Kita ko ang pag-aalangan niyang sabihin ang pakay sa akin.

I cleared my throat and sit properly. I don’t know why I am acting like this. Basta ang alam ko lang ay sobrang init ng ulo ko ngayon at konting bagay lang na palpak ay tiyak na uusbong na ito.

“Yes?” I asked as I tried to calm myself.

“They are here… should we take their measures instead?” nag-aalanganing aniya.

I nodded. “Yes, please take their measures…  I will be out for a minute.”

Bahagya siyang tumango bago dahan-dahang isinara ang pintuan. I sighed and took the crumpled papers in my desk and throw it in the garbage can just beside my table.

They are here and I need to face them, specially him. Damn! How cruel world is. Sa dami ng designer sa mundo bakit sa akin pa sila nag-pa-design?

I stood up and went outside. I heard people laughed heartily. Agad kong pininta ang isang ngiti sa aking labi nang makasalubong ko ang tingin ni Yeofole na parang may hinahanap kung makalibot ng tingin sa buong paligid.

Himala at wala ang Fiancee niyang palaging nakakapit sa kanya. Umaliwalas ang kanyang mukha ng makita ako.

Sa tingin ko’y sampung tao ang kanyang kasama ngayon. Six girls and four boys. Si Feren ang kumukuha sa sukat ng mga babae habang ang mag-kakambal naman ang sa lalaki.

Kitang kita ko pa kung paano hagurin ng tingin ni Urlen ang katawan ng lalaking kanyang sinukatan. Habang ang kanyang kakambal nama’y parang walang paki sa mga taong nasa paligid niya sa sobrang seryoso.

“Mary!” Yeofole called me. “I am waiting for you to come out.”

“Bakit naman?”

A smile crept in his lips. Lumapit siya sa akin at bahagya akong inakbayan.

Napalunok ako. Damn! This gesture of him can made me fall for him. Hard.

“I miss you,” he said and pat my head. “Does our baby girl had a nice morning?”

Ewan ko ba kung kikiligin ba ako o maiinis sa tinawag niya sa akin. I am not a baby girl. Damn it! Kung hindi lang kami mag-pinsan siguro’y naglupasay na ako sa tinawag niya sa akin.

“Stop calling me that!” nahihiyang ani ko.

He chuckled and put down his hand. Ramdam ko ang pag-init ng aking mga pisngi sa paraan ng kanyang pag-tawa. Napaiwas ako ng tingin. How could I move on if I am praising his actions?

“Bro, hindi ba dadating si Wenona?”

Napatingin ako sa lalaking nagtanong noon bago ibinalik ang tingin kay Yeofole na hindi mawala ang ngiti sa mga labi. “She had an important meeting to attend. Alam mo naman iyon, hindi pumapayag na lumiban sa mga importanteng bagay.”

“By the way…” ibinalik ni Yeofole ang tingin sa akin. “ Mary, this is Juro.” He pointed the guy who asked him. “And Juro this is Mary, my cousin.”

The guy named Juro smiled. “Hi Miss! You looked gorgeous! May I ask if can we go out and have some lunch together?” Walang habas na tanong nito.

The girl wearing a loose white shirt, a mother pants and a cap smacked his shoulders, causing him to looked at her with death glare. “Alam mo, palagi ko ng naririnig ang mga katagang iyan galing sa bibig mo at kung sinu-sino na ang sinasabihan mo.” She looked at me. “Sus! Huwag kang maniwala rito, this guy will just play your heart.”

Agad naman na umangal ang Juro. “Grabe ka naman! Seryoso kaya ako!”

“Tss. But I won’t let my cousin flirts with you, Juro.” Hinawakan ni Yeofole ang aking braso at inisang pinakilala sa kanyang mga kasama.

Nginingitian ko ang mga pinakilala niya at nakikipag-kamay sa mga naglalahad ng kamay sa akin. Ngayon ko lang nalaman na magka-kaibigan pala sila.

“And lastly,” he motioned his hand towards the beautiful woman in front of me.

Her long wavy hair is moving like a kind of rhythm. Her brown eyes complex with her tan skin. Her nose is not that pointy and her red lips are like a shape of a heart.

Her white off-shoulder really made her looked sophisticated and classy.

“Meet Honey Jane…”

The woman smiled. Inilahad niya ang kanyang kamay. Walang pag-alinlangan ko naman itong tinanggap na siyang kinalaki ng kanyang ngiti.

“Georina, right?” she asked.

I nodded. She shake our hands. “I heard a lot from you,” dagdag niya na siyang pinag-taka ko.

“What do you mean?” I asked her but instead to answer me she just shrugged with a playful smile engrave in her lips.

“I should go then…” she looked at Yeofole just beside me. “Text me when you need something, bye!”

“Kahit kailan talaga. Palagi na lang nang-iiwan!” Kyla, one of the girl said.

Napailing naman ang katabi nito. “Hayaan mo na. She is a busy person after all.”

Napairap na lamang si Kyla at sabay silang nagpaalam kay Yeofole na aalis na dahil may trabaho pa sila.

“May I know you’re answer about my invitation, Miss?” Juro the guy asked me again.

“Hindi nga siya sasama sa’yo Juro! Tignan mo nga ang mukha mo, mukha pa lang nakakatakot na.”

Masamang tinignan ni Juro ang babaeng nag-ngangalang Gerlie na palaging sumasabat at binabara siya sa mga pinaggagawa niya.

Nauna ng umalis ang mga kalalakihang kasama nila at ang tanging natira rito ay sina Gerlie, Juro and Yeofole.

“Kanina ka pa ha? Nag-seselos ka ba dahil hindi ikaw ang inaaya ko?” Juro asked him. “Sabihin mo lang, hindi ako magdadalawang isip na ayain ka.”

Gerlie rolled her eyes. Tinanggal niya ang cap na suot. Her long straight hair streamed down. Bahagya niyang hinampas ang hawak-hawak na cap sa lalaki.

“Asa ka namang papayag ako!” aniya at umirap.

Juro laughed. “Kunwari ka pang ayaw mo, kahit ang totoo’y gusto mo naman.”

Inis na hinawi ni Gerlie ang kanyang buhok. Tumingin siya sa aming dalawa ni Yeofole. “Fole, mauna na ako. Hindi ko na matiis ang kahanginan ng isang ‘to!”

Yeofole chuckled and nodded. Agad naman umalis si Gerlie ngunit sinundan ito ng tawa-tawang Juro.

“They really like teasing each other when it’s too obvious that they like each other,” he mumbled.

“Pero…” he looked at me with a smile in his lips. “Pinsan kita ngunit hindi ko alam kung sino ang tipo mo… May lalaki ka bang natitipuhan Mary?”

Napaiwas ako ng tingin. Ramdam ko ang pawis sa aking mga kamay.

It’s too easy to answer that when he’s not the one who asked me. Should I say the thing I normally answered when someone ask me the same question? Should I tell him I like him?

But I don’t have to brag that I like him. He doesn’t need to know that I like him.

“Wala,” I lied and looked back at him. I fake a chuckle. “Bakit mo naman natanong iyan?”

“Wala lang,” aniya. “I just need to know if there’s something with you and my cousin… if you like my cousin, Throne.”