Face Down (Türkçe)

Bir

BİR

Hey,kızım,beni çılgına çevirdiğini

       bir bakışının elimdeki ritmi harekete geçirdiğini biliyorsun.

       Neden aylak aylak dolaştığını hiç anlamıyorum

      Neyin azaldığını görüyorum.

Onun yürüyüşünü, sweatshirtünün kapüşonunu takışını ve açık kahverengi saç tutamlarının göğüsüne düşüşünü görüyorum.Gözleri zemine bakıyor,göz temasından kaçınarak.Kollarıyla kendini sarıyor ve iç çekiyorum,provanın ortasında olmamıza rağmen gitarımı çalmayı bırakıyorum.O hep böyledir; dünyadan korkuyormuş gibi yürür.Nedenini biliyorum, onun neden böyle olduğunu biliyorum ve içimi öfke dolduruyor.

Ama sonra bakıyor ve gözleri hemen benimkilerle buluşuyor,onun korku dolu bakışları benim sinirli bakışlarıma kitleniyor ve genelde yaptığı gibi bana gülümsüyor.Ben de ona gülümsüyorum,tekrar çalmaya başlamak için hazırlanıyorum çünkü bu ihtiyacım olan şey: bir bakış.Bardaki soyunma odalarında herkesi geçip yürüyor ve onu gözden kaçırıyorum.

Bir müzik grubum var,Iridescent,ve her gece onun çalıştığı barda çalıyoruz, Chimera. Bakışları bir araya geldiği hiç kimseyle konuşmayan bu kızı merak etmeyi durduramıyorken,onunla burada tanıştım.Kibar ve tamamen asosyal kızla. Her gün daha çok büyüdüm,daha çok kafam karıştı, ve neden saklandığını bulmak için onu daha çok saplantı haline getirdim. Benimle konuşması beş ayımı aldı ama onun neden böyle davrandığını anlamak iki haftamı aldı.

Erkek arkadaşı.

O bir karanlık, tipik kötü çocuk, filmlerde gördüğünüz belalı çocuklar gibi. Bu aşk birlikte olmaları için aşırı hasarlı ve çocuk onun gitmesine izin verecek ve daha iyi bir yaşam sürmeye bakacak kadar bencil.Kıza kim bakarsa tersliyor ve vuruyor. Başka bir çocuğun gözlerine dahi bakarsa,onu kabaca tutuyor ve barın dışına sürüklüyor.Çocuk onu mahvediyor ama o kurtulmaya çalışmıyor.

Anlamıyorum.Neden? Neden çocuk böyleyken hala onunla? Onun içinde çok fazla ışık var. Bunu,gerçekten mutlu olduğunda,gülümsemesinde görüyorum.Ben onu mutlu ediyorum.Güldürüyorum.

Ben onun tek ve gizli arkadaşı oldum.Erkek arkadaşı geldiğinde onun etrafında olmuyorum çünkü benim yaralanmamı istemiyor.Onu erkek arkadaşından uzak tutmak ve kurtarmak için içten içe yanıyorum.O daha iyisini hak ediyor,onu kontrol etmeye çalışmayan ya da mağara adamı gibi tepkiler vermeyen birini.

  Ben onu umursuyorum ve ona asla bu şekilde davranmam.Onu dünyanın geri kalanından uzak tutmak,aşk değil.Başkasının yaralanmasından korkan bir dünyaya sürüklemek,aşk değil.Çocuk onu gerçekten sevmiyor, o çocuk için bir eşya ve kimseyle paylaşmak istemiyor.

Kötü bir ilişki içinde tuzağa düştü ve onu kaçması için ikna edemiyorum.

Bu konuyu her açtığımda "O beni seviyor," diyor. "Anlamıyorsun.O aslında iyi bir çocuk.Sadece çok kırılmış ve onu bırakamam," diye ekliyor ve ben vazgeçiyorum. "Onu düzeltebilirim."

Aşk,onun gibi birini düzeltmek için yeterli değil.Bence, tedavi bile yeterli değil.

Neden? Neden benimle daha iyi olacağını görmüyor? Ben, gerçekten kimse,öyle davranmasını isterim ? Onun kanatlarını kesmeyi asla istemem ? Neden beni deli ettiğini ve erkek arkadaşını bırakıp benimle olması için her şeyi yapabileceğimi görmüyor? Sadece neden ?

Artık etrafta gözükmüyor, üniformasını alıp gözden kayboluyor ve Derek'i duyuyorum,bizim bateristimiz, tekrar çalmaya başlamak için sayım yapıyor.Bar henüz açılmadı bu yüzden hala zamanımız var.Her zamanki gibi onu böyle gördükten sonra, yürüyor ve ahmak erkek arkadaşı yüzünden kendini dünyaya kapatıyor,ruhumda öfke ve ateş ile çalıyorum çünkü o kör,çünkü her ne sunarsam kabul etmek istemiyor,çünkü ona böyle davranan ve gerçekten sevmeyen bir adam için ayakta duruyor. Ne tür hastalıklı bir aşk,sözde sevdiği kişiye zarar verir?

Erkek arkadaşı kırılmadı,asıl kırılan o çünkü erkek arkadaşı onu kırıyor.

Onun yüzünden bir çok fırsatı kaçırdı.Bundan daha fazlası olabilirdi.İleride hayatı çok iyi olabilirdi ama onun yüzünden her fırsatı geri çevirdi.Onun çalışmasına izin verdiğine şaşırıyorum çünkü  bana istese onu evde yedi/yirmi-dört tutabileceğini söyledi.

Şarkıyı bitirdiğimizde geri geliyor, başının üzerinde bir topuz , küçük siyah bir önlük ve siyah üniformalarıyla, ve bana bakıyor,performansımızı gördükten sonra yüzünde onaylayıcı bir  ifadeyle.Grubumun geri kalanının ona baktığını fark etmeden önce kısaca alkışlıyor.Yere bakmaya başlıyor ve kollarını kendine sararak uzaklaşıyor.

Yine,birinin erkek arkadaşına arkadaş olduğumuzu söylemesinden ve bu herifin beni yaralamasından korkuyor.Korkuyor,çok korkuyor ve ben onu kurtaramıyorum.Daha kötüsü,kurtulmak istemiyor.

Her zaman dediği gibi "Asla anlamayacaksın," ve o haklı.Anlamıyorum.Neden onunla birlikte olduğunu anlamakta acizim.Neden kendine bunu yaptığını anlamakta.Neden kendini sevmiyor,sadece bunun gibi lanet olası davranmayan birine baksa yeter.

Anlamıyorum.