Merhabalar :D
Başlarda sıkıcı gelse bile sonuna kadar okumanızı umaraktan ilk bölüme başlıyoruuum!
Bazen, insan pişman olur doğduğuna.Oturup bir köşede ağlamak ister.Ama yapamaz.Çünkü ne zaman, ne de yer doğrudur.Bazıları, herşeyini kaybettiği, umutsuzluk ve çaresizlikten şaşırdığı için ağlamak ister.Gerçekler acıdır.Ne kadar kaçmak istesekte..hep peşimizdedirler.
Yanlışlar, iki sebepten vardır.Birisi ders almak, birisi tekrarlamaktır.Bunlar doğru orantılıdır.Ne kadar hatayı tekrarlarsak, o kadar ders alamayız.Ne kadar ders alırsak, o kadar tekrarlamayız hatalarımızı.Peki ya doğrular? Nasıl emin oluruz "doğru" olduklarından? Aslında her insanın kendi kendine bildiği doğru birşey varsa, "yanlış" kavramının anlamı nedir?
._.
Bazen düşündüklerimi yazarken çok tek-taraflı düşünüyormuşum gibime geliyor ._.
İkinci bölüm yakında yayınlanacaktır, sevgiyle ve esen kalın! *-*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saçmalıktan Doğan Cümleler
Non-FictionFikirlerinizin bol, önyargılarınızın az olması dileğiyle..iyi okumalar. -Susamuru'na ithafen yazılmıştır. Her ne kadar kendisi bilmesede.-
