Rude dziecko

1

Jeden długi krzyk wydobywający się z gardła nieznanej osoby, dwa ciała na podłodze przytulające się do siebie, jedno dziecko stojące przy trupach całe w krwi, był to widok jaki zastała policja w małym domku na odludziu, jedno pytanie które krążyło po głowach nowo przybyłych to     „co tu się stało"

Mała dziewczynka o mądrych zielonkawych oczach siedziała na huśtawce, z małego lecz przytulnego domku dało się usłyszeć krzyki i nie kiedy bijące się szklane przedmioty, dla dziecka nie była to nowa sytuacja ponieważ takie rzeczy w tym domu działy się często. Dziecko wiedziało że jej rodzice się nie dogadują lecz, nie mogło nic z tym zrobić, bo co mogło zrobić ośmioletnie dziecko. Zacząć krzyczeć, tupnąć nogą, zacząć płakać? To by w niczym nie pomogło, tylko by pogorszyło sytuacje. Wiedziała że jest dzieckiem które jest wpadką ale matka kochała ją mimo wszystko, ojciec na początku dzieciństwa dziewczynki nie był jej zbyt przychylny lecz, zmienił nastawienie i zaczął ją ignorować. Postanowiła przestać na to uwagę, przecież inni mają tak samo? 

Dziewczynka często obserwowała swoje otoczenie, zachowania ludzi, zabawę innych dzieci i zastanawiała się, dlaczego świat jest taki a nie inny. Dlaczego ludzie ranią się a później sobie przebaczają, i tak prędzej czy później się wzajemnie ponownie zranią, więc po co? Nie rozumiała większość rzeczy które ją otaczały lecz próbowała je zrozumieć. Wiedziała jedno że to co się dzieje w jej domu, jest częstym zjawiskiem, lecz niektórzy ludzie bardzo dobrze to maskują wręcz perfekcyjnie. Zakładają maski miłych i kochających rodziców a w domach nie wiadomo jacy są. Czy są mili, kochający, troskliwi bądź agresywni i piją alkohol. Nie wiedziała. Postanowiła więc że to normalność, takie jest życie nie każdego rozpieszcza a tym bardziej osób które tego potrzebują. 

Gdy pytała się się swoich bliskich dlaczego rodzice się tak zachowują kazali jej nie zwracać na to uwagi i nikomu nie mówić. Dlaczego? Może bali się odpowiedzialności, może czegoś innego, tego nie wiedziała. 

Jak na swój wiek widziała więcej niż przeciętne dziecko. Dziecko w jej wieku było pełne energii nie zwracało tak wiele uwagi na otaczający go świat. Czemu? Nie wiedziała, mimu wielu wad i skaz świat był piękny, rządził się własnymi prawami, piękna roślinność, różnorodność gatunków zwierząt, po pływające po latające. Lecz człowiek zanieczyszcza ten piękny świat, ekologicznie i także swoimi egoistycznymi zachciankami. Tak wiele pytań tak mało odpowiedzi.