while listening to the wedding song. I smiled as I watched the man waiting at the end of aisle. the white suit he was wearing was perfect as well as his hair style.
"Cecille?" bati ng katabi ko "bakit ka nandito? ininvite ka ni Franco?"
tumango ako
"Aren't you in pain that he will get married? Aren't you his ex-girlfriend," they asked. siguro nga ganon ka weird na makitang umattend ka ng kasal ng ex mo. but for me it's a no.
"why can't I be invited?" I replied. pinagmasdan ko ang soon-to-be wife ng bestfriend ko. she's so beautiful in her wedding gown. naluluha sya, siguro sa sobrang saya. nilingon ko naman ang bestfriend ko na ngayon ay nagpupunas ng kanyang mata.. natawa ako sa itsura nya. pero at the same time masaya ako dahil nakikita kong masaya sya ngayon. masaya ang bestfriend ko.
" He maybe my ex-boyfriend but he's still my bestfriend. it would be a great to be at my bestfriend's wedding, right?" nilingon ko ang mga nakikiusisa sabay balik ng atensyon ko sa kasal.
I remember the day we first met. it was year 2007, we're both 14 years old that time. mabait sya at habulin din sya ng mga babae sa school pero, never did i heard na playboy sya. pasaway nga lang.
actually, sa sobrang kapasaway ni Franco, napatawag ako sa disciplinary office. kilala ko si Franco dahil madalas ko syang nakikita na kasama ang long time crush kong si Alejandro.
pagkakita ko kay franco sa loob ng office, mukhang alam ko na kung bakit ako pinatawag dito.
"ser, sya! si cecille, nandon sya ng takidin ako ni Franco." napapikit ako ng makumpirma ang pakay sakin.
"Ms. Cecille, totoo ba yon?" tanong ng disciplinarian saken
napatingin ako kay Franco. nakatingin lang sya sa kamay nya na pinaglalaruan nya. sa harap nito si clarence na inaasahan ang isasagot ko.
"ang totoo po kasi nyan," panimula ko. "hindi ko po alam kung bakit pinatawag nyo ako dito. tinakid? kailan po?" ani ko.
"so sinasabi mo ba, Ms. Montero, na walang nangyareng sakitan sa loob ng paaralan?" paglilinaw ng disciplinarian.
"siguro po, kasi kung meron po baka pinagkaguluhan yon kanina and baka sakaling alam ko, since ako ang sinasabing witness nitong si clarence." mataman kong sabi
"so, okay dahil narinig na natin ang both side and ang sinasabi nyong witness...." pagpapaliwanag nito sa dalawa.
"mamili kayo ngayon, ipapatawag ko ang magulang nyo o mag aayos kayo ngayon din??"
pinili ni Franco ang mag aayos.
pinalabas kaming dalawa ni Franco, ang sabi ay kakausapin daw muna saglit si Clarence. kaya kami ang nauna sa labas.
"bakit mo ginawa yon?" nilingon ko sya "nagsinungaling ka, nakita kita don kanina, you probably saw what i did. but why did you lie?"
nagkibit balikat ako "so, gusto mong bawiin ko yung sinabi ko? sige-" akma akong papasok sana sa loob ulit at pinigilan nya ko. parang namutla sya sa ginawa ko.
"wala ng bawian yon." sabi nya
"so, anong balak mo?"
"hm? balak? para saan?" pagtataka nya
"hindi ba kapag thankful ka, manlilibre ka dapat? so san mo ako ililibre?" tanong ko na kinakunutan nya ng noo. ng wala kaagad nakuhang sagot ay umakma ulit akong papasok sa loob "I'll just tell them the truth"
"tara tara, ililibre kita kung saan mo gusto." napangiti ako ng marinig iyon.
dinala ko sya sa mga nagtitinda ng street foods sa labas lang ng aming school.
