anıl
Zilin çalmasıyla kantinde oturduğum yerden kalktım. Az önce Deniz'in sesinin yükselmesiyle çoğu kişi bana bakıyordu ve daha çok çok nefret ettiğim çok az şey vardı. Sınıfa girdim ve sıraya oturdum. Etrafa bakındım ancak Deniz hiçbir yerde yoktu. İsmini ilk ders hoca yoklama alırken, o fazla neşeli sesiyle burada dediğinde öğrenmiştim. Bir anda içeri hoca girince kaşlarımı çattım.
"Nerede bu lan?"
Hoca tilt edici sesiyle konuşmaya başlayınca yüzümü buruşturdum.
"Evet çocuklar yoklama alacağım, sonra derse geçeceğiz."
Sağ elimi istemsizce havaya kaldırdığımı farkettim. Neden onu bulmak istiyordum? Az önce fazlasıyla alınıp kaybolması benim suçum değildi ancak suçlu hissediyordum.
"Hocam,"
"Evet?"
"Lavaboya gidebilir miyim?"
"Gidersen bir daha gelemezsin."
Hızla yerimden kalktığımda yine bütün gözler üzerimdeydi. Ne vardı bu kadar ilgi çekici amına koyayım?
"İyi."
Rahatsız edici bakışlardan kaçınmak istediğim için olabildiğince hızlı bir şekilde sınıftan çıktım. Ayaklarım tuvalet yolunda ilerlerken kendi kendime kızıyordum. Çocuk gibi, alıngan bir insan neden beni bu şekilde peşinde sürüklüyordu? Tuvalete girdiğimde yan yana duran 4 kabinden birinin kapısının kapalı olduğunu gördüm.
"Deniz burada mısın lan?"
deniz
Korkuyla oturduğum yerden sıçradım. Neden buraya gelmişti ki? İçinde olduğum kabinin kapısını araladım ve karşımda duran duygusuz surata baktım.
"Neden derste değilsin? Yok yazılacaksın."
"Sen neden değilsin?"
Kendimi sırıtmamak için zor tutarken kapının kolunu bıraktım.
"Ben, sen bana öyle deyince yanında oturmamı istemezsin diye düşündüm."
"Ne alaka oğlum? Ne alıngansın sen."
Yanağımın içini ısırdım.
"Alıngan değilim, sen çok kabasın."
"Evet öyleyim."
Kapının arasından gördüğü yüzüme baktı. Yaslandığım fayansın soğukluğu beni titretirken, üzerimde olan gözler vücudumun daha da soğumasına sebep oldu.
"Arkadaş olmak isteyeceğin bir tip değilim."
Yutkundum. Kendini neden bu kadar kötü gördüğünü bilmek istiyordum. Ancak benimle günahını bile paylaşmayacak biriydi. Bunu anlayabiliyordum.
"Olmak isteyen yok zaten, sadece yardım etmek istemiştim."
"Yardım edeceğin bir durum yok."
Haklıydı. Neden ona bu denli yardım etme isteği vardı içimde? Hemde ortada hiçbir şey yokken.
"Y-yalnız kalmanı istemedim."
"Alışığım."
Kar gibiydi. Güzel ve soğuk. Sadece anlam veremiyordum. Neden böyle davrandığına anlam veremiyordum.
"Neden böylesin?"
Geriye doğru adımlayıp arkasındaki duvara yasladı sırtını.
"Seni ilgilendirmez."
