Tesadüf Aşk | DEFMER

•1.BÖLÜM•

•••Almanya•••
-(Defne)Günaydın babaa!
-(Alpay)Günaydın kızım:)
-Babacım ben bir karar verdim gastronomi okumaya Türkiye'ye gideceğim.
-Hayırdır bu şimdi nerden çıktı? Gastronomi de deymiş?Hem okuyup ne yapcan kafe mi açacaksın:)!
-Yaa baba ilgimi çekti merak ettim okumak istiyorum.Bence yeteneğim de var:) Şef olurum bir restaurantta sonra da kendi yerimi açarım?
-Peki peki anlaşıldı sen bilirsin kararından vazgeçtiremeyeceğim seni.Eee ne zaman sınavlar?
-4 ay var hemen gidip sınav kaydımı oluşturacağım.
-Ne zaman gideceksin Türkiye'ye?
-Bu hafta için bilet alacağım.
-İyi tamam.
(Defne odasına gider)
Galiba babam bu işe pek iyi bakmadı ama kararımdan vazgeçmeyeceğim.O sınava gireceğim!Hemen uçak bileti bakmalıyım...İstanbul için bileti buldum aldım.Neyse iyice araştırma yapmam lazım sınava gireceğim...

•••İstanbul•••
(Sabah)
Ne kadar güzel bir yer burası,keşke daha önce gelseydim..Acaba annem nerede yaşıyor?Kardeşlerim..?Kardeşlerimi bir kaç kez görebildim ama annemi 7 yaşımdayken gördüğümü hatırlıyorum,anne hasretiyle içim yanıyor...Şimdi sınav kaydımı oluşturmak için okul binasına girdim kaydımı oluşturdum.Gerçekten çok az kalmıştı sınava,hayallerime kavuşmaya..Okul binasının önünde biraz oturduktan sonra otelime geçmek için otobüse bindim.Acaba kardeşlerim burada mı yaşıyor keşke bir telefon numarası olsa...Artık sıkı bir çalışma ile son kontrollerimi yapmam lazımdı.Otele geldim odama yerleştim babam aradı;
-Alo?Defne nasılsın kızım?
-İyiyim baba sen nasılsın?
-Bende iyiyim.Ne yaptın sınav kaydını oluşturdun mu?
-Evet evet oluşturdum.
-Eeee ne zaman dönüyorsun buralara?
-Sınav zamanım zaten yaklaşıyor burayı da çok sevdim o yüzden burada duracağım.Sınav sonucuma göre üniversiteye yerleştikten sonra belki eşyalarımı almak için dönerim.Çünkü ortalama 5 sene Türkiye deyim.
-Olur mu öyle buraya gel.Yalnız başına ne yapacaksın orada?
-Baba gel git yapmayayım hiç ben böyle iyiyim.İçin rahat olsun.
-İyi sen bilirsin.
(Telefon kapanır)
A aa babam telefonu resmen yüzüme kapattı.Ne yapayım ama burada kalmak istediğimi söyledim.Ve BURADA KALACAĞIM.
...
(Sınav günü)

Ay bugün çok heyecanlıyım sınav günüm geldi çattı.Ama stres yapmamam lazım.Bu beni olumsuz etkiler.Bütün dikkatimle sınavımı olacağım.Galiba artık sınav salonuna girmem lazım.Sınav salonuna girdim oturdum yerime...
Sınav anı biraz stres yaşasamda bence elimden geldiğinin en iyisini yaptım inşallah sınav sonucumda güzel gelir.Şimdi artık sınav sonucumu bekleyeceğim.Bu sırada bende İstanbul u tanımak için gezeceğim...
...
(Sınav gününden 3 ay sonra)
Yaaa inanamıyorum kazanmışım sınavı Allaahhhh:))
Bu günü çok beklemiştim,hep hayalimdeki gündü bugün.Çok şükür hayalime kavuştum.Fakat puanım istediğim gibi değildi İstanbul'daki üniversitelere puanım yetmiyor:(Olsun buraya geldiğimde burayı da bilmiyordum öğrendim.Ben başka şehri de öğrenip yaşayabilirim orada da.Şimdi tercih yapma zamanım.Olabilecek üniversiteleri yazdım.Ve tercihlerimi gönderdim.Pek doğu taraflarını istemiyorum ama bakalım sonucum ne olacak?.
...
(Tercihler açıklanıyor)
Hemen uyanır uyanmaz bilgisayarımın başına oturdum ve elim titreye titreye sonuç ekranına girdim.Gördüğüm sonuç karşısında başımdan aşağıya kaynar sular döküldü sanki."GAZİANTEP ÜNİVERSİTESİ Gastronomi Bölümü".Bu sonuç karşısında ne yapacağımı bilemedim.İnternetten okuduklarıma göre Gaziantep bana göre bir yer değildi.Ama gastronomi şehri olduğunu öğrendim.Bu tek olumlu yönüydü.Babamı aradım.
-Alo?Baba?Nasılsın?
-İyiyim kızım sen nasılsın?
-Bende eh işte.Sınav tercih sonucum açıklandı.
-Eee neresi?
-Gaziantep baba.
-Antep mi?Acaba vaz mı geçsen bu işten?Yani bilemedim.
-Yok baba hayallerimden vazgeçmeyeceğim.
-Tamam tamam.Seni kararlarından vazgeçiremiyeceğim.
Yine babamla bi anlaşamamazlığımız.Bu kadar sene nasıl beraber birbirimize katlandık anlamıyorum.Neyse yapacak birşey yok hayalimden vazgeçemem..Eşyalarımı toplayıp Gaziantep'e gitmem lazım...
...
(İstanbul Havaalanı)
Gözüm yaşlı bir yanım istiyor bir yanım istemiyor gibiydi.Ama oraya gidecektim.Biletimi aldım ve biniş kapısına doğru yöneldim.Bi 1saat bekledikten sonra uçağa bindim.Kalbim nasıl atıyordu çok heyecanlıydım.1,5 saat sonra uçak Gaziantep Havaalanına iniş yaptı.Çıkışa doğru ilerken bir anda dengemi kaybettim ve düştüm:(Biliyordum böyle olacağını.İstemeyerek geldim çünkü..Herkes başıma toplanıverdi.El bileğim çok acıyordu delicesine çığlık atıyordum.
-(Ömer)Açılın ben doktorum!(herkes kıyıya çekildi)
Ne oldu neyin var?
-Bileğim çok acıyorrr.Aaaaa!
-Bekle sakin ol ilk önce,hemen hastan...
-Ya ne sakin olması çok ağrıyor!!
-Beni bir dinler misiniz?Hemen hasteneye gidelim bileğiniz kırılmış gibi duruyor..
-Tamam ama nasıl gideceğim aaaağhh,kimsem yok burada?
-Beraber gideceğiz endişelenme.
-Aaaağhh.Sağol..
...
Gözlerimi bi açtım hastanedeyim.Buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyorum?Bir bakış attım etrafıma;
-Bakar mısın?
-(Ömer)İyi misin nasıl oldun?
-Biraz daha iyiyim ama ağrım var.Buraya nasıl geldiğimizi hatırlamıyorum?
-Çünkü ağrıdan bayıldın.Bende seni hasteneye getirdim.Şuan iyisin.Merak etme.Bileğini kırmışsın,alçıya aldılar.
-Tamam teşekkür ederim yardımcı olduğun için ama benim gitmem lazım!.
-Dur bi sakin ol.Serumun bitince gidebilirsin.
-Tamammm.
(Ömer odadan çıkar)
(Ömer)Allah allah hem yardım ediyoruz,hem de trip yiyoruz.Nasıl birşey bu anladım:)!
...
Serumum bitince hastaneden çıktım.Şuan ben ne yapacaktım, hiç bilmiyorum buraları.Öfff bütün eşyalarım havaalanında kaldı ne yapıcam ben:(! Antep beni hiç iyi karşılamadın hiççç:/
İlk önce bir otele yerleşmem lazım gerisini bir türlü çözmeye çalışacağım.İnternetten otel araştırdım bir tane buldum ama biraz uzak bulunduğum yere,o yüzden otobüse binip gideyim.Biraz otobüsle gittikten sonra otelin yakınındaki durakta indim.Otele yerleştim.Güzel bi oteldi.Yatağın üstüne oturdum çok yorulduğumu anladım.İçim geçmiş azcık kestirmişim.Telefonumun çalmasıyla uyandım arayan babamdı.
-Alo? Nasılsın kızım?
-Nasıl olayım baba?Bilmediğim bir şehirde uğraşıyorum.Üstüne bir de havaalanında düştüm bileğimi kırdım.Ne yapacağım ben?
-Aa nasıl oldu bu kızım?Nasılsın ağrın falan var mı?
-Havaalanında ayağım kaydı dengemi kaybettim bi anda düşüverdim.Biraz ağrım var.
-Tamam kızım hemen uçağa atlayıp geliyorum yanına.
(Telefon kapanır)
(Alpay)"Biliyordum işte böyle olacağını gitme dedim ben ona Antep'e.Ama baba sözü dinlemiyor ki!
(Defne)A aa kapattı resmen yüzüme!(Defne telefona bakar)Aaaa saat kaç olmuş!Aşağıya yemek yemeğe inacek halim kalmadı en iyisi odaya isteyeyim...
Sonra yemeğim geldi yemeğimi yedim ve üniversitenin tam yerini araştırdım.Buraya biraz uzakta bileğim kırık ağrım var ama bir türlü giderim.Neyse şimdi uyumam lazım yarın yorucu bir gün olacak.
...
(Ertesi Gün)
Yine telefonumun çalmasıyla uyandım arayan babamda.
-Efendim baba.
-Kızım günaydın.Nasılsın bileğin nasıl oldu ağrın var mı?
-Evet baba gece sürekli uyandım ağrımda var:(
-Ah kızım:(Ben şimdi uçaktan indim olduğun otele gelicem bana konum atar mısın?
-Hemen gelmişsin baba?Tamam ben sana konumumu atacağım.
-Tamam bekliyorum kızım.
(Telefon kapanır)
Babamın bu kadar beni düşündüğünü bilmiyordum.Hemen de gelmiş.İyi en azından okul işlerimi beraber hallederiz.Keşke annem de yanımda olabilseydi üniversiteyi kazandığımı görebilseydi..:(
Çok özledim annem seni çokk:(...
...(1 saat sonra)...
(Kapı çalar )
-Baba hoşgeldin.
-Hoşbuldum kızım.Keşke otelini başka yerde tutsaydın.Pek beğenmedim buraları.
-Neyi var baba?Gayette iyi bir yere benziyor?
-Yok yok biz başka bir yer bulalım burası pek güvenilir değil.
-Babaaa burası iyi diyorum?!
-İyi tamam.Eee okul işlerini ne yaptın?
-Bileğim kırıldığı için dünü hastane de geçirdim.Bugün beraber hallederiz dimi?
-Tamam olur.Bak kızım bir kez daha soruyorum eminsin dimi burada okumaktan burada en az 4 yıl yaşamaktan?
-Eminim baba eminim.Biraz zorlansamda üstesinden geleceğim.
-Kahvaltı yaptın mı sen?
-Yok yapmadım baba.Beraber inelim kahvaltıya.
-Bende yapmadım iyi olur.Seninle kahvaltı yapmayı özledim..
Babamla kahvaltıya indik,kahvaltımızı yaptık odaya çıktık.
-Baba istersen hazırlanalım çıkalım işimiz çok çünkü.
-Tamam.Ben araba kiralıyım ilk önce öyle gidelim.Otobüslerle uğraşmayalım.Hem bileğinde kırık,ağrın var..
-Olur.
Hazırlandık çıktık.Babam ilk önce araba kiraladı.Sonra yola çıktık.Aslında Antep o kadarda kötü bir yer değilmiş.Ama İstanbul kadar da güzel değil.Sadece üniversite için katlanabilirim buraya.Birşey dikkatimi çekti babam navigasyonu açmadan gidiyor? Nerden bilebilir ki?
-Baba?
-Efendim kızım?
-Burayı sen bilmediğine emin misin?
-:)Ne alaka bu şimdi kızım?
-Navigasyonu açmadan gidiyorsun da o yüzden sordum.
-Tabelalardan takip ediyordum ama galiba artık açmamız lazım.
-Hııımm tamam baba,açalım navigasyonu.

(Alpay)"Oh ucuz kurtuldum.Defne eğer benim burayı bildiğimi annesiyle burada tanıştığımızı ve memleketimiz olduğunu öğrenmesini istemiyorum.Ya annesiyle karşılaşırsa burada?Yok ya koca Antep'te nasıl karşılaşsınlar?Ya Kerem'e rastlarsa,Allahtan çok küçükken görüştüler..Ama otelin olduğu yer Melek'lerin eve yakın sanırım.Defne'yi oradan uzaklaştırmam lazım."
(Defne)Evet ya babam nasıl bilsin burayı?Neyse yol daha devam ediyordu.Ben can sıkıntısından patlamak üzereydim.Bu nasıl bitmek bilmez bir yolmuş.Ama bir yandan da çok heyecanlıyım.En büyük halim olan gastronomi okuyacağım üniversiteye gidiyordum.
...
Üniversiteye vardık.Dışardan o kadar güzel duruyor ki çok güzel bir mimarisi var.Arabayı park ettik ve okul binasının kapısından içeri girdik.Babamın telefonu çaldı.
-(Alpay)Alo?
-(Kenan)Alpayım sen misin?Ben Kenan!
-Ooo Kenanım nereden buldun numaramı!
-Eee ben bulurum be Alpayım;)
-Ee nasılsın?Çoluğun çocuğun?Nerelerdesin nerede yaşıyorsun?
-Antep'te yaşamaya devam ediyorum.Bir tane oğlum oldu sadece Adnan'ım.Eşimi kaybettim...
-Yaa başın sağolsun..
-Dostlar sağolsun.Senin?Sen nerelerdesin?
-Benimde bir kızım Defne'em,iki oğlum Kerem ve Seyit Ali'm var.Melek'ten ayrıldım.Şimdi ki eşim Funda.Tesadüf işte!Defne okumaya Antep'e geldi..Bende kayıt işlerimlerinde yardımcı olabilmek için geldim.Yani şuan Antepdeyiz.
-Melek'ten mi ayrıldın?Niye?Antep'te olmanıza sevindim.O zaman yarın bize gelseniz?Özledim be Alpayım!
-Olur olur.Gelince anlatırım.Bende özledim Kenanım.
-O zaman yarın bekliyoruz.Görüşürüz..
-Tamamdır görüşürüz..
(Telefon kapanır)
-Kim o baba?
-Kenanım..Kan kardeşim.
-O da kim ilk defa duyuyorum.
-Çocukluk arkadaşım.Taaa İstanbul'dan o da Antep'e gelmiş.Yaa yıllar sonra demek ki karşılaşacakmışız.Numaramı bulmuş bir yerden aramış.
-Hmm.
-Yarın bizi yemeğe çağırıyorlar.Ne dersin?
-Yani? Sen ne dersen baba.
-Tamam.
Danışmaya doğru ilerledik ve kayıtların nerede yapılacağını sorduk.Bir kaç kat çıktıktan sonra kayıtların yapıldığı salonların olduğu yere geldik.Daha halen çok heyecanlıydım.Kalbim pırpır atıyordu.Çok kalabalıktı ve bekleyen çok fazla kişi vardı...Tam yarım saat bekledik ve daha halen çok kalabalıktı burası,bende çok daraldım dışarı bi çıkıp hava alayım.
-Baba ben bi şöyle dolaşıp gelsem olur mu? Çok sıkıcı burası daraldım.
-Tamam kızım.Sıra bize yaklaştığında ben sana haber veririm.
Oh be ne daraldım orada az dışarı çıktım da rahatladım.Çok mistik bir havası var buranın.Okulumu sevdim galiba:) Bi kahve içtikten sonra kendime gelirim.Kafeteryası nerede acaba?
-Şey pardon buranın kafeteryası nerede acaba?
-(Ömer)A merhaba nasılsınız?
-İyiyim?Tanıyamadım?
-Ben sizi havaalanından hastaneye getiren doktorum.
-Aa çok pardon tanıyamadım.
(Ömer Defne ye bakakalır..)
-(Defne)Şey kafeteryayı sormuştum?:)
-Bende oraya gidiyorum isterseniz size eşlik edebilirim:)?
-Olur.
-Ee senin ne işin var burada?
-Ben kaydımı yaptırmaya geldim.
-Hangi bölüme?
-Gastronomi bölümü.
(Ömer güler)
-Ne bir sorun mu var?
-Yok yok hayır, sadece biraz şaşırdım iyi güzel bölüm.
(Defne)"Öküz ya nasıl da gülüyor!?"
(O sırada kafeteryaya gelirler)
-(Ömer)Ee ne alacaksın?Sen söyle ben alayım sana bileğin kırık çarparlar kalabalığa girme.
-Teşekkür ederim ama ben alırdım zahmet etmeseydin.
-Hadi söyle işte.
-İyi tamam cappuccino olsun lütfen.
(Ömer kahveleri alır ve masaya otururlar)
-(Defne)Ee sen ne yapıyosun burada?
-Ben burada genel cerrahi son sınıf öğrencisiyim.
-Hmm iyimişş.
(Bir sessizlik alır ortalığı,Defne nin telefonu çalar)
-Efendim baba?
-Kızım sıra bize geliyor.Gel artık istersen.
-Tamam baba geliyorum.
(Telefon kapanır)
-(Defne)Benim kalkmam lazım sıra bana geliyormuş.Tekrardan sağol ilgilendiğin için.
-Rica ederim:)Görevimiz..
(Ömer Defne'nin arkasından hayran hayran bakakalır)
(Defne)Sonra ben yerimden kalktım ve salona doğru ilerlemeye başladım.Neden ismini sormadım ben bu çocuğun?En azından burada bana yardımcı olurdu.Bir anda birinin Defne dediğini duydum.
-(Ömer)Defnee!Bekler misinn?!
                                            •••
                     •1.BÖLÜM SONU•
     •1.Bölüm hakkında yorumlarınızı bekliyorum.•
Bölüm Karakterleri
•Defne Yıldırım
•Ömer Şirhan
•Alpay Yıldırım
•Kenan Demir

•2.Bölüm Emojileri•
~💖🥰🧍🏻💭🍽📚🩺🥺~