ARAS'IN AĞZINDAN...
gözlerimi araladğımda başımda tansiyonumu ölçen bi hemşire duruyodu yavaşça yatakta doğruldum
-busee
-aras bey uyandınız mı hemen doktora haber vereyim
hemşire odadan çıktı bi süre sonra doktorla geri döndü doktor yanıma gelip elindeki ışıkla gözlerime baktı
-nasıl hissediyorsunuz
-bilmiyorum başım ağrıyo busee busee o nerdee
-buse hanım odada uyuyo
-bi dakikaa bayılmadan önce baybettik falan demiştiniz
-evet kaybettik dedim siz bayılmadan önce bebeği kaybettik buse hanımın durumu gayet iyi dedim ama siz duymadınız sanırım
-busee onu görmem lazım
ayağa kalkıp busenin odasına girdim uyuyordu
-busee
-aras bey buse hanıma sakinleştirici yaptık bebeği kaybettiğini öğrenince sinir krizi geçirdi şu an uyuyo
-pekii bebeğimiz o nerde
-morgda görmek ister misiniz
-bilmiyorum evet evet görmek isityrum onu
odadan çıkarak doktoru takip ettim MORG yazan kapıdan içeri girdik ortadaki masada küçücük bişe vardı üsütnde de minicik bi örtü doktor dışarı çıktı çok durmamı söyledi yavaşça örtüyü açtım minicik bi erkek bebek yatıyodu yıkamşlardı onu yanağını yavaşça okşadım buz gibidi gözümden yaşlar akıyordu daha fazla dayanamayıp dışarıya çıktım ve tekrar busenin odasına girdim yanına oturdum bi süre sonra gözlerini açtı
BUSE'NİNİ AĞZINDAN...
başımda çok şiddetli bi ağrı vardı yavaşça gözlerimi araladım elimi artık şiş olmayan göbeğime götürdüm kabus değiildi bebeğim gerçekten yoktuu
-bebeğimm
-busemm sakin ol
-arass o gitti dimi beni bıraktıı dimi hayır onu istiyorum ben
-lütfen sakin ol busem onuu gördüm
-sus lütfen sus
-kucağıma almaya kıyamadım o kadar küçüktü ki
-sus dedimm lütfen yapmaa
-neden susayım cinsiyetini bilmek istemez misin
-aras Allah aşkına sus duymak istemiyorum
-erkek olucaktı bi oğlumuz olucaktıı
daha fazla dayanamayıp elimdeki serumu çekip koparttım ve yataktan hızla kalktım kapıyı açıp kendimi dışarıya attım koştum ... koştumm.. yangın merdivenine girip oturdum ve ağlamaya başladım ağladım ağladımm....
1 AY SONRA...
ömürüm bebeğim gideli 1 ay olmuştu hergün odasına girip ağladğım için aras evden taşınmamızı söylemişti son eşyaları da kamyona yükledikten sonra son kez bebeğimin odasına baktım ve arabada arasın yanına oturdum bir aydır doğru düzgün hiç birşey yemiyorudm içmiyordum uyumuyordum kendimi suçlu hissediyordum belkide arasın dediği gibi çok önceden bebeğimi aldırsaydım bu kadar acı çekmeyecektim bu bir aylık zmanda arasla bi iki kere denedik ama olmuyordu tekrar hamile kalamıyordum
araba durduğunda koltuktan doğrulup eve baktım iki katlı beyaz bi evdi içeri girdim ve taşınan eşyaları izledim.
akşam olduğunda selenler bize gelmişti selen mert ve bebekleri selen 5 ay önce falan bebeğini doğurmuştu bi erkek olmuştu adını berke koymuşlardı mert ve aras sohbete dalmıştı bizde odada oturuyorduk selen berkeyi emziriyordu onlara baktıkça aklıma ömürüm geldi ağlamaya başladım koşarak banyoya girdim kapıyı kilitledim ve çokerek ağlamaya başladım en son hatıladığım şey kırılan kapıydı..
gözlerimi açtığımda fazla ışıktan rahatsız olarak gözlerimi ovuşturdum başımda sırıtan bi aras vardı
-busee aşkım
-aras nolduu en son ağlıyodum
-aşkım bayılmışsın hastaneye geldik
-neden bayıldım kii
-aşkım hamilesin ve bütün testleri yaptık bebek gayet sağlıklı 2 hafta sonra cinsiyetini bile öğrnebiliriz canım
-neee hamile miyim
-evet aşkım
yataktan doğrulup yavaşça arasa sarıldım
geçen bölümden önce çok geciktiğimi biliyorum bunu telfi etmek için hemen yani bölüm yazdım olaylar biraz hızlı gelişti biliyorum ama okul zamanı pek yazmaam galibaa sizi çok seviyom
yorum ve voteleri bekliyorum canlarım ♥
