Trouble With Mr. Popular

5: Contemplate

"Sorry and I don't know how to say this but thank you for saving me that night." Biglang sabi ko sa kanya kaya napatingin siya sa direksyon ko.

Wonder and being amused is evident in his eyes while looking at me intently. Napaiwas agad ako ng tingin ng magtagal ito.

"Pay me a meal." Maikling sabi niya at umalis na sa classroom.

"What?" Sagot ko sa hangin dahil alam kong hindi niya na siguro maririnig 'yun but to my surprise ay bumalik siya at nakakunot ang tingin sakin.

"Why aren't you following?" Tanong niya kaya mas nagtaka ako.

"Do you mean ngayon na?" Tanong ko at inosenteng tumango naman siya kaya napairap ako kaagad.

Tangina! Ano bang iniisip niya? Nagsorry na nga ako diba? Ba't may kailangan pa akong bayaran?

Napabuntong hininga nalang ako at iniligpit ang gamit ko. Nang akmang papalabas na ako ay bigla niya akong kinalabit kaya kumunot ang noo ko at naiinis na napatingin sa kanya.

"Ano?" Iritable kong tanong sa kanya.

"You left your wallet in the desk." Sagot niya kaya naman napahiya naman ako at dali daling kinuha 'yun doon.

Hindi na ako nagpasalamat sa kanya at dire-diretsyong lumabas ng classroom baka kapag nagpa-'thank you' naman ako kung ano naman hingin sakin.

"Are you trying to escape my request from you?" Tanong niya pero hindi ko na siya pinansin dahil napatingin ako sa isang poster sa may gilid ng hall.

Napabuntong hininga nalang ako at iniwas na ang tingin doon at naglakad ulit. It was a event for acquaintance week. They are looking for someone who can audition for a band.

Yes. I perform. I sing but my parents are really not happy about that that's why I stopped and kahit gustuhin ko they just can't let me because my focus should be in the business not to other stuffs.

Nang makarating kami sa parking lot nakita ko kaagad ang sasakyan niya kaya pumunta ako dun at tumingin sa kanya para buksan 'yun.

I really don't what's s going on to his head of him pero hindi nakalagpas sakin ang amusement sa mga mata niya. What did I do to make him look like that?

"We're not driving anywhere. May malapit na nagbebenta ng batchoy diyan sa kanto maglakad nalang tayo." Sabi niya kaya naman napataas ang kilay ko.

Batchoy? Siya magbabatchoy?

"Ayoko." Sabi ko kaya napahinto siya at tumingin sakin.

"Your popular Brix, you don't expect me to run over your crazy fans." Seryosong sabi ko sa kanya pero hinigit niya lang ako sa tabi niya at nagsimulang maglakad papunta doon.

Pumiglas ako pero masyado siyang malakas kaya wala din naman akong nagawa. Parusa niya ba 'to? Ugh, I mean it's a good thing para maging controversial parents ko but I really don't feel na makipag-away sa mga fans niya. It sucks!

Nang makarating kami dun ay pinaupo kami sa pangalawang lamesa sa unahan and I expected naman na maraming mga mata nakatingin sa amin ngayon pero parang wala lang 'yun sa kanya kaya yumuko kaagad ako dahil sa sobrang kahihiyan.

"They can't hurt you." Napataas ang kilay ko sa sinabi niya. As if naman maniniwala ako sa kanya eh sa tingin ng mga ito siguradong pinapatay na nila ako sa mga utak nila.

Napatawa nalang ako ng mapakla sa sinabi niya at napatingin sa waitress na naglagay ng pagkain namin na siyang sinubo ko kaagad.

In my instant regret, napaso ako kaya agad akong kumuha ng tissue at inabot naman sakin ni Brix ang isang basong tubig.