Neden yaşıyorum ki ? O yok yanımda... 2 yıl önce.. Gitti kollarımdan, kalbimden, hayatımdan.. Yaşasaydı şimdi yine herşeyim derdim.. Sarılırdım ona kokusunu içime çekerdim. Evet "yaşasaydı" diyorum.. 2 yıl önce trafik kazasında öldü. Ne kadar acı verici biliyormusunuz? Bilmiyorsunuz. Bilemezsiniz. Herşeyimdi o benim. Yaşama sebebimdi. Nefesimdi... Bana prensesim derdi. Çok sevdim ben onu. Hani bir kelebek için yaşayacağı 1 gün nasıl değerliyse, oda benim için öyle değerliydi. O benim elimi tutmadan uyuyamazdı ki.. Şimdi nasıl uyuyor o sonsuz uykuda ? Uyumadan önce bana hep "seni seviyorum" derdi. Çok başkaydı o... Herkesden başkaydı. İlk tanıştığımız günü hatırladım.. Ne çok kavga etmiştik.. Onun gözlerinin yeşiline hayran kalmıştım. Her gün mezarına gidiyorum. Ama gelmiyor geri.. İrem'im diyemiyor artık bana.. O benim kollarımın arasında öldü. Çok acı veriyor insana.. Kollarımın arasından kayıp giderken yine o beni hayata bağlayan cümleyi söyledi. "Seni seviyorum prensesim.."
