We'll be alright.

Part 14

Later die dag

pov Louis

"FOOK" zeg ik, harder als gedacht. Ik zie een heel team van dokters en verplegers richting de kamer komen. Ik voel dat er iets niet goed is. Het is een voorgevoel. En, al zeg ik het zelf, mijn gevoel is altijd juist. Ik ga snel uit de kamer en dan zie ik Liam's zus aanlopen. Ze is in paniek en stelt 10381919 vragen. Ik kan ook geen antwoorden geven en dat vind ik heel erg want ik snap dat ze duidelijkheid wilt.

Ik zie de dokter uit Liam's kamer komen gevolgd door de rest, én Liam in zijn bed.

"W-wat gebeurt er?!"

"Liam is er slecht aan toe. We zullen nu een spoedoperatie doen. Dit is een zaak van leven of dood. Het spijt me."

Ik barst in tranen uit. Met Lia nog altijd in mijn armen. Ze slaapt. Ik neem mijn telefoon en bel naar Harry.

"Hazz... kan je Lia komen halen? Het gaat niet goed."

"Ik ben er binnen 3 minuten."

Ik zie Harry richting mij lopen en ik stap in zijn richting. Ik leg Lia voorzichtig in zijn armen en geef verder geen uitleg. Ik ga terug richting van de 2 dames. We kunnen onze tranen niet bedwingen en geven elkaar een stevige knuffel. Toen realiseerde ik dat Maya nog van niets weet.

"Maya, ik denk dat het beter is dat je even naar het ziekenhuis komt."

Ik druk op de verzendknop op mijn smartphone. Intussen gaan we even in de wachtzaal zitten. We praten een beetje maar we hebben niet veel te vertellen. Logisch natuurlijk, mijn beste vriend en hun broer gaat misschien dood. We zien Maya aankomen lopen. De oudste zus vertelt haar het verhaal. Ze weet niet wat zeggen. Tranen lopen over haar wangen. Tot 1 van de zussen opeens zegt dat ze de dokter zag. Van ver zag ik hem aanlopen. Hij komt snel onze richting uit. Er is geen emotie van zijn gezicht te lezen.